Βαγγέλης Γιαννίσης: «Ξεκίνησα να γράφω βιβλία γιατί απλά… βαριόμουν»

Αν κάποιος του έλεγε πριν από λίγα χρόνια ότι το 2019 θα είχε εκδώσει πέντε αστυνομικά μυθιστορήματα, σίγουρα δεν θα το πίστευε. Η απόφασή του όμως να ταξιδέψει στη Σουηδία μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στο Παιδαγωγικό έμελλε να αλλάξει κατά πολύ τα πιθανά πλάνα ζωής του. Ο Βαγγέλης Γιαννίσης  το 2014 είδε στους πάγκους των βιβλιοπωλείων να φιγουράρει το πρώτο του βιβλίο με τίτλο Το Mίσος, ενώ ακολούθησαν Το Kάστρο, Ο Xορός των Nεκρών, Η Σκιά και πρόσφατα Η Γυναίκα του Ίσνταλ.

Κεντρικό πρόσωπο στα τέσσερα από τα πέντε βιβλία που μέχρι στιγμής έχουν εκδοθεί είναι ο επιθεωρητής της

σουηδικής αστυνομίας, Άντερς Οικονομίδης. Τα εγκλήματα, δε, που καλείται να εξιχνιάσει σε κάνουν να γυρνάς ανυπόμονα τις σελίδες.

«Η αλήθεια για το πώς ξεκίνησα να γράφω τα βιβλία είναι πεζή»

«Με το που έμαθα τη γλώσσα, έπιασα αμέσως δουλειά σε ένα δημοτικό σχολείο στη Σουηδία, ενώ τελικά έκανα εξ αποστάσεως μεταπτυχιακό πάνω στην ειδική αγωγή στην Κύπρο. Κάθισα έναν χρόνο στο δημοτικό και μετά πήγα σε ένα community college για την εκπαίδευση ενηλίκων. Στη Σουηδία, όταν τελειώνεις το λύκειο, μπορείς να πάρεις απολυτήριο ακόμα κι αν έχεις μείνει σε κάποια μαθήματα. Σου δίνουν τη δυνατότητα μέσω κάποιων σχολείων δεύτερης ευκαιρίας να παρακολουθήσεις αργότερα αυτά τα μαθήματα. Ήρθα σε επαφή με υπέροχους ανθρώπους και έμαθα τις ιστορίες τους. Έμεινα δύο χρόνια και μετά πέρασε ένας χρόνος που πηγαινοερχόμουν γιατί είχα υπογράψει το πρώτο βιβλίο με τη Διόπτρα και παράλληλα ξεκίνησα να εργάζομαι και ως μεταφραστής.

Η αλήθεια για το πώς ξεκίνησα να γράφω τα βιβλία είναι πεζή. Απλά βαριόμουν. Ήμουν σε μια ξένη χώρα, προσπαθούσα να μάθω τη γλώσσα, για να αυξηθούν οι πιθανότητες να βρω δουλειά, και περνούσα πολλές ώρες μελετώντας. Στο μεταξύ, δεν είχα τηλεόραση, οπότε σκέφτηκα “αφού δεν μπορώ να βλέπω σειρές, ας γράψω μια”».

«Είναι σημαντικό να βρεις μια ιστορία που δεν θα βαρεθείς να τη γράψεις»

«Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι η συγγραφή διδάσκεται. Μπορείς να μάθεις κάποια πράγματα για το πώς να δομήσεις ένα βιβλίο, ανεξάρτητα από την ηλικία σου ή τις εμπειρίες. Αυτό που δεν διδάσκεται είναι οι ιδέες. Πώς προέκυψε λοιπόν η ιδέα; Διάβαζα πολλά αστυνομικά μυθιστορήματα. Βλέπεις, μέσα σε όλα τα άλλα, επισκεπτόμουν συχνά τη βιβλιοθήκη και δανειζόμουν βιβλία. Κάποια στιγμή σκέφτηκα τα κλισέ του Σκανδιναβού αστυνομικού: αλκοολικός, χωρισμένος, με κάποια προβλήματα στην προσωπική ζωή. Κάπου εκεί λοιπόν μου ήρθε η ιδέα να δημιουργήσω έναν χαρακτήρα που δεν θα έχει τίποτα από αυτά, κι αυτός είναι ο επιθεωρητής Άντερς Οικονομίδης.

Όσον αφορά στις ιστορίες, η δημιουργία της πρώτης μπορώ να σου πω ότι ήταν εύκολη υπόθεση καθώς ξεκίνησα με κάτι, ας το πω, δοκιμασμένο, έναν serial killer. Είναι κάτι γνώριμο, το οποίο θα μπορούσα να ερευνήσω σχετικά εύκολα. Σκέψου ότι τότε δεν είχα επαφές με την αστυνομία, η μόνη μου πηγή ήταν το Ίντερνετ και τα κορίτσια της βιβλιοθήκης που με βοήθησαν στην έρευνα και μου μετέφραζαν κάποια άρθρα.

Όσο περισσότερο γράφεις, τόσο πιο εύκολα μπορείς να εξελίξεις την αρχική ιδέα. Μαθαίνεις να φιλτράρεις μεταξύ άλλων ποιες ιδέες, για παράδειγμα, έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν σε ένα καλό βιβλίο και ποιες σε ενδιαφέρουν πραγματικά, γιατί είναι σημαντικό να βρεις μια ιστορία που δεν θα βαρεθείς να τη γράψεις».

«Το 5ο βιβλίο είναι στηριγμένο σε πραγματικά γεγονότα»

«Η Γυναίκα του Ίσνταλ δεν είναι απλά βασισμένο αλλά στηριγμένο σε πραγματικά γεγονότα. Είναι το πρώτο μου βιβλίο εκτός σειράς. Το 1970 στο Μπέργκεν της Νορβηγίας βρέθηκε στη μέση του πουθενά το καμένο πτώμα μιας γυναίκας. Στην αρχή η αιτία θανάτου ήταν αβέβαιη. Ο ιατροδικαστής δεν μπορούσε να προσδιορίσει αν αυτοκτόνησε ή αν δολοφονήθηκε και, επειδή η αστυνομία της περιοχής δεν είχε την κατάλληλη εμπειρία, φώναξαν την Kripos, μια υπηρεσία που αναλαμβάνει εγκλήματα σε όλη τη νορβηγική επικράτεια. Οι έρευνες έδειξαν ότι η γυναίκα αυτή κυκλοφορούσε με 12 διαφορετικές ταυτότητες στην Ευρώπη, μιλούσε αρκετές ξένες γλώσσες, δεν μιλούσε όμως νορβηγικά, και εκεί κάπου αρχίζουν οι θεωρίες συνωμοσίας…

Η υπόθεση ήταν για πολλά χρόνια στο συρτάρι και το 2016 άνοιξε ξανά. Έχω να πω ότι καμαρώνω επειδή φέτος βρήκαν πού γεννήθηκε κι εγώ το είχα υπολογίσει για τις ανάγκες του βιβλίου τον Απρίλιο του 2017. Λίγους μήνες νωρίτερα, το 2016, είχα επικοινωνήσει με email με τον Jorn Lier Horst, προκειμένου να μου δώσει πληροφορίες για τη συγκεκριμένη υπόθεση. Εκείνη την περίοδο είχε έρθει για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Παρότι είχε ένα πολύ φορτωμένο πρόγραμμα, μου απαντούσε στις ερωτήσεις μου.

Στη δεύτερη επίσκεψή του στην Ελλάδα τον Οκτώβριο του 2018 συναντηθήκαμε από κοντά και με ρώτησε πώς πάει το βιβλίο. Του είπα ότι το τελείωσα και προσφέρθηκε να μου γράψει τον πρόλογο. Χάρηκα πολύ, αλλά σκέφτηκα ότι δεν θα έχει χρόνο να το κάνει. Μετά από μερικούς μήνες μού έστειλε τον πρόλογο και δεν το πίστευα».

«Ήμουν σε φάση άρνησης γιατί δεν ήθελα να απογοητευτώ»

«Ο πρώτος άνθρωπος που διάβασε το πρώτο μου βιβλίο ήταν η αδελφή μου. Της το είχα στείλει απλά για να το δει και μου έδωσε την ιδέα να το στείλω σε κάποιον εκδοτικό οίκο. Να σου πω την αλήθεια, ντρεπόμουν στην αρχή. Έστειλα το αντίτυπο στη Διόπτρα γιατί μέχρι τότε ήταν ο μοναδικός εκδοτικός στον οποίο μπορούσες να στείλεις μέσω email τα έργα σου. Μου απάντησαν ότι “λάβαμε το βιβλίο σας και θα σας ειδοποιήσουμε”. Δύο εβδομάδες αργότερα χτύπησε το τηλέφωνό μου. Ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που χρησιμοποιήσαμε το “κύριος Γιαννίσης”. (γέλια)

Μου είπαν ότι το διάβασαν, τους άρεσε και ήθελαν να το κυκλοφορήσουν. Με άκουσαν όλοι οι συνάδελφοι στον όροφο. Πριν από το τηλεφώνημα ήμουν σε φάση άρνησης γιατί δεν ήθελα να απογοητευτώ. Πάντα έχεις στο μυαλό σου το ενδεχόμενο της επιτυχίας αλλά συχνά προσπαθείς να το καταπνίξεις για να μην απογοητευτείς. Ας πούμε ότι εκείνο το βράδυ έκανα έναν από τους καλύτερους ύπνους της ζωής μου».

Φωτογραφίες: Νίκος Μαλιακός

Πηγή: People