Σάλος στη Γερμανία από την «αποκαθήλωση» της Υπουργού Παιδείας

Μια Υπουργός Παιδείας και Έρευνας που πρέπει να εγκαταλείψει τον διδακτορικό της τίτλο λόγω απάτης; Αδιανόητο, όπως παρατηρεί το γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» καταγράφοντας τον ορυμαγδό αντιδράσεων στελεχών της αντιπολίτευσης που καλούν στην άμεση παραίτησή της.

Η κρίση περί καρατόμησης της Annete Schavan δεν άργησε παρά λίγα λεπτά μόνο να εκφραστεί από την αντιπολίτευση, αφότου ο Πρόεδρος της αρμόδιας Επιτροπής του Πανεπιστημίου του Ντίσελντορφ ανακοίνωσε επισήμως την αφαίρεση του διδακτορικού τίτλου της Υπουργού λόγω εκτεταμένης λογοκλοπής. Σε μια σπάνια ομοφωνία, Σοσιαλδημοκράτες, Πράσινοι, Αριστεροί και Πειρατές κατέληξαν ότι η Schavan θα πρέπει να πληρώσει τις συνέπειες των πράξεών της, έστω κι αν αυτές συνέβησαν δεκαετίες πίσω, δεδομένου ότι η διατριβή της παραδόθηκε το 1980.

Το Spiegel δείχνει να υιοθετεί αυτή την προσέγγιση, σχολιάζοντας:

«Πώς αλλιώς να γίνει άλλωστε; Πώς μπορεί η ανώτατη προστάτιδα της εκπαίδευσης να παραμείνει στο αξίωμά της, όταν το Πανεπιστήμιο, το οποίο κάποτε την ανακήρυξε διδάκτορα, κρίνει ότι «η τότε διδάκτορας παρέθεσε συστηματικά και δόλια σε όλη την διδακτορική της διατριβή σκέψεις, οι οποίες στην πραγματικότητα δεν ήταν δικές της»; Η πολιτική λογική υποδεικνύει την φυγή της. Η Υπουργός θέλει να αψηφήσει την λογική αυτή. Θέλει να παλέψει και προς το παρόν μπορεί να στηρίζεται στους κομματικούς της φίλους και μέλη του κυβερνητικού συνασπισμού. Όμως ειδικά σε μια εκλογική χρονιά: Για πόσο μπορεί να γίνει αυτό»;

Ακόμα και η «Welt», η οποία, φιλική ούσα προς την κεντροδεξιά παράταξη, προτάσσει τον τίτλο «γιατί η αφαίρεση του τίτλου της Schavan είναι λάθος», παραδέχεται ότι η αποχώρησή της είναι αναπότρεπτη, ακόμα και αν τα «αμαρτήματά» της δεν είναι, όπως διατείνεται, τόσο ασυγχώρητα όσο του πρώην Υπουργού Άμυνας Karl-Theodor zu Guttenberg. Εκείνος, θυμίζει, είχε κάνει copy paste το διδακτορικό του, το οποίο άλλωστε ήταν πολύ πιο πρόσφατο. Εκείνη, αντίθετα, είχε κάνει λάθη επιπολαιότητας, ενώ και η υπόθεση είναι υπερβολικά παλιά για να επιφέρει την ανωτάτη των ποινών. Όμως και η Welt αποφαίνεται: «Αν η Schavan ηγείτο κάποιου άλλου υπουργείου, η απόφαση του Πανεπιστημίου του Ντίσελντορφ και η έφεση (που αναμένεται να ακολουθήσει), θα ήταν λιγότερο εκρηκτική. Ωστόσο μια Υπουργός των Επιστημών, η οποία δεσμεύεται από την ελευθερία της επιστήμης και της διδασκαλίας, αλλά και από την ανεξαρτησία των αυτοδιοικούμενων επιτροπών, που ταυτόχρονα όμως βρίσκεται σε δικαστική διαμάχη για την ίδια της την διδακτορική διατριβή», δεν είναι τόσο ελεύθερη στις αποφάσεις της όσο θα έπρεπε να είναι. Το να εγκαταλείψει τον υπουργικό της θώκο κατά την διάρκεια αυτής της αντιπαράθεσης είναι ένα επώδυνο βήμα. Αλλά είναι αναπόφευκτο».

Ο Έλληνας αναγνώστης παρακολουθώντας αυτή την ιστορία απορεί για την προσκόλληση των Γερμανών στην απόλυτη τήρηση των κανόνων και μάλιστα για μια υπόθεση τόσο παλιά. Είναι πιθανό να τους αποδίδει και τυπολατρία. Όμως θα έπρεπε ίσως και να αναρωτηθεί μήπως η τυπολατρία είναι προτιμότερη από την επιλεκτική εφαρμογή του νόμου ή την ασυδοσία, η οποία, ακόμα και εάν εκπορεύεται από έναν μικρόκοσμο, όπως εδώ, μπορεί να διαθέτει τόση διαβρωτική δύναμη, ώστε τα γενικότερα αποτελέσματα να είναι αυτά που παρατηρούνται τώρα, περισσότερο από ποτέ, στην δική μας χώρα.