Ο Ρεν ζήτησε συνέχιση της λιτότητας για την ευρωζώνη

Άρθρο του Olli Rehn, Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Επίτροπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε θέματα οικονομικής και νομισματικής πολιτικής, φιλοξενούν στο σημερινό τους φύλλο οι Financial Times. Το άρθρο τιτλοφορείται «Η Ευρώπη πρέπει να μείνει στον δρόμο της λιτότητας» και περιέχει τις απόψεις του Olli Rehn για το παρόν και το μέλλον της ευρωζώνης. Ακολουθεί το άρθρο μεταφρασμένο:

«Η ευρωζώνη βιώνει δύσκολους καιρούς, αλλά υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ. Από την μία, η βραχυπρόθεσμη οικονομική εικόνα παραμένει ασθενής. Από την άλλη, υπάρχουν σημάδια ότι η εμπιστοσύνη επιστρέφει.

Η Ιρλανδία έχει επιστρέψει στις αγορές. Τον Σεπτέμβριο, για πρώτη φορά τους τελευταίους 15 μήνες, η Ισπανία είχε μεγαλύτερη εισροή από εκροή κεφαλαίου και η Ιταλία πούλησε πρόσφατα δεκαετή ομόλογα με το χαμηλότερο επιτόκιο από το 2010. Αυτό αποτέλεσε ξεκάθαρη αναγνώριση της αποφασιστικότητας της κυβέρνησης του Mario Monti να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα και να επιδιώξει υγιή δημοσιονομικά. Με τα επιτόκια των ιταλικών ομολόγων να ανεβαίνουν εκ νέου μετά την απόφαση του Monti να παραιτηθεί, υπενθυμίζεται η ανάγκη διατήρησης της αποφασιστικότητας και στο μέλλον.

Η πρόοδος που έγινε, αντανακλά τις αποφάσεις σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτές οι αποφάσεις άρχισαν να αποκαθιστούν την εμπιστοσύνη, να καθησυχάζουν τις αγορές και να αντιμετωπίζουν τους φόβους κατάρρευσης του ευρώ. Βαθιές μεταρρυθμίσεις βοηθούν την εξισορρόπηση της οικονομίας της ευρωζώνης. Η πρόοδος είναι χειροπιαστή: οι τρέχουσες ανισορροπίες στους ισολογισμούς ανάμεσα στα μέλη της ευρωζώνης έχουν μειωθεί αξιοσημείωτα, την ώρα που η ανταγωνιστικότητα που χάθηκε από κάποια μέλη την τελευταία δεκαετία πριν από την κρίση, ανακτάται.

Είναι αλήθεια ότι η διόρθωση αυτών των ανισορροπιών προήλθε ως τώρα κυρίως στις χώρες με μεγάλα ελλείμματα, αλλά αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, δεδομένων των προκλήσεων που αυτές αντιμετωπίζουν. Όπως σημείωσε ο John Maynard Keynes πριν από τις συνομιλίες στο Bretton Woods, αυτή η προσαρμογή είναι «υποχρεωτική για τον οφειλέτη και οικειοθελής για τον πιστωτή».

Αυτό δεν ακυρώνει την άποψη για περισσότερο συμμετρική εξωτερική εξισορρόπηση εντός της ευρωζώνης, στην οποία θα εμπλέκονται τόσο οι δανείστριες όσο και οι δανειζόμενες χώρες. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει πει ότι τα κράτη με πλεονάσματα θα πρέπει να εφαρμόσουν μεταρρυθμίσεις που να ενισχύουν την εγχώρια ζήτηση. Η Γερμανία θα μπορούσε να το πράξει ανοίγοντας την αγορά υπηρεσιών της και ενθαρρύνοντας την αντίστοιχη με την παραγωγικότητα αύξηση των μισθών, δύο από τις συστάσεις που έγιναν στο Βερολίνο από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον περασμένο Ιούλιο.

Αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει να έχουμε επίγνωση του γεγονότος ότι η ευρωζώνη ούτε αποτελεί μικρή ανοικτή, ούτε μεγάλη κλειστή, αλλά μια μεγάλη ανοιχτή οικονομία που διεξάγει εμπόριο σε μεγάλη κλίμακα με το υπόλοιπο κόσμο.

Αυτό σημαίνει ότι τα κανάλια προσαρμογής επηρεάζονται σημαντικά από την παγκόσμια οικονομική αλληλεξάρτηση. Μία μείωση τω