Η τύχη της Ευρώπης σε ξένα χέρια

Διστακτική η Κίνα για την παροχή βοήθειας. Που «χωλαίνει» ο EFSF. Έκκληση Βαν Ρομπάι-Μπαρόζο προς τις G20.Η κρίσιμη σύνοδος στις Κάννες.Στην σύνοδο κορυφής της 26ης Οκτωβρίου οι ηγέτες της Ευρωζώνης πήραν μία κατά δική τους ομολογία "έκτακτη απόφαση" για "κούρεμα" του ελληνικού χρέους και από τις προσεχείς εξελίξεις αναμένεται να κριθεί όχι μόνο το ελληνικό πρόβλημα αλλά και το ίδιο το μέλλον του κοινού νομίσματος. Η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου περιλαμβάνει άλλωστε πολλές "γκρίζες" ζώνες, ζητήματα που μένει να αποσαφηνιστούν, ενώ σε συγκεκριμένα ζητήματα συναντά τη δυσπιστία επενδυτών και αναλυτών.

Ένα από αυτά είναι και ο διττός τρόπος λειτουργίας του EFSF ως μηχανισμός ασφάλισης ομολόγων και όχημα επενδυτικού σκοπού για χώρες εκτός ευρωζώνης. Η Κίνα, στην οποία ο επικεφαλής του μηχανισμού χερ Κλαους Ρέγκλινγκ πόνταρε πολλά για τη συμμετοχή της στη διάσωση της Ευρωζώνης, τηρεί στάση αναμονής ώσπου να ξεκαθαριστεί σε κάθε του λεπτομέρεια το σχέδιο για την Ευρώπη. Έχοντας καεί άλλωστε στο "χυλό", έχοντας επενδύσει στις Morgan Stanley και Blackstone ένα χρόνο πριν την κατάρρευση της Lehman Brothers, όποτε και υπέστη μεγάλες απώλειες, «φυσάει και το γιαούρτι» και πρόκειται να εξετάσει εξονυχιστικά τη συμμετοχή της στο επενδυτικό SPV του EFSF. Η χθεσινή ανακοίνωση του κινεζικού πρακτορείου ειδήσεων τα λέει όλα:

«Οι κινήσεις καλής θέλησης του Πεκίνου είναι η καλύτερη απάντηση σε εκείνους που βλέπουν την Κίνα ως έναν απειλητικό αντίπαλο έναντι της Ευρώπης. Παρά τις πολιτικές, οικονομικές και πολιτιστικές διαφορές, η Κίνα και η Ευρώπη παραμένουν εταίροι και καλοί φίλοι.

»Ωστόσο, εν μέσω μιας τόσο σοβαρής κρίσης στην Ευρώπη, η Κίνα δεν μπορεί να αναλάβει το ρόλο του σωτήρα των Ευρωπαίων, ή να προσφέρει θεραπεία στην ευρωπαϊκή ασθένεια. Προφανώς, εναπόκειται στους ίδιους τους Ευρωπαίους να αντιμετωπίσουν τα οικονομικά προβλήματά τους. Ωστόσο, η Κίνα θα κάνει ό,τι μπορεί στο πλαίσιο των δυνατοτήτων της για να βοηθήσει, ως φίλη».

Επενδυτές πάντως αναρωτιούνται εύλογα πως το «ξεχείλωμα» του EFSF μέσω της μόχλευσης μπορεί να θέλξει τους επενδυτές σε αγορά ευρωπαϊκού χρέους, και θέτουν το εξής ερώτημα: «Όταν στην ίδια απόφαση που διαγράφεις το 50% του ελληνικού χρέους, ζητάς επένδυσεις σε ευρωπαϊκό χρέος με εγγύηση το πολύ 20% πώς οι επενδυτές να μην είναι διστακτικοί;».

Όλα αυτά ενώ οι πιέσεις από την ιταλική αγορά ομολόγων έφτασαν στο απόγειο τους την Παρασκευή, όπου το επιτόκιο των δεκαετών ομολόγων ξεπέρασε το 6% σε μία απογοητευτική δημοπρασία όπου η Ιταλία άντλησε συνολικά 7,93 δισ. ευρώ, έναντι του ανώτατου στόχου των 8,5 δισ. ευρώ που είχε θέσει. Η γειτονική χώρα και τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης συνεχίζει να αποτελεί μία ωρολογιακή βόμβα για το ευρώ, ενώ οι πολιτικοί κλυδωνισμοί που διαταράσσουν το εσωτερικό της με αφορμή στις σχεδιαζόμενες μεταρρυθμίσεις στην εργατική νομοθεσία και τις συντάξεις επιτείνουν την ανησυχία στην Κομισιόν ότι αυτές θα μείνουν στο επίπεδο του «chiacchiere" ,