Ονειρα

Σχεδόν 200 ημέρες μετά τις εκλογές, η ΝΔ έχει τριπλάσια ποσοστά στις δημοσκοπήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης απολαμβάνει της εμπιστοσύνης επτά φορές περισσότερων πολιτών απ’ όσους ο Στέφανος Κασσελάκης. Τις τελευταίες ημέρες, όμως, τα δύο κόμματα συνέκλιναν και κάπου: στο πρώτο προσπαθούσαν να πείσουν την Αννα

Καραμανλή να ψηφίσει το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια και στο δεύτερο προσπαθούσαν να πείσουν την Ελενα Ακρίτα να πάει για ζύμωση στις Σπέτσες.

Η πρώτη δεν μεταπείθεται, έχει κόκκινες γραμμές, την ενοχλεί βρε παιδί μου ότι «πειράζουμε τον πυρήνα της οικογένειας». Παρ’ όλα αυτά, στην κυβέρνηση δεν κρύβουν την αισιοδοξία τους ότι η ενότητα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα διαφυλαχθεί, ότι οι απώλειες στην ψηφοφορία δεν θα είναι μεγάλες και ότι ο Πρωθυπουργός θα κερδίσει το στοίχημά του να απαλειφθούν διά νόμου οι περισσότερες από τις διακρίσεις που ισχύουν σήμερα ανάμεσα στα ομόφυλα και τα ετερόφυλα ζευγάρια. Θα πρόκειται χωρίς αμφιβολία για σπουδαίο επίτευγμα. Που θα επιτρέψει, με λίγη τόλμη, να ανοίξει στη συνέχεια η συζήτηση για ένα θέμα-ταμπού, την παρένθετη μητρότητα.

Η δεύτερη μετεπείσθη, και μάλιστα, όπως διαβεβαίωσε η ίδια, χωρίς να την πιέσει καθόλου ο αρχηγός της. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δικαιώθηκε για την πρωτότυπη πρωτοβουλία του να καλέσει τους βουλευτές στο αρχοντικό του, αφού όχι μόνο οι απουσίες ήταν ελάχιστες, αλλά οι παραγωγικές συζητήσεις συνοδεύτηκαν από φαγητό (ακόμη και για τους βίγκαν!) και τραγούδι (από τον Σωκράτη Φάμελλο και την Καλλιόπη Βέττα). «Οι εργασίες έστειλαν μήνυμα ενότητας», διαβάζουμε στο avgi.gr και, παρά την κάπως αφηρημένη αυτή διατύπωση, δεν έχουμε κανέναν λόγο να το αμφισβητήσουμε.

Λεπτομέρειες γι’ αυτά που συζητήθηκαν δεν έγιναν γνωστές. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, όμως, ο Κασσελάκης «πρότεινε την από κοινού διαμόρφωση αξόνων για ένα Εθνικό Σχέδιο για το Ελληνικό Ονειρο, με στόχο την ανασυγκρότηση  εκ βάθρων του κράτους, ώστε να καταστεί αποδοτικό και να λειτουργεί για όλους (π.χ. Υγεία, Κοινωνική Πρόνοια, Παιδεία, Ασφάλεια, Δημόσια Διοίκηση, Δικαιοσύνη κ.ά.), την ευημερία και πρόοδο για όλους, για μια κοινωνία ισότητας, δικαιοσύνης και πολιτιστικής δημιουργίας, για μια πατριωτική και υπερήφανη Εξωτερική Πολιτική». Ακούγεται υπέροχο. Μέσα σε μια πρόταση, έστω και κάπως δαιδαλώδη, περικλείονται τα πάντα. Κι αν αυτό με την «πατριωτική εξωτερική πολιτική» χρήζει, όπως και να το κάνεις, κάποιων διευκρινίσεων, ποιος μπορεί να διαφωνήσει με την «ευημερία για όλους»;

Ο καθείς με το όνειρό του, τελικά. Ο ένας προσπερνά τις αντιδράσεις και προωθεί συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα. Ο άλλος ελπίζει να ανακόψει την πτώση με ευχολόγια. Ο ένας τολμά, ο άλλος χαϊδεύει. Σύμφωνα με τα εγχειρίδια, ο πρώτος είναι αριστερός και ο δεύτερος δεξιός. Τι περίεργο, συμβαίνει το αντίθετο.