Darksiders Genesis Review

Μετά την μάλλον χλιαρή – αδικαιολογήτως – αποδοχή του Darksiders 3, η THQ Nordic ρίχνει τους τόνους αρκετά με το prequel Genesis, τοποθετώντας στο τιμόνι την νεοσύστατη Airship Syndicate και περικόπτοντας σημαντικά τους διαθέσιμους χρηματικούς πόρους. Σαν αποτέλεσμα, το καινούργιο Darksiders αποκτά ισομετρική κάμερα, δυνατότητα για co-op και μια

Δεν είναι βέβαια παράταιρο που συνειρμικά κάποιος θα σκεφτεί το Diablo με την πρώτη ματιά. Τόσο λόγω της θεματολογίας του παιχνιδιού που περιστρέφεται γύρω από την αποκάλυψη και τον Αρμαγεδδώνα όσο και λόγω της παρόμοιας στρωτής δράσης με τις ορδές κυμάτων από δαιμονικά πλάσματα, δημιουργούν αρχικά την εντύπωση ότι το Genesis είναι ένα loot action RPG. Στην πραγματικότητα όμως, το καινούργιο Darksiders συγγενεύει περισσότερο με τα spin-offs του Tomb Raider: Guardian of Light και Temple of Osiris.

Η πλοκή αυτήν την φορά τοποθετείται χρονικά πριν τα γεγονότα του πρώτου Darksiders και ακολουθεί τα έργα και τις ημέρες των δύο καβαλάρηδων της Αποκάλυψης, War και Strife. Ολόκληρο το Genesis μπορεί να παιχτεί μέσω online αλλά και local co-op (μέσω split-screen) με κάθε παίκτη να επιλέγει από έναν ήρωα – σε αντίθετη περίπτωση εναλλάσσεστε μεταξύ τους ανά πάσα στιγμή. Ο War και ο Strife διαθέτουν τους προσωρινούς μετρητές Rage (με τους οποίους πραγματοποιείτε τις ειδικές κινήσεις και τα synergy skills) και ζωτικότητας, ο οποίος όταν εξαντληθεί καθιστά τον ήρωα προσωρινά μη διαθέσιμο.

O Strife που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην σειρά και είναι ο «πιστολέρο» της υπόθεσης: όταν παίζετε μαζί του το gameplay θυμίζει αρκετά dual stick shooter. Είναι μάλλον ο παλιάτσος της παρέας – σε αντίθεση με τον πάντα σοβαρό και αυστηρό War, ο Strife είναι η κωμική φιγούρα που προσπαθεί να ελαφρύνει το κλίμα με κακιούλες και βιτριολικά σχόλια που ειρωνεύονται τους πάντες και τα πάντα. Οι ειδικές του δυνάμεις τροποποιούν τα πυρομαχικά των όπλων του και ξεκλειδώνουν σταδιακά π.χ. πολύ σύντομα αποκτά μια charged επίθεση ενώ αργότερα οι σφαίρες του εκτοξεύονται σε μορφή συνεχούς ακτίνας laser. Η εναλλαγή των πυρομαχικών γίνεται μέσω ενός τυπικού wheel system ενώ φυσικά υπάρχει και η default ανταλλαγή πυρών που δεν καταναλώνει καθόλου ammo. Ο Strife διαθέτει και κάποιες περιορισμένες melee ικανότητες, αλλά η χρήση τους δεν συνίσταται παρά μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις αφού είναι το “glass cannon” του διδύμου.

Ο War είναι ακριβώς το αντίθετο και παραμένει ακριβώς όπως τον θυμάστε από το πρωτότυπο Darksiders: ο δυσκίνητος ιππότης που βαράει βαριά και αποτελεσματικά. Πέρα από τις κλασσικές επιθέσεις Charge, Whirlwind και Tremor, ο War αποκτά τον έλεγχο να αλλάζει το elemental damage του σπαθιού του και το Crossblade που χρησιμοποίει για να κάνει damage από απόσταση ή για να ενεργοποιήσει διακόπτες που βρίσκονται σε δύσβατα σημεία. Κατά βάση το δίδυμο είναι αρκετά ισορροπημένο και με εξαίρεση κάποια puzzles που απαιτούν συγκεκριμένο ήρωα, ο τίτλος μπορεί να ολοκληρωθεί παίζοντας μόνο με τον αγαπημένο σας χαρακτήρα.

Το economy του παιχνιδιού βασίζεται στα souls που ρίχνουν όλοι οι εχθροί όταν πεθαίνουν. Με αυτά μπορείτε στο κεντρικό hub του παιχνιδιού να ξεκλειδώσετε combos επιθέσεις, νέες κινήσεις μέσω των runes ή upgrades που αναβαθμίζουν τους δείκτες υγείας και rage των ηρώων. Σε αντίθεση με τον πιο ανοικτό σχεδιασμό των Darksiders, το Genesis δομείται σε ξεχωριστά chapters τα οποία έχουν διάρκεια 10-20 λεπτά, ανάλογα με το αν θέλετε να βρείτε όλα τα collectables. Ακόμα και έτσι, σε περίπτωση που θέλετε να βρείτε τα πάντα, θα χρειαστεί να επαναλάβετε ξανά τα κεφάλαια καθώς κάποια σημεία στον χάρτη γίνονται προσπελάσιμα μόνο εάν διαθέτετε συγκεκριμένο ability. Μιας και έγινε λόγος για τον χάρτη, δεν μας άρεσε η σχεδίαση του αφού δεν απεικονίζει το που ακριβώς βρίσκεστε. Η μόνη βοήθεια που έχετε είναι το φλασάρισμα της υπο-περιοχής. Τουλάχιστον έχει την θέση όλων των αντικειμένων, εφόσον βέβαια βρείτε το σχετικό unlockable point.

Το Genesis πάντως δίνει το απαραίτητο κίνητρο που θα σας κάνει να επαναλάβετε και 2ο ή 3ο walkthrough όταν ολοκληρώσετε το campaign των περίπου 15-18 ωρών. Αφενός όταν τερματίσετε το παιχνίδι ξεκλειδώνετε το Apocalyptic difficulty και αφετέρου, υπάρχει το σύστημα των Cores που βελτιώνουν περαιτέρω την δυναμική των Strife και War. Κάθε φορά που πεθαίνει ένα τέρας υπάρχει πιθανότητα να πέσει ένα Core από αυτό το συγκεκριμένο είδος τέρατος, που προσθέτει κάποιο passive skill όπως π.χ. αυξημένη πιθανότητα για critical hits ή καλύτερους χρόνους αντίδρασης σε evade κινήσεις. Όσα περισσότερα Cores συγκεκριμένου τύπου έχετε, τόσο αυξάνετε την αποτελεσματικότητα του. Όμως υπάρχει πεπερασμένος αριθμός από Cores που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα οποία τα τοποθετείτε στο Core Tree που είναι προσβάσιμο μέσω του Pause Screen, ενώ σε κάθε θέση συνίσταται συγκεκριμένου τύπος από Core για αυξημένη αποτελεσματικότητα.

Η αλήθεια είναι ότι ο εν λόγος μηχανισμός ενέχει υπερβολικά το στοιχείο της τύχης και απαιτεί από μέρους σας αρκετές ώρες ενασχόλησης χωρίς να προσφέρεται αξιοπρόσεκτη ανταμοιβή. Μάλλον θα λειτουργούσε καλύτερα αν υπήρχε ένα τυπικό skill tree το οποίο θα άνοιγε μέσω XP και leveling levels.

Όπως και να έχει το Darksiders Genesis είναι μια φανταστική προσθήκη στην σειρά και διατίθεται σε πολύ προνομιακή τιμή. Ανεξαρτήτως της αλλαγής προοπτικής το παιχνίδι δείχνει και παίζεται σαν παραδοσιακό Darksiders ενώ η όλη εμπειρία είναι ακόμα πιο ευχάριστη σε co-op. Σημειώστε ότι προς το παρόν το παιχνίδι μπορείτε να το βρείτε μόνο για PC, με τις εκδόσεις για κονσόλες να αναμένονται τον προσεχή Φεβρουάριο.

Ανάπτυξη: Airship Syndicate Έκδοση: THQ Nordic  Διάθεση: Enarxis Dynamic Media

The post Darksiders Genesis Review appeared first on gameslife!.