Ρωσία και ακραία κόμματα στην Ευρώπη: Μια εκκεντρική σχέση

Από τη στιγμή που η Ρωσία αποφάσισε να περάσει την κόκκινη γραμμή και να εισβάλλει στο έδαφος της Ουκρανίας, σύσσωμη η Ευρώπη και ο δυτικός κόσμος αντέδρασαν, καταδικάζοντας τις ενέργειες του Βλαντιμίρ Πούτιν και των συνεργατών του.

Δεν υπήρχαν δεύτερες σκέψεις, από τη στιγμή που μια υπερδύναμη αποφάσισε να παραβιάσει κάθε κανόνα διεθνούς δικαίου και να οδηγήσει τα πράγματα στα άκρα, προκαλώντας ταυτόχρονα γεωπολιτικές αναταράξεις και αβεβαιότητα για το μέλλον.

Είναι εξάλλου η πρώτη

φορά μετά το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου που η Ευρώπη αντιμετωπίζει μια εμπόλεμη κατάσταση, για την οποία κανείς δεν μπορεί να κάνει ασφαλείς προβλέψεις για το που θα καταλήξει. Εξαίρεση αποτελεί η περίπτωση της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο, για την οποία βέβαια η διεθνής κοινότητα δεν έδειξε το ανάλογο ενδιαφέρον, παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει σχεδόν πενήντα χρόνια και η Λευκωσία παραμένει η μοναδική διαιρεμένη πρωτεύουσα κράτους- μέλους της Ε.Ε.

Ωστόσο, στη σκιά των παραπάνω εξελίξεων η ρωσική ηγεσία δεν βρήκε μόνο επικριτές, αλλά και συμπαθούντες και υποστηρικτές, οι οποίοι κατά ένα περίεργο τρόπο σχετίζονται με πολιτικές δυνάμεις που γοητεύονται από τον αντιευρωπαϊσμό ή φλερτάρουν με τα άκρα του πολιτικού φάσματος. Υπάρχουν αρκετά κόμματα ανάμεσα στα οποία και στην Ελλάδα, τα οποία όχι μόνο τάσσονται υπέρ της Ρωσίας που σε ευρύτερη κλίμακα και για ιστορικούς και θρησκευτικούς λόγους θα μπορούσε να είναι και θεμιτό, αλλά φτάνουν στο σημείο να δικαιολογούν την παράνομη κατοχή εδαφών ανεξάρτητου ευρωπαϊκού κράτους και μάλιστα ομόθρησκου.

Αυτό βέβαια φαίνεται ότι δεν είχε μεγάλη σημασία για τα ανώτερα κλιμάκια της Ρωσίας από τη στιγμή που επέτρεψαν σε ακραίους μουσουλμάνους να πρωταγωνιστήσουν στην κατάληψη της ιστορικής και με ειδικό θρησκευτικό βάρος Μαριούπολης. Η παράξενη αυτή σχέση μεταξύ της Ρωσίας και των υποστηρικτών ακραίων ευρωπαϊκών κομμάτων ανεδείχθη και μέσα από μία πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου Αγοράς του Λινζ στην Αυστρία.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης, το 63% των ψηφοφόρων του ακραίου FPÖ τάχθηκε υπέρ της λήξης των άμεσων εχθροπραξιών στην Ουκρανία, ακόμα και αν αυτό σήμαινε τη βίαιη προσάρτηση ουκρανικών εδαφών στη Ρωσία. Αντίθετα, οι ψηφοφόροι τόσο του λαϊκού κόμματος όσο και του σοσιαλδημοκρατικού, τηρούν μια διαφορετική στάση, ενώ οι νέοι υποστηρίζουν ανεπιφύλακτα τον αγώνα των Ουκρανών για την ανάκτηση των χαμένων μέχρι σήμερα εδαφών.

Σύμμαχοι του Πούτιν

Οι σύμμαχοι του Πούτιν επεκτείνονται βέβαια και σε άλλες χώρες, όπως στη Γαλλία, όπου η Μαρί Λεπέν έχει ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με το Κρεμλίνο εδώ και χρόνια. Στην ίδια κατηγορία ανήκει και ο Βίκτορ Όρμπαν στην Ουγγαρία, ο οποίος δεν χάνει ευκαιρία να εκτοξεύει τα βέλη του κατά της Ε.Ε. Στην Ελλάδα πολιτικοί και στα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος έχουν εκφραστεί θετικά για τον Ρώσο Πρόεδρο ακόμα και στην τωρινή περίοδο, κατά την οποία συντελείται ένα έγκλημα στην Ουκρανία.

Οι κοινωνικοί και πολιτικοί ερευνητές χρειάζεται να μελετήσουν ακόμα πιο βαθιά, για να αναδείξουν τους λόγους που οι συχνότητες κάποιων Ευρωπαίων και της Ρωσικής ηγεσίας τέμνονται. Σε κάθε περίπτωση, η παράμετρος αυτή δεν έχει επηρεάσει την Ευρώπη να δημιουργήσει το απαραίτητο αρραγές μέτωπο και να σταθεί στο πλευρό ενός λαού που μάχεται για ανεξαρτησία του, αλλά και για τις ίδιες τις ευρωπαϊκές αξίες.

#ΡΩΣΙΑ #ΕΥΡΩΠΗ #ΚΟΜΜΑΤΑ #ΠΟΛΕΜΟΣ_ΣΤΗΝ_ΟΥΚΡΑΝΙΑ