Αργύρης Γαλιατσάτος: «Επιβίωσα, επειδή μου αρέσει να παίζω»

Συνέντευξη στον Δημήτρη Αναστασόπουλο

Φωτό: Τζένη Μπραίμη

Τριάντα χρόνια τώρα οι Nightstalker επιμένουν να παίζουν το δικό τους ιδιόμορφο σκληρό ροκ. Τώρα έχουν νέο δίσκο με τίτλο «Great Hallucinations» που θα το παρουσιάσουν στις 17 και 18 Ιανουαρίου στο Gagarin 205 μαζί με τα αγαπημένα κομμάτια από το παρελθόν. Κι ο Άρτζι, ο Αργύρης Γαλιατσάτος, ο βετεράνος τραγουδιστής της μπάντας και ηγέτης της, μας μίλησε για την, όχι

Το κατ’ ευφημισμό στούντιο, όπου συναντηθήκαμε, είναι μία παλιά αποθήκη στον ακάλυπτο ενός τριώροφου στον Βύρωνα. Απέξω κόβουν βόλτες οι γάτες και οι τοίχοι στάζουν υγρασία. Μέσα ο Αργύρης έχει καταφέρει να βολέψει ένα καναπέ ανάμεσα στα ντραμς και μία αυτοσχέδια κιθάρα φτιαγμένη από ένα κουτί κουβανέζικων πούρων. Στο τραπεζάκι μαζί με τα νερά και τα τασάκια  κρύβεται ένα αγαλματάκι του Διογένη του Κυνικού. Ο σκύλος του ένα μικρόσωμο άσπρο σκυλάκι, ο Άλεν τρίβεται στα πόδια μας.

-Εδώ έπαιζες από παλιά;

– Εδώ στο στούντιο ξεκίνησαν όλα. Από πιτσιρικάς γούσταρα τη μουσική. Έκανα κοπάνες και ερχόμουν να παίξω.  Ξεκίνησα να παίζω μπάσο αλλά τελικά δεν μου άρεσε.

Είχα ένα σετ ντραμς από τον παππού μου που έπαιζε σε καμπαρέ στη Τρούμπα τα δοκίμασα και γούσταρα. Οπότε βρήκα έναν κιθαρίστα και έναν μπασίστα και αρχίσαμε τις πρόβες.

-Τι παίζατε;

Μotorhead, Sabbath.  Τότε πήγαινα στην Ηλιούπολη σε ένα υπόγειο που το λέγανε Best. Εκεί ο τύπος που το είχε έβαζε  όλη μέρα  βιντεοκλίπ με ροκ συγκροτήματα.

-Και οι Nightstalker;

Οι Nightstalker έγιναν μετά το στρατό. Όταν απολύθηκα  γνώρισα έναν κιθαρίστα που ψάχνονταν βρήκαμε κι άλλον έναν  και κάναμε πρόβες στα Εξάρχεια στο Echo Master. Αυτό το είχε ένας Γιουγκοσλάβος. Αυτός ήταν που μας είπε δεν γράφετε κιόλας. Έτσι βγήκε το πρώτο δισκάκι με  δύο κομμάτια power metal.

-Πώς ήταν τότε η σκηνή;

-Πέτρινη δεν υπήρχε τίποτα. Ένα δύο συγκροτήματα οι Last Drive, οι Deus Ex Machina…

-Οπότε ξεκινήσατε τελικά;

Άστα ο ένας κιθαρίστας έφυγε επειδή ήθελε να παίξει χέβι μέταλ. Βρήκαμε έναν χίπη εκπληκτικό κιθαρίστα που παίζαμε κλασικό ροκ.  Μετά έφυγε ο άλλος κιθαρίστας γιατί τρελάθηκε. Στο μεταξύ έπαθα τενοντίτιδα δεν μπορούσα να σηκώσω το χέρι, σταμάτησα και βρήκαμε έναν ντράμερ. Όλα καλά όμως  ο χίπης τρελάθηκε και σηκώθηκε κι έφυγε. Εξαφανίστηκε.

-Πολλοί τρελαίνονται σε αυτή τη μπάντα.

Πολλά ναρκωτικά.

-Εσύ πως τα κατάφερες;

-Επίσης πολλά ναρκωτικά, άλλωστε κάποιος πρέπει να μείνει. Η μουσική με έσωσε από τη ντρόγκα.  Δεν ήταν εύκολο να είσαι μέσα στα ναρκωτικά και να παίζεις μουσική. Οπότε κάποια στιγμή διαλέγεις που θα πας. Τώρα  για μένα η καλύτερη ντρόγκα είναι η μουσική. Δεν υπάρχει κάποια ουσία που να σε κάνει να αισθάνεσαι έτσι όπως η  μουσική.

-Νιώθεις το βάρος των τριάντα χρόνων;

Ναι, στα δύο εμφράγματα που έπαθα.  Μην ξεχνάς ότι από τους παλιούς δεν έχει μείνει κανείς άλλος. Εγώ επιβίωσα επειδή μου αρέσει  να παίζω αυτό είναι το άλφα και το ωμέγα για να μείνεις στη σκηνή. Όταν βρίσκομαι πάνω στη σκηνή νιώθω ότι είμαι ένα με το κοινό,  είναι η προέκταση της έκφρασης μας.

-Πες μου για το νέο δίσκο;

Είναι πιο δουλεμένος δίσκος επειδή καθίσαμε πολύ καιρό στο στούντιο. Κρύβει  πιο πολύ  ψυχεδέλεια μέσα ίσως επειδή  παίζουμε πιο ελεύθερα. Και μας βγαίνει αυθόρμητα  δεν είναι προσχεδιασμένο.

-Ποιες είναι οι μεγάλες παραισθήσεις του τίτλου;

Αυτές που φτιάχνουμε ο καθένας μας για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα.

-Στο Gagarin τι θα παίξετε;

Θα παίξουμε πρώτη φορά στην Αθήνα τα νέα τραγούδια μας και πολλά παλιά.

-Δεν τα παίξατε στο Σπούτνικ;

Μπα μόνο ένα δύο.

-Γιατί παίξατε στο Φεστιβάλ νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ;

– Για τα λεφτά. Μας καλέσανε και πήγαμε.

-Μπορεί κάποιος να σκεφτεί ότι χρωματίζεσαι πολιτικά;

-Δεν με νοιάζει μου τι θα σκεφτεί ο καθένας. Δεν έχω ούτε είχα σχέση με κανένα πολιτικό σχήμα. Μόνο αντιφασίστας είμαι από παλιά από τότε που μαζευόμασταν στο καφενείο Ελλάς στο Παγκράτι. Πιο κάτω ηταν η Bright Shoe οι σκινάδες. Πηγαίναμε και τα σπάγαμε εκεί πέρα. Μετά έγιναν πιο πολλοί και την έπεφταν σε μας. Άγριες καταστάσεις. με καδρόνια και ρόπαλα.

-Όμως οι Nighstalker συνεχίζουν.

-Η μουσική είναι η μόνη μας ελπίδα, δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι άλλο. Όταν τελειώνει ο δίσκος αρχίζουμε να σχεδιάζουμε την περιοδεία. Όλα μόνοι μας τα κάνουμε.  Αλλά ξέρεις δεν είχαμε ποτέ βλέψεις απλά παίζαμε τη μουσική μας και έτσι χτίσαμε το όνομα μας και μπορούμε να παίζουμε στο Λονδίνο και τη Ιταλία και στη Βουλγαρία και παντού.

-Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει μουσική βιομηχανία.

-Μου έκανε εντύπωση που υπήρχε παλιότερα. Θυμάμαι για το «Use» πήγαμε στη τότε FM Records. Μας δώσανε πεντακόσια χιλιάρικα τότε τα φάγαμε σε ένα μήνα καταφέραμε και βγάλαμε το δίσκο. Και  μετά μας είπαν γιατί  δεν παίζετε με ελληνικό στίχο. Τίποτα δεν κατάλαβαν.

-Σε νοιάζει;

– Όχι ας κάνω δίσκους κι ας ξεπλένουν φράγκα  οι άλλοι. Τι με κόφτει. Εγώ ακούγομαι, τα τραγούδια μου κάνουν βόλτα γύρω γύρω στον πλανήτη.

Οι Nightstalker θα βρεθούν στη σκηνή του Gagarin 205 τη Παρασκευή 17 και το Σάββατο 18 Ιανουαρίου. Μαζί τους θα είναι τη πρώτη μέρα οι The Big Nose Attack και τη δεύτερη οι Coyote’s Arrow.