Η αυτοκτονική εκλογική τακτική του Πέερ Στάινμπρουκ

«Αυτή η ομοσπονδιακή κυβέρνηση είναι η πιο επιτυχημένη από την επανένωση των δύο Γερμανιών».

Την πρώτη φορά που η Καγκελάριος, Angela Merkel, εκστόμισε αυτή την φράση κατά την ψηφοφορία για την έγκριση του ελληνικού πακέτου στήριξης, προκάλεσε το σάστισμα ακόμα και των ίδιων των βουλευτών της. Κατά την δεύτερη απόπειρα στο συνέδριο του κόμματός της, CDU, οι παριστάμενοι ήταν πολύ πιο προετοιμασμένοι.

Ενώ

όμως, κάποιοι, ιδιαίτερα η αντιπολίτευση, θεώρησαν ότι η Angela Merkel αστειεύεται, εκείνη, όπως παρατηρεί και ο Nico Fried, αρθρογράφος της Süddeutsche Zeitung, που φιλοξενεί το δημοσίευμα, μιλούσε εντελώς σοβαρά. Βάση του «αυτοθαυμασμού» της αποτελούσε το γεγονός ότι, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ο αριθμός των απασχολούμενων στη Γερμανία βρίσκεται σε νέο ιστορικό υψηλό, για έκτη συνεχόμενη φορά. Μόνο κατά την διάρκεια της ηγεσίας Merkel, ο αριθμός αυτός αυξήθηκε κατά 2,66 εκατομμύρια. Η απάντηση όμως, για το πόσο καλή είναι πραγματική η κατάσταση στη Γερμανία και ποιος ευθύνεται γι’ αυτό δεν είναι αυτονόητη.

Ως προς την εκτίμηση της τρέχουσας κατάστασης στην αγορά εργασίας, παρατίθεται το γεγονός ότι η ανεργία, μπορεί μεν να είναι στο χαμηλότερό της ποσοστό τα τελευταία 20 χρόνια, αλλά, όπως τονίζει και ο αντίπαλος της Angela Merkel για την Καγκελαρία, Peer Steinbrück, σχεδόν οκτώ εκατομμύρια από τις θέσεις αυτές εργασίας είναι επισφαλείς και κακοπληρωμένες.

Η πραγματικότητα είναι κατά τον αρθρογράφο, ότι η Angela Merkel δεν δικαιούται να φέρει τον τίτλο του εμπνευστή και δημιουργού αυτών των επιτυχιών. Η μείωση της ανεργίας οφείλεται σε μεταρρυθμίσεις, στις οποίες η ίδια αντιτίθετο όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση, δηλ. στην ατζέντα 2010 που προώθησε το κόμμα των σοσιαλδημοκρατών όταν κυβερνούσε συνασπιζόμενο με τους Πρασίνους.

Το παράδοξο είναι ότι ο αντίπαλός της, Peer Steinbrück, διστάζει να διεκδικήσει την «πατέντα» για τις μεταρρυθμίσεις αυτές. Ενώ έναν χρόνο νωρίτερα υποσχέθηκε να στηρίξει με περισσότερη αυτοπεποίθηση το έργο της προηγούμενης σοσιλαδημοκρατικής κυβέρνησης, στην πράξη δεν αφιερώνει παρά μερικές μόνο προτάσεις στα επιτεύγματα της εποχής Gerhard Schröder. Αντ’ αυτού, αναλώνει την αντιπολιτευτική επιχειρηματολογία του στην αύξηση του χάσματος μεταξύ πλουσίων και φτωχών, καθώς και σε άλλα λάθη και παραλείψεις της Καγκελαρίου.

Όλη αυτή η αντιφατικότητα στην στάση του Steinbrück, ο οποίος απεμπολεί το σημαντικότερο επιχείρημά του έναντι της αντιπάλου του, πλήττει την αξιοπιστία του και πριμοδοτεί την παράταση της θητείας της Angela Merkel κατά τις εκλογές του επόμενου Σεπτεμβρίου…