Κωνσταντίνος Αργυρός: «Θέλω να κάνω οικογένεια»

Κάθεται στον αναπαυτικό λευκό καναπέ απολαμβάνοντας έναν εσπρέσο φρέντο και παρότι είναι ο πρώτος της ημέρας, o Κωνσταντίνος Αργυρός είναι ευδιάθετος. Μιλάει αργά, σαν να ζυγίζει κάθε του λέξη, ενώ όσα λέει τα υποστηρίζει και με κινήσεις των χεριών. Το γεγονός πως διανύει μια πολύ καλή περίοδο στη ζωή του βγαίνει και από την αυτοπεποίθηση που αποπνέει. Τις περιόδους που πραγματοποιεί εμφανίσεις δυσκολεύεται να ξυπνήσει νωρίς το πρωί, ωστόσο φροντίζει να προλαβαίνει να κάνει όλα αυτά που αγαπάει: Να κάνει βόλτες με τους φίλους του, να γυμνάζεται και –όπως κάθε άντρας που

σέβεται τον… εαυτό του– να παίζει PlayStation. Βέβαια, περισσότερο από όλα απολαμβάνει τις ώρες που περνάει στο στούντιο, καθώς –όπως υποστηρίζει– «είμαι ερωτευμένος με τη διαδικασία παραγωγής της μουσικής». Τον Οκτώβριο του 2018 κυκλοφόρησε η τελευταία του δουλειά, Το Κάτι Παραπάνω, που σηματοδοτεί το ντεμπούτο της συνεργασίας του με τη δισκογραφική εταιρεία Panik Records και έχει γίνει ήδη πλατινένιο.

Πώς είσαι αυτή την περίοδο;

Είναι μια δημιουργική περίοδος για εμένα. Μου αρέσει να επενδύω οικονομικά στις παραγωγές και να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου επί σκηνής. Με ενδιαφέρει οι δουλειές να είναι προσεγμένες γιατί θέλω ο κόσμος να τις απολαμβάνει. Και θεωρώ πως το νέο άλμπουμ είναι από τις πιο ωραίες δουλειές που έχω κάνει, τόσο σε επίπεδο παραγωγής όσο και σε επίπεδο ενορχήστρωσης.

Μου δίνεις την εντύπωση ότι είσαι σταθερός στις συνεργασίες σου, δεδομένου ότι παραμένεις στο Fantasia Live τέσσερα χρόνια. Νιώθεις πιο παραγωγικός σε ένα οικείο μέρος;

Αυτό το κάνω γιατί βρήκα έναν χώρο που μου ταιριάζει και είδα τον κόσμο να τον αγκαλιάζει και να τον κάνει στέκι του. Παράλληλα, νιώθω ότι έχω μια δεύτερη οικογένεια επιλέγοντας την Panik. Μου αρέσει και μου ταιριάζει ο τρόπος που δουλεύουν. Πιστεύω ότι έχουμε να κάνουμε πολλά πράγματα μαζί. Έπειτα από τέσσερα χρόνια στο Fantasia, αποφασίσαμε φέτος, μαζί με τον επιχειρηματία Κώστα Μπερτάκη, να κάνουμε ανακαίνιση και να ετοιμάσουμε μια παραγωγή με τη σκηνοθετική ματιά του Γιάννη Δημολίτσα, ενώ την επιμέλεια του προγράμματος υπογράφει ο Παναγιώτης Μπρακούλιας. Είμαι ενθουσιασμένος με το αποτέλεσμα και χαίρομαι όταν αντιλαμβάνομαι πως ο κόσμος εκτιμάει αυτές τις αλλαγές.

Ένα από τα πρόσωπα που δεν φεύγουν στιγμή από κοντά σου είναι ο αδελφός σου, ο Παύλος. Πώς είναι να δουλεύετε μαζί; Υπάρχουν εντάσεις;

Ο αδελφός μου είναι ένας άνθρωπος με ηρεμία στη ζωή του. Βλέποντας πώς αντιμετωπίζει τις καταστάσεις ηρεμώ κι εγώ, παρά τους έντονους ρυθμούς της καθημερινότητάς μου. Έχω ανάγκη την οπτική του. Ο καθένας μας γνωρίζει τι ζητά και καλό είναι αυτό που έχει ανάγκη να το επικοινωνεί. Μόνο με τη συζήτηση μπορούν να προχωράνε τα πράγματα. Όταν, μάλιστα, ενώνονται οι ιδέες, το αποτέλεσμα είναι πάντα καλύτερο. Συγχρόνως συνεργάζομαι και με την αδελφή μου, που ζει στο εξωτερικό, με την έννοια ότι τη συμβουλεύομαι τόσο για θέματα ζωής όσο και για καριέρας. Μου αρέσει να μιλάω και με ανθρώπους που δεν κάνουν την ίδια δουλειά με εμένα. Κουβεντιάζω μέχρι και με τον άνθρωπο που δουλεύει στο περίπτερο. Όταν έχει κάποιος να σου πει μια καινούρια ιστορία, μπορεί να σε εμπνεύσει και προσωπικά και επαγγελματικά.

Είσαι πολύ δεμένος με την οικογένειά σου…

Η οικογένεια είναι ο πυρήνας μας και παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή. Οι άνθρωποι που πιστεύουν στην οικογένεια θεωρώ ότι έχουν τις κατάλληλες βάσεις για να επιτύχουν στη ζωή τους καθώς ξέρουν να βάζουν όρια. Είναι απαραίτητο να υπάρχουν κι αυτά, γιατί πολλά πράγματα πλέον έχουν ξεφύγει. Βλέπω στον κόσμο ακραίες συμπεριφορές κι αυτό με στενοχωρεί. Ο ένας βγαίνει με το πιστόλι στον δρόμο έτοιμος να σκοτώσει τον οποιοδήποτε, άλλοι βιάζουν παιδάκια… Αν εξαιρέσεις τις περιπτώσεις ανθρώπων με σοβαρά ψυχικά προβλήματα, πιστεύω ότι αυτά συμβαίνουν γιατί έχουν χαλαρώσει οι οικογενειακοί δεσμοί.

Είσαι επιτυχημένος επαγγελματικά, έχεις την οικογένειά σου στο πλευρό σου και αισθηματικά δύσκολα βρίσκεις κλειστές πόρτες. Κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί τι προβλήματα έχει ο Κωνσταντίνος;

Τα προβλήματα είναι για να λύνονται. Όταν εμφανίζονται στη ζωή σου, είναι για να σου δείξει ο Θεός ότι πρέπει να βρεις τρόπο να τα ξεπεράσεις για να καταφέρεις να φτάσεις εκεί που επιθυμείς.

Πιστεύεις στον Θεό;

Πολύ. Πιστεύω σε κάτι για να οριοθετώ κάποια πράγματα μέσα μου. Χωρίς την πίστη σε κάτι σπουδαίο και ανώτερο από εμάς θα τα εκμηδενίσουμε όλα, θεωρώντας πιο σημαντικά το χρήμα ή τη δόξα. Όταν, όμως, πιστεύεις, δεν βάζεις τίποτα παραπάνω από την πίστη σου. Η πίστη είναι διέξοδος.

Διανύοντας πλέον την τέταρτη δεκαετία της ζωής σου, έχεις αρχίσει να προβληματίζεσαι όσον αφορά το κομμάτι της οικογένειας;

Βασικά σκέφτομαι εδώ και χρόνια ότι θέλω να κάνω οικογένεια. Ελπίζω να με αξιώσει ο Θεός να κάνω κι εγώ την οικογένειά μου, αν και το βλέπω μακρινό, να σου πω την αλήθεια.

Γιατί;

Όταν μπαίνεις στη διαδικασία να κάνεις οικογένεια, αλλάζουν οι προτεραιότητές σου. Επειδή για εμένα η οικογένεια είναι κάτι ιερό, ξέρω ότι θα είναι προτεραιότητά μου. Τη δεδομένη περίοδο στην πρώτη θέση βρίσκεται η δουλειά μου. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό αυτό, αλλά έτσι νιώθω και είναι ειλικρινές. Τώρα αν ο Θεός φέρει ένα παιδάκι, τι να σου πω…

Ε, δεν το φέρνει κι έτσι…

Πολλές φορές συμβαίνει κι αυτό, μη νομίζεις. (γέλια) Εκτός απροόπτου, λοιπόν… Δεν σου κρύβω όμως ότι το θέλω πολύ. Συχνά μπορεί να μου λένε από την εταιρεία για τις επιτυχίες που κάνουν τα τραγούδια μου κι εγώ εκείνη τη στιγμή να σκέφτομαι μέσα μου ότι θέλω πολύ μια οικογένεια. Ξέρεις τι είναι καμιά φορά να κάνεις επιτυχίες στη δουλειά σου, αλλά να μην έχεις χρόνο να αντεπεξέλθεις σε μια σχέση στην προσωπική σου ζωή; Να θέλεις να δώσεις πράγματα, αλλά να μην μπορείς;

Σου έχει συμβεί;

Έχει τύχει να χάσω γυναίκα από κοντά μου, με την οποία ήμουν πολύ καλά, λόγω του ότι δεν προλάβαινα να βρεθώ μαζί της και να της αφιερώσω χρόνο. Δεν απαιτώ να μείνει κάποιος, αν δεν αντέχει. Στη συγκεκριμένη φάση, όμως, η κοπέλα δεν άντεξε και προτίμησε να αποχωρήσει από τη σχέση. Εγώ δεν μπορούσα να παραμερίσω τους επαγγελματικούς μου στόχους. Από την άλλη, έτσι με γνώρισε.

Είναι λίγο εγωιστικό αυτό που λες, γιατί η σχέση προϋποθέτει υποχωρήσεις.

Είναι εγωιστικό, αλλά δεν ήταν επιλογή μου, ήταν δική της. Έχω μεγάλη υπομονή ως άνθρωπος. Πραγματικά, νιώθω ότι είναι πολύ ψυχοφθόρο όλο αυτό, να επιθυμώ να ζήσω μια σχέση και να μην μπορώ γιατί πρέπει να τελειώσω κάποια πράγματα επαγγελματικά.

Σου έχει περάσει ποτέ από το μυαλό ότι μπορεί μια γυναίκα να είναι μαζί σου όχι επειδή είσαι ο Κωνσταντίνος, αλλά επειδή είσαι ο Αργυρός;

Αν μπω σε αυτή τη διαδικασία, θα πάθω κατάθλιψη. Άσ’ το. (γέλια) Προτιμώ να κρατήσω τον ρομαντικό χαρακτήρα της παιδικής μου ηλικίας και να μη σκέφτομαι έτσι. Αν «λερώσω» το μυαλό μου με αρνητικές σκέψεις, δεν θα προχωρήσω ούτε σε φιλίες αλλά ούτε και σε σχέσεις.

Ποιο είναι το τελευταίο ακραίο περιστατικό που σου έχει συμβεί με θαυμάστρια;

Πρόσφατα μια κοπέλα ανέβασε μια φωτογραφία που απεικόνιζε μια συνομιλία στο Instagram, υποστηρίζοντας ότι μιλάει μαζί μου. Μάλιστα, είχε βάλει την εικόνα του προφίλ που είχα στον λογαριασμό μου. Στο μεταξύ, εγώ άλλαξα φωτογραφία κι εκείνη συνέχιζε να έχει την παλιά στις εικόνες που ανέβαζε, με αποτέλεσμα να καταλάβει ο κόσμος ότι κάτι δεν πάει καλά. Δεν το είχα δει ο ίδιος, μου το έστειλαν άλλοι. Με αφετηρία αυτό το γεγονός, σκέφτομαι ότι ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι έχει στο κεφάλι του μέσα από τα social media.

Διαβάζεις τις κριτικές; Σε ενοχλούν;

Προσπαθώ να διαβάζω τα πάντα. Μάλιστα, όταν το κάνω, βάζω τον εαυτό μου στη θέση του μάνατζερ του Κωνσταντίνου. Αυτός είναι ένας τρόπος προκειμένου να μην ενοχλούμαι και να μην ξεφεύγω από τον στόχο μου.

Δεν αντιδράς;

Όχι. Όταν ήμουν μικρός, ήθελα να γίνω δικηγόρος, οπότε σε εκείνες τις στιγμές σκέφτομαι πώς θα το χειριζόταν ένας δικηγόρος. Προτιμώ, λοιπόν, να μη στενοχωρηθώ.

Ο Αντώνης Ρέμος είχε πει σε συνέντευξή του στο People ότι «Κάνα δυο φορές η κόρη μου με μπέρδεψε με τον Αργυρό». Υπάρχουν κι άλλα πρόσωπα που υποστηρίζουν ότι η φωνή σου θυμίζει τη δική του. Σε ενοχλεί;

Αυτό για εμένα είναι τιμητικό, δεν είναι ενοχλητικό. Ο Αντώνης Ρέμος είναι ένας τραγουδιστής που έχει αφήσει το στίγμα του στη μουσική βιομηχανία. Έχουμε μια εκπληκτική σχέση και είναι ένας από τους ανθρώπους που με ενέπνευσε στην αρχή της καριέρας μου. Έχει έναν δικό του, ιδιαίτερο τρόπο διαχείρισης των πραγμάτων στη ζωή του και είναι πραγματικά αξιοθαύμαστος. Πολλές φορές έχουμε έρθει σε κόντρα, αλλά μας κάνει καλό και έχει δημιουργήσει μια ωραία και ειλικρινή σχέση ανάμεσά μας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, θεωρώ ευλογία που μπήκα στις στιγμές μιας οικογένειας με τα τραγούδια μου. Στη ζωή μας ταυτίζουμε συχνά τα τραγούδια με τις καταστάσεις που βιώνουμε. Ας πούμε, εγώ στην πρώτη μου καψούρα αφιέρωνα το «Έτσι ξαφνικά».

Πώς είναι η συμπεριφορά σου απέναντι στα νέα παιδιά με τα οποία συνεργάζεσαι;

Μου αρέσει να δίνω χώρο σε νέα παιδιά που ξεκινάνε τώρα και ανοίγουν τα φτερά τους, γιατί βλέπω σε αυτούς τον εαυτό μου, όταν ήμουν πιτσιρικάς. Κάποιοι άνθρωποι ίσως να μη μου είχαν συμπεριφερθεί σωστά, κάποιοι άλλοι, όμως, με αντιμετώπισαν άψογα. Θυμάμαι επομένως τα βιώματά μου και προσπαθώ να βοηθήσω τους νέους. Φυσικά, πρέπει να ξέρουν ότι δεν είναι εύκολη δουλειά. Απαιτεί χρόνο, επιμονή, υπομονή, αγάπη και σεβασμό. Είναι πολλά τα συστατικά που πρέπει να έχει ένας καλλιτέχνης. Μπορώ να τον συγκρίνω και με έναν πολιτικό, με την έννοια ότι όπως μια μερίδα ανθρώπων ακολουθεί έναν καλλιτέχνη, έτσι και μια μερίδα κόσμου υποστηρίζει έναν πολιτικό. Ο καλλιτέχνης, βέβαια, δεν μπορεί να πει ψέματα, γιατί μιλάει με τα τραγούδια του.

Έχεις σκεφτεί ποτέ να ασχοληθείς με την πολιτική;

Η αλήθεια είναι ότι, όσο μεγαλώνω, πολιτικοποιούμαι περισσότερο. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να γίνω πολιτικός, γιατί φαίνομαι όταν λέω ψέματα. Είμαι για γέλια, δεν μπορώ να πω ούτε μικροψέματα. Ωστόσο, αν κάποια στιγμή στο μέλλον η δική μου αντίληψη, ενέργεια και φιλοσοφία έκανε καλό σε μια μερίδα κόσμου, για ποιον λόγο να μην το έκανα;

Πώς αντέδρασαν οι γονείς σου όταν τους είπες πως θέλεις να ασχοληθείς με το τραγούδι;

Οι γονείς μας γενικά δεν μας πίεσαν. Δεν μου είπαν ποτέ «Παιδί μου, θέλουμε να γίνεις γιατρός». Με ρωτούσαν πάντα «Τι θέλεις να κάνεις;». Όταν ήμουν μικρός, έπαιζα πιάνο σε μια μπάντα, κάναμε πρόβες και γενικά έψαχνα αφορμή να βγω έξω από το σπίτι και να κάνουμε συναυλίες. Οι δικοί μου δεν μου είπαν ποτέ «Μην πας στην πρόβα», μου έλεγαν ωστόσο «Έλα να διαβάσεις», αλλά ήταν στα λογικά πλαίσια.

Εσύ διάβαζες;

Ήμουν μαθητής του 17. Η αδελφή μου ήταν η απουσιολόγος της τάξης για έξι χρόνια και ο αδελφός μου ο δεύτερος καλύτερος μαθητής.

Σου έσβηνε τις απουσίες;

Εννοείται. Η πρώτη ώρα ήταν πάντα χαμένη. Ήμουν και πρόεδρος του 15μελούς και είχα τα κονέ να κανονίζω να έχουμε την πρώτη ώρα γυμναστική για να λείπω. Έπαιζα μπάσκετ, οπότε δεν είχα ανάγκη τις πρωινές ώρες προπόνησης γιατί πήγαινα τα απογεύματα. (γέλια) Την πρώτη ώρα έπινα καφέ, σε αντίθεση, βέβαια, με τα αδέλφια μου που ήταν μελετηρά παιδιά.

Ποιο είναι το βασικό άγχος της μητέρας σου για εσένα;

Η μητέρα μου αγχώνεται μόνο για την υγεία μου.

Δεν σου λέει δηλαδή «Κωνσταντίνε, πότε θα μου κάνεις εγγονάκι»;

Όχι. «Όποτε θελήσετε, θα το κάνετε» αυτό μας λέει. Οι γονείς μου μας έδειχναν πάντα τον σωστό δρόμο με έναν δικό τους τρόπο. Είναι της άποψης «Ακολούθησε το ένστικτό σου και θα είμαστε δίπλα σου». Έτσι, σου μεταφέρουν την ευθύνη, οπότε γίνεσαι και εσύ υπεύθυνος των πράξεών σου.

Έχω παρατηρήσει ότι αποφεύγεις τις κοσμικές εκδηλώσεις και δεν δίνεις πολλές συνεντεύξεις. Γιατί το κάνεις αυτό;

Όταν δεν έχω κάτι να πω, δεν βρίσκω τον λόγο να μιλάω. Προτιμώ να εκφράζομαι μέσα από τη δουλειά μου, τα τραγούδια μου. Από εκεί και πέρα, όποιος θέλει μπορεί να έρθει στο καμαρίνι μου και να συζητήσουμε για οτιδήποτε έχει στο μυαλό του.

Ποια είναι η συνηθέστερη ερώτηση που σου κάνουν όταν σε επισκέπτονται στο καμαρίνι;

Γενικά είναι πολλές οι ερωτήσεις που μου κάνουν: «Πώς τα έχεις καταφέρει;», «Τι έχεις κάνει;». Εκεί, λοιπόν, εγώ τους λέω ότι νιώθω πως δεν έχω καταφέρει τίποτα. Όταν νιώσεις ότι έχεις καταφέρει κάτι σημαντικό, είναι και το τέλος σου, γιατί πάντα θα υπάρχει κάτι πιο σημαντικό από αυτό που ήδη κάνεις.

Όμως, με αυτό που λες μου δίνεις την εντύπωση ότι δεν επιβραβεύεις ποτέ τον εαυτό σου. Λες «μπράβο» στον Κωνσταντίνο;

Λέω «μπράβο» στους συνεργάτες μου, δεν λέω ποτέ στον εαυτό μου, γιατί δεν είναι δική μου η δουλειά. Είμαστε μια ομάδα ανθρώπων που δουλεύει μαζί και μου αρέσει να επιβραβεύω όσους δουλεύουν. Είμαι, όμως, και απαιτητικός ταυτόχρονα. Επειδή είμαι εργασιομανής, θέλω αυτός που θα δουλεύει μαζί μου, αν εγώ, για παράδειγμα, φεύγω από το στούντιο στις 7.00 το πρωί, εκείνος να φεύγει στις 9.00, δηλαδή να είναι παθιασμένος. Δεν μπορώ τον άνθρωπο που είναι συμβατικός και σκέφτεται ότι «Σε πέντε λεπτά τελειώνει η δουλειά γιατί μέχρι εκεί πληρώθηκα». Είναι και η φύση της δουλειάς μας που απαιτεί χρόνο και συναίσθημα, οπότε δεν μπορώ να το κοστολογήσω και να το βάλω σε χρονικά πλαίσια.

Πώς νιώθεις όταν βλέπεις τη ζωή σου κρεμασμένη στα περίπτερα; Ποια είναι η σκέψη σου;

Νιώθω ότι αυτό δεν αφορά κανέναν.

Έχεις κάνει ποτέ σχέση με αναγνωρίσιμη γυναίκα χωρίς να το μάθει κανείς;

Ναι. Αυτή είναι μια σχέση εμπιστοσύνης.

Συχνά, ο κόσμος ενδιαφέρεται να μάθει πράγματα για την προσωπική ζωή ενός ανθρώπου που τον έχει αγαπήσει μέσα από τη δουλειά του. Γιατί το αποφεύγεις;

Κοίτα, όταν κάτι επισημοποιηθεί και έχει περάσει καιρός, τότε είναι αναπόφευκτο να γίνει γνωστό. Όταν είναι όμως στο αρχικό στάδιο, δεν έχεις δικαίωμα να εκθέσεις μια κοπέλα επειδή εσύ είσαι δημόσιο πρόσωπο. Η κοπέλα μπορεί να μη θέλει να φανεί, γιατί δεν ξέρει πού θα οδηγήσει αυτή η κατάσταση. Με το να αποφεύγω, λοιπόν, να μιλάω για την προσωπική μου ζωή προστατεύω και τον άλλο άνθρωπο.

Φωτογραφίες: Στέφανος Παπαδόπουλος

Πηγή: People