Τι πραγματικά ήταν το Άστρο των Χριστουγέννων

Με το πέρασμα των χρόνων αναπτύχθηκαν συγκεκριμένες θεωρίες για το τι συνέβη, αστροφυσικά, εκείνη τη χρονιά.

Στη Χριστιανική παράδοση, το αστέρι της Βηθλέεμ, ήταν αυτό που οδήγησε τους τρεις Μάγους, να προσφέρουν τα δώρα τους στο Θείο Βρέφος. Με οδηγό τους το φως «αστέρος ον είδον εν τη Ανατολή», διέσχισαν έρημους και όρη για να έρθουν να προσκυνήσουν «το άγνωστο αυτό παιδίον».

Το αστέρι των Χριστουγέννων έγινε αφορμή επιστημονικών μελετών, ανά τους αιώνες. Και οι θεωρίες για το τι

είδους άστρο ήταν αυτό που έλαμψε την ημέρα της γέννησης του Χριστού, πολλές.

Με το πέρασμα των χρόνων αναπτύχθηκαν συγκεκριμένες θεωρίες για το τι συνέβη, αστροφυσικά, εκείνη τη χρονιά. Ιστορικοί και θεολόγοι, καταλήγουν σήμερα ότι ο Ιησούς γεννήθηκε το 6 – 7 π.Χ.

-Η θεωρία του διάττοντα αστέρα

Οι διάττοντες αστέρες ή πεφταστέρια, αποτελούν συνηθισμένα αστρικά φαινόμενα, το γεγονός όμως ότι δεν «ζουν» παραπάνω από μερικά δευτερόλεπτα, δεν συνάδει με το χρόνο που απαιτήθηκε να λάμψουν για να οδηγηθούν οι μάγοι στο Θείο Βρέφος.

-Η θεωρία του κομήτη

Η εκδοχή του κομήτη έχει υπάρξει σημαντική για την ερμηνεία του «αστέρα των Χριστουγέννων», καθώς ένας κομήτης μπορεί να παρατηρείται για αρκετούς μήνες στον ουρανό, να κινείται σχετικά με τους απλανείς, να παρουσιάζει «στάσεις». Κάποιες φορές η λαμπρότητά του μπορεί να τον καθιστά ορατό ακόμα και την ημέρα. Η συγκεκριμένη θεωρία βασίζεται σε μελέτη του Άγγλου αστρονόμου Κόλιν Χάμφρις, που με τη σειρά του έλαβε υπόψη την καταγραφή ενός κομήτη από τους Κινέζους το 5 μ.Χ. Ωστόσο, ο κομήτης του Χάλεϊ εμφανίστηκε στον ουρανό το 12 π.Χ., κάτι που μάλλον διαψεύδει τον Χάμφρις.Παρατήρηση κομήτη στις χώρες της Μεσοποταμίας αναφέρεται και το 17 π.χ.

-Η θεωρία του nova ή supernova

Παρατήρηση nova ή supernova αστέρα, κοντά στο έτος της Γέννησης δεν υπήρξε, χωρίς βεβαίως να αποκλείεται μια τέτοια παρατήρηση μόνο από τους μάγους. Πρόκειται όμως για απλανείς αστέρες οι οποίοι ούτε κινούνται ούτε και παρουσιάζουν στάσεις στον ουρανό. Οι αστρονόμοι από την αρχαιότητα είχαν παρατηρήσει αστέρες οι οποίοι εμφανίζονταν στον ουρανό πολύ λαμπεροί, ενώ δεν ήταν ορατοί νωρίτερα. Τους ονόμαζαν «νέους» αστέρες, όπως εκείνος που ο Ίππαρχος παρατήρησε το 134 π.Χ. στον αστερισμό του Σκορπιού. Σήμερα γνωρίζουμε ότι πρόκειται για καινοφανείς (nova) ή υπερκαινοφανείς (supernova): αστέρες μεγάλης μάζας στα τελευταία στάδια εξέλιξής τους, όπου οι θερμοπυρηνικές εκρήξεις που συντελούνται στο εσωτερικό τους εκτινάσσουν μεγάλο μέρος του υλικού τους στο διάστημα.

-Η θεωρία της Συνόδου των Πλανητών

Τον 17ο αιώνα ο αστρονόμος Γιοχάνες Κέπλερ εξέφρασε την άποψη ότι το άστρο ήταν στην πραγματικότητα μία σπάνια τριπλή σύνοδος του Δία, του Άρη και του Κρόνου, που καταγράφηκε το 7 π.Χ. μεταξύ των αστερισμών του Κριού και των Ιχθύων. Σύμφωνα με αυτήν τη θεωρία, ο Χριστός γεννήθηκε ένα ή δύο χρόνια αργότερα. Μάλιστα, το 1996 ο αστρονόμος Ρίτσαρντ Μπίντερ μελέτησε όλα τα δεδομένα μέσω ενός ειδικού λογισμικού και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το άστρο εμφανίστηκε στις 3 Δεκεμβρίου του 7 π.Χ. Αντίθετα, ο Τζον Μόσλεϊ, διευθυντής στο Αστεροσκοπείο Γκρίφιθ στο Λος Άντζελες, εκτίμησε ότι η σπάνια πλανητική σύνοδος συνέβη μεταξύ 3 και 2 π.Χ.

-Η θεωρία του απλού αστεριού

Σύμφωνα με αυτήν τη θεωρία, ο αστέρας ήταν ο Βασιλίσκος (Regulus), το φωτεινότερο άστρο στον αστερισμό του Λέοντα ή ο Κάνωπος (Canopus), άστρο στον αστερισμό της Τρόπιδος, ο οποίος φέτος φωτογραφήθηκε λεπτομερώς από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο James Webb.