Pulp Fiction: 5 πράγματα που πρέπει να ξέρεις για την ταινία που άλλαξε το σινεμά

Έχουν περάσει 26 χρόνια από την πρώτη προβολή του Pulp Fiction, της εμβληματικής ταινίας του Κουέντιν Ταραντίνο που κατόρθωσε να στιγματίσει την κινηματογραφική κουλτούρα, να αλλάξει τον τρόπο που γράφονται σενάρια και να αποκτήσει εκατομμύρια φανς ανά τον κόσμο.

Είτε κάποιος μισεί το στυλ του Ταραντίνο είτε το λατρεύει (συνήθως δεν υπάρχει ενδιάμεση κατάσταση), το Pulp Fiction

είναι εκπληκτικό από όποια πλευρά και αν μελετηθεί: ΟΙ συνδυτασμός της μη γραμμικής αφήγησης, των καλογραμμένων χαρακτήρων και των ευφυέστατων διάλογων έφεραν κάτι εντελώς καινούργιο στο σινεμά, παρότι χρησιμοποίησαν κλασικά - ακόμη και κλισέ - στοιχεία. Ένα φιλμ, το οποίο κινητοποιεί αβίαστα τον θεατή του: Τον σοκάρει, τον κάνει να γελά, να χαμογελά, να αγωνιά, να ταυτίζεται, να διαφωνεί ή να παραξενεύεται. Τον κρατά εκεί, μαγεμένο, να προσπαθεί να δει πού το πάνε οι ήρωες και ο δημιουργός τους.

Με αφορμή την επέτειο της βράβευσής του στο Φεστιβάλ των Καννών, το News 24/7 παρουσιάζει 5 αλήθειες για το Pulp Fiction, που ίσως δεν είναι τόσο γνωστές:

"Το Πανδαιμόνιο βασιλεύει"

Το σενάριο του Pulp Fiction γράφτηκε μεταξύ του 1992 και του 1993 από τον Ταραντίνο και τον Ρότζερ Άβαρι, φίλο και συνεργάτη του στο θρυλικό βίντεο κλαμπ "Video Archives" στο Manhattan Beach της California. Ξεκίνησε σαν μια ιδέα για ταινία μικρού μήκους και εξελίχθηκε σε σπονδυλωτή μεγάλου μήκους. Ο αρχικός τίτλος μιας ιστορίας του Άβαρι που συμπεριλήφθηκε στο σενάριο ήταν "Το Πανδαιμόνιο βασιλεύει" (Pandemonium Reigns). Το συγγραφικό δίδυμο έγραψε το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας στο Άμστερνταμ - Ο Ταραντίνο μάλιστα λέγεται ότι έμενε στο ξενοδοχείο Winston, στην περιοχή με τα κόκκινα φανάρια.

Το σενάριο του Pulp Fiction απορρίφθηκε από την Columbia TriStar επειδή θεωρήθηκε "υπερβολικά τρελό". Ωστόσο, ο συν-προεδρεύων της Miramax, Χάρβι Ουάινστιν, σαγηνεύτηκε αμέσως όταν το διάβασε, ταξιδεύοντας με αεροπλανο προς το εξοχικό του, και η ταινία έγινε η πρώτη που χρηματοδοτήθηκε εξ ολοκλήρου από τη Miramax. Το budget της ήταν μόλις 8 εκατ. δολάρια (αρχικά ήταν πολύ μικρότερο αλλά αυξήθηκε όταν υπέγραψε ο Μπρους Γουίλις), 5 εκ των οποίων ήταν οι μισθοί των ηθοποιών. Οι εισπράξεις του ανήλθαν σε 200 εκατ. δολάρια.

Η ταινία αιφνιδίασε κοινό και κριτικούς και άλλαξε τα κινηματογραφικά δεδομένα. Μπορεί να μην κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας (σ.σ.: το πήρε το Forrest Gump - ο Ταραντίνο κέρδισε εντούτοις το Όσκαρ σεναρίου), η διεθνής καταξίωση ήρθε ωστόσο στις 23 Μαΐου 1994, όταν απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών. Η ταινία σάρωσε επίσης στις Χρυσές Σφαίρες, στα BAFTA's και στα βραβεία Saturn και Cesar.

Ο Ταραντίνο απέρριψε τον Ντάνιελ Ντέι Λούις

Ο Ντάνιελ Ντέι Λούις είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον για τον ρόλο του Βίνσεντ Βέγκα, που υποδύθηκε τελικά ο Τζον Τραβόλτα. Ο Ταραντίνο απέρριψε τον πολυβραβευμένο ηθοποιό, και έχει μείνει στην ιστορία ως ένας από τους ελάχιστους σκηνοθέτες που απέρριψε τον Ντέι Λούις. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ρόλος είχε γραφτεί για τον Μάικλ Μάντσεν, ο οποίος βγήκε από το πρότζεκτ δύο εβδομάδες πριν ολοκληρωθεί το σενάριο για να παίξει στην ταινία "Wyatt Earp". Ο Μάντσεν βέβαια είναι κατά κάποιον τρόπο είναι μέρος, καθώς όπως αποκαλύφτηκε ο ρόλος του Βικ Βέγκα (Mr. Blonde) που υποδύθηκε στην ταινία "Reservoir Dogs" του Ταραντίνο είναι ο αδερφός του Βίνσεντ Βέγκα.

Οι άλλοι ηθοποιοί που σκεφτόταν ο Ταραντίνο όταν έγραφε το σενάριο του Pulp Fiction είναι οι Σάμιουελ Τζάκσον ο Χάρβει Καιτέλ, ο Τιμ Ροθ και η Αμάντα Πλάμερ, που πήραν και τους ρόλους για τους οποίους προορίζονταν. Ο Τζάκσον παραλίγο να χάσει τον ρόλο του Τζουλς από τον Πολ Καλντερόν, που έκανε μια εκπληκτική ακρόαση. Για να μην τον χάσει, πέταξε εκτάκτως στο Λος Άντζελες κι έκανε δεύτερη ακρόαση. Ο Καλντερόν πήρε τελικώς τον μικρότερο ρόλο του Πολ. Ο Καιτέλ ήταν εκείνος που έπεισε τον Μπρους Γουίλς να παίξει τον ρόλο του Μπουτς.

Όσον αφορά στον ρόλο της Mia, μία από τις προτεινόμενες ηθοποιούς ήταν η Τζούλια Λούις Ντρέιφους, η οποία αναγκάστηκε να αποχωρήσει για χάρη της τηλεοπτική σειράς Seinfeld. Φήμες λένε ότι από ακρόαση πέρασαν οι Ισαμπέλα Ροσελίνι, Μεγκ Ράιαν Ντάριλ Χάνα, Τζόαν Κιούζακ και Μισέλ Φάιφερ. Ο Ταραντίνο βέβαια ήθελε απελπισμένη την Ούμα Θέρμαν που αρχικά ήταν αρνητική. Χρειάστηκε να την καλέσει ο ίδιος και να της διαβάσει στο τηλέφωνο όλο το σενάριο για να την πείσει να παίξει στην ταινία.

Το τρικ της σύριγγας και η λιποθυμία

Η σκηνή που ο Βέγκα μπήγει μια σύριγγα με αδρεναλίνη στο στήθος της Μία, όταν αυτή χάνει τις αισθήσεις της από υπερβολική δόση ναρκωτικών γυρίστηκε... ανάποδα για να φανεί πιο ρεαλιστική: Στο γύρισμα ο Τραβόλτα τράβηξε τη σύριγγα απ’ το στήθος της Θέρμαν, αλλά στο μοντάζ η σκηνή έπαιξε αντίστροφα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τον Σεπτέμβριο του 1994, σε μια προβολή της ταινίας στη Νέα Υόρκη, στην οποία παρευρίσκονταν ο Ταραντίνο, ένας από τους θεατές έπαθε κρίση και λιποθύμησε, όταν προβλήθηκε η σκηνή με τη σύριγγα. Τα φώτα στην αίθουσα άναψαν, η ταινία διακόπηκε και οι θεατές φώναζαν για γιατρό. Ο άντρας μεταφέρθηκε έξω, συνήλθε και ο Ταραντίνο του έδωσε μια πορτοκαλάδα. Οι περισσότεροι απ’ τους θεατές πίστευαν ότι ήταν στημένο επεισόδιο αλλά οι συντελεστές τους διαβεβαίωσαν ότι η λιποθυμία ήταν πραγματική. «Αυτή η ταινία κάνει δουλειά! Ούτε οι άνθρωποι δεν την αντέχουν!» είπε ο Ταραντίνο, ενθουσιασμένος με το περιστατικό.

Τι είχε ο χαρτοφύλακας

Ένα από τα βασικά στοιχεία της ταινίας είναι ο γνωστός πλέον χαρτοφύλακας. Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν πολλές θεωρίες για το τι έκρυβε μέσα του από διαμάντια και ναρκωτικά μέχρι το χρυσό κοστούμι του Έλβις, που φορούσε ο Βαλ Κίλμερ στην ταινία "True Romance". Αρκετοί ισχυρίζονται ότι στον χαρτοφύλακα ήταν η ψυχή του Μαρσέλους: Η θεωρία αυτή βασίζεται στον μύθο ότι ο Διάβολος παίρνει την ψυχή κάποιου, "τραβώντας" την από το κεφάλι. Ο Μαρσέλους στην ταινία είχε μόνιμα στο πίσω μέρους του κεφαλιού του ένα τσιρότο. Επιπλέον, ο συνδυασμός του λουκέτου στον χαρτοφύλακα ήταν "666". Ο Ταραντίνο βέβαια απέρριψε τη θεωρία αυτή, διευκρινίζοντας ότι το τσιρότο δεν υπήρχε καν στο σενάριο: Ο ηθοποιός Βινγκ Ρέιμς είχε βάλει ο ίδιος το τσιρότο γιατί κόπηκε καθώς ξύριζε το κεφάλι του. Όταν το είδε ο Ταραντίνο, αποφάσισε να το κρατήσει στα γυρίσματα γιατί θεώρησε πως έτσι θα φαινόταν καλύτερα ο επιθετικός χαρακτήρας του ήρωα.

Ο Άβαρι αποκάλυψε ότι το αρχικό πλάνο ήταν ο χαρτοφύλακας να περιέχει διαμάντια (σ.σ.: πιθανότατα τα διαμάντια που εκλάπησαν στο Reservoir Dogs), ωστόσο έκριναν με τον Ταραντίνο ότι δεν ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα επιλογή και αποφάσισαν να μην αποκαλύψουν το περιεχόμενο και να αφήσουν τον θεατή να χρησιμοποιήσει τη φαντασία του.

Στην πραγματικότητα, κατά τα γυρίσματα, ο χαρτοφύλακας περιείχε δύο μπαταρίες και μία λάμπα.

Το αμάξι και το πορτοφόλι του Ταραντίνο

Η κόκκινη καμπριολέ Chevrolet Malibu του 1964 που οδηγεί ο Βίνσεντ Βέγκα ανήκε στην πραγματικότητα στον Ταραντίνο. Κατά τη διάρκεια της παραγωγής της ταινίας, το αμάξι εκλάπη. Bρέθηκε μόλις το 2013, όταν η αστυνομία συνέλαβε δύο έφηβους να προσπαθούν να το διαλύσουν.

Το πορτοφόλι του χαρακτήρα του Σάμιουελ Τζάκσον, στο οποίο αναγράφεται η φράση «Bad Motherfucker», ανήκε επίσης στον σκηνοθέτη. Η ατάκα αποτελεί αναφορά στο τραγούδι της τηλεοπτικής σειράς "Shaft" (1971). Τον Shaft, συμπτωματικά, υποδύθηκε στον κινηματογράφο ο Τζάκσον το 2000 και το 2019.