Ο καλύτερος φίλος της καρδιάς μας

Γυαλιστερός, σχεδόν στρογγυλός, με γαλαζοπράσινη ράχη, άσπρη κοιλιά και μεγάλα μάτια, ο κολιός (κολοιός σύμφωνα με τον Μπαμπινιώτη) είναι μάλλον από τα όμορφα ψάρια. Συγγενεύει με το σκουμπρί, απλώς είναι λίγο πιο μικρός και οι γραμμές στη ράχη του λιγότερο έντονες. Η αλήθεια είναι ότι στη γεύση δεν διαφέρουν και πολύ πολύ και ίσως δύσκολα μπορεί κάποιος μη ειδικός να ξεχωρίσει τα δυο ψάρια.Γνωστά και τα δυο είδη από την αρχαιότητα, αναφέρονται στους «Δειπνοσοφιστές», όπου μάλιστα γίνεται ο διαχωρισμός, γιατί «ο κολιός είναι πιο θρεπτικός». Και τότε και σήμερα πάντως, ο κολιός δεν έχει καταφέρει να πάρει τη θέση που του αξίζει, καθώς οι καταναλωτές δεν τον περιλαμβάνουν στα πρώτα ψάρια. Οι αρχαίοι Ελληνες και οι Ρωμαίοι παρ' ότι τον αλίευαν, τον θεωρούσαν πολύ κατώτερο ψάρι και συχνά τον χρησιμοποιούσαν απλώς για να παρασκευάσουν μια πολύ βαριά και κάπως δύσοσμη σάλτσα που έφτιαχναν, τον γάρο. Τα τελευταία χρόνια όμως μεγαλώνει η εκτίμηση προς το ταπεινό αυτό ψάρι, αφού όλοι πια γνωρίζουν τα οφέλη από τα λιπαρά των ψαριών.Πιο παχύς και λιπαρός είναι το καλοκαίρι («κάθε πράγμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο» άλλωστε), οπότε είναι και κατάλληλος για να μπει στη σχάρα και να ψηθεί. Την άνοιξη, που τα ψάρια είναι πιο στεγνά, είναι κατάλληλα για να ξεραθούν στον ήλιο - η περίφημη γούνα που φτιάχνουν στο Αιγαίο.Διατροφική αξίαΤον κολιό τον υποτιμήσαμε για αιώνες, μέχρι που ανακαλύψαμε ότι είναι ο καλύτερος φίλος της καρδιάς μας με τόσο πολλά Ω3 λιπαρά. Οσο για τις θερμίδες, υπολογίζονται σε περίπου 134 στα 100 γραμμάρια.