Ο καλύτερος διευθυντής είναι… ο δικός σου

Κοιταξέ τον ! Είναι πανταχού παρών, ευθυτενής κι αγέρωχος. Ό,τι κι αν κάνει, το κάνει καλά. Οι εκκρεμότητες υπάρχουν μόνο γιατί έχει αναθέσει σε τρίτους να τις διεκπεραιώσουν και, φυσικά, αυτοί καθυστερούν… Μακάρι να μπορούσε να τα κάνει όλα μόνος του !

Έρχεται στο γραφείο σου, ατσαλάκωτος και περιποιημένος, λες και έχει ξεπηδήσει από σελίδες περιοδικού lifestyle. Αφού ρίξει μία -αδιόρατα υποτιμητική- ματιά στο χάος που ονομάζεται

‘δικός μου χώρος εργασίας’ σου ζητά και πάλι, κάτι επιπλέον. Κάτι λίγο καινούριο, λίγο περίεργο αλλά σίγουρα πολύ εποικοδομητικό και άκρως απαραίτητο για την ευόδωση των στόχων της εταιρίας, του κοινωνικού συνόλου, της ανθρωπότητας γενικά… Δεν πειράζει που εσύ έχεις εντελώς διαφορετική άποψη για την χρησιμότητα του εγχειρήματος. Ποιος σε ρώτησε άλλωστε; Ουδόλως (τον) ενδιαφέρει η γνώμη σου, η κακή σου διάθεση, η αφραγκία σου και το ότι από το πρωί δεν ξέρεις τι σου φταίει. Ο χρόνος πιέζει… Βρίσκει χώρο (!) ν’ακουμπήσει τον φάκελο στο γραφείο σου και αποχωρεί με τον γοργό χαρακτηριστικό βηματισμό του, αφήνοντας πίσω του την ατμόσφαιρα αρωματισμένη από το διακριτικό του after – shave (με νότες Ανατολής) κι εσένα να ξεφυσάς με αγανάκτηση κοιτώντας το ταβάνι.

Κι όμως ! Eίσαι τυχερός που ο Διευθυντής σου είναι αυτός που είναι ! Πρέπει να παραδεχθείς, ότι τον θαυμάζεις περισσότερο απ’ όσο τον αντιπαθείς. Η – πάντα παραπάνω- δουλειά που σε ‘χρεώνει’, είναι γιατί γνωρίζει, πριν από σένα για σένα, ότι θα διεκπεραιωθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο από ένα άτομο με τις δικές σου ικανότητες και αρετές. Αυτός άλλωστε, γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους τα ευεργετικά αποτελέσματα της εργασιοθεραπείας, κατά την διάρκεια της οποίας, τα δυσκολότερα προβλήματα περνούν σε δεύτερη μοίρα κι όταν ασχοληθούμε πάλι με αυτά, ξενυχτισμένοι και κατάκοποι, τα ξανασυναντάμε «επανατοποθετημένα» κι ίσως μικρότερα σε μέγεθος.

Ο Διευθυντής έχει όραμα, φιλοδοξίες και στόχους. Εργάζεται αδιάκοπα και δείχνει ακούραστος, μολονότι είναι άνθρωπος κι αυτός… Παραμένει ακμαίος, εθνικά υπερήφανος και κουραστικά αισιόδοξος, μολονότι οι τραπεζικές του καταθέσεις είναι εξίσου ανύπαρκτες με τις δικές σου ! Εμπιστεύσου τον. Κάνε αυτό που σου ζητάει και θα δεις, ότι η χαρά της δημιουργίας θα συνεπάρει κι εσένα. Κι όταν το πόνημά σου ολοκληρωθεί και περήφανα θέσεις υπόψη του το αποτέλεσμα της προσπάθειάς σου, οι διορθώσεις του απλά θα φέρουν στην επιφάνεια την τελειότητα που κρύβεται μέσα σου ! Αυτός είναι το μέσο για την ανάδειξή της. Μαζί μπορείτε να την αγγίξετε !

Συμπέρασμα : την επόμενη φορά που Εκείνος θα έρθει να σου ζητήσει κάτι ακόμη, χάρισε του το γοητευτικό σου χαμόγελο και ακολούθησέ τον στην πορεία σας με στόχο το καλύτερο ! Καλό ταξίδι !

Υ.Γ : Αφιερωμένο στον υπέροχο Διευθυντή μου, που απρόσμενα μ’ εμπνέει και υπομονετικά με οδηγεί, με την ευχή να μη χάσει ποτέ το χαμόγελο που με κάνει να ‘κολυμπάω σε άγνωστα νερά’.