Κασσελάκης και ΣΥΡΙΖΑ σε νέες περιπέτειες

Ο Κασσελάκης δεν νίκησε απλά, θριάμβευσε και με αυτή την έννοια εξασφαλίστηκε η συνέχεια ενός από τα βασικότερα χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ, η ασυναρτησία. Που εξάλλου αποτελεί γνώρισμα και ενός μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας, όχι μόνο των Συριζαίων, είναι η αλήθεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως και τα στελέχη του συντηρούν με συνέπεια και με … αυταπάρνηση το συγκεκριμένο

Το γεγονός ότι τα μέλη του επέλεξαν για αρχηγό έναν παντελώς άγνωστο αλεξιπτωτιστή – το ποιοι βρίσκονται ή μπορεί να βρίσκονται από πίσω, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο – επειδή προσδοκούν ότι αυτός μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη, είναι σε πλήρη αρμονία με την ιστορία του κόμματος. Όταν αυτό το κόμμα της ανυποχώρητης και ριζοσπαστικής αριστεράς συγκυβέρνησε επί χρόνια με Καμένο και Ανεξάρτητους Έλληνες δίχως να ανοίξει μύτη στο εσωτερικό του, γιατί να μην έχει αρχηγό τον άγνωστο και απολιτικό Κασσελάκη; (Του οποίου το βιογραφικό έχει γίνει αποδεκτό όπως ο ίδιος το παρουσίασε χωρίς η ελληνική δημοσιογραφία να φροντίσει να το ψάξει και να το επαληθεύσει προς μεγάλη δόξα της. Να ψάξει, ας πούμε, αν αναφέρεται το όνομά μεταξύ των αποφοίτων του Phillips Exeter, όπου πήγε σχολείο, ή μεταξύ των αποφοίτων του κολλεγίου Wharton του UPenn, όπου φοίτησε, ή ακόμη να βρει το ίχνος της ναυτιλιακής εταιρείας του, της Swiftbulk. Λέω τώρα…).

Τα παραπάνω απηχούν ασφαλώς τη γνώμη μου για το πρόσωπο του Κασσελάκη, την μέχρι τώρα πολιτική ή απολιτική παρουσία και συμπεριφορά του, αλλά και για το κόμμα του Σύριζα. Από την άλλη πλευρά παρατηρώ και την κωμωδία που παίζεται στον χώρο των λεγόμενων συστημικών μήντια όπου διάφοροι «αναβάτες» και «επιβάτες» του δημόσιου λόγου που μέχρι τις προάλλες υποστήριζαν ότι ο Σύριζα πρέπει να αλλάξει ριζικά για να μακροημερεύσει, τώρα τον κατηγορούν γιατί είναι φανερό ότι με τον Κασσελάκη αλλάζει φυσιογνωμία. Τόσο επικοινωνιακά, όσο και επί της ουσίας. Το πιο αστείο μάλιστα είναι ότι κάποιοι από αυτούς επιχειρηματολογούν ότι ο Κασσελάκης δεν κάνει για τον Σύριζα, αλλά μάλλον για τη Νέα Δημοκρατία, αφενός λόγω στυλ, αφετέρου επειδή είναι φανερά απολιτικός έως και ασυνάρτητος πολιτικά. Προφανώς η άποψή τους για του νεοδημοκράτες δεν είναι πολύ τιμητική, αν και οι ίδιοι στηρίζουν πεισματικά την κυβέρνηση. Άντε βγάλε άκρη σε αυτή τη χώρα…

Τούτων λεχθέντων, τώρα έχουμε μπροστά μας έναν Κασσελάκη και μαζί του έναν Σύριζα σε νέες περιπέτειες. Έναν Κασσελάκη που χθες από τη μία άφησε να διαφανεί ότι θα είναι ενωτικός μέσα στο κόμμα, από την άλλη διαλάλησε ότι το φως νίκησε το σκότος, εννοώντας προφανώς ότι αυτός είναι το φως, ενώ η Αχτσιόγλου και εκείνοι που την υποστήριξαν το σκότος. Η Αχτσιόγλου πάλι παρέλειψε εντελώς να αναφερθεί στην διατήρηση της ενότητας στο κόμμα στη δική της δήλωση, την ίδια ώρα που πολλοί Συριζαίοι σε κανάλια διαβεβαίωναν ότι η ενότητα θα διατηρηθεί, λες και όσα σκληρά και αχώνευτα αντάλλασαν μεταξύ τους τις τελευταίες εβδομάδες δεν σήμαιναν τίποτα και μπορούν να σβηστούν εντελώς από τη συλλογική μνήμη. Έστω και αν είναι καταγεγραμμένα με κάθε λεπτομέρεια. Του λόγου μου πάντως επιμένω στην άποψη ότι ο Σύριζα οδεύει προς διάσπαση, ή σε αποχώρηση πολλών στελεχών του στην καλύτερη περίπτωση. Παρά την ευελιξία τους, παρ’ όλο που κάποτε ανέχθηκαν με άνεση να συγκυβερνήσουν με τον Καμένο και τους ομοίους του, μου είναι πολύ δύσκολο να φανταστώ Αχτσιόγλου και Πολάκη να συνεχίζουν να συγκατοικούν, τον Τσακαλώτο, τον Φίλη, τον Σκουρλέτη, τον Βούτση και άλλους να αποδέχονται και να υπηρετούν τον Κασσελάκη και την «μεταπολιτική» του. Είναι δε απίθανο αυτά να μην έχουν ανάλογες επιπτώσεις στην κοινοβουλευτική ομάδα του Σύριζα.

Στη δημόσια συζήτηση που γίνεται αιωρείται το ερώτημα πως θα καταφέρει ο Κασσελάκης να διεκδικήσει την εξουσία και να διοικήσει τον Σύριζα μέχρι τις επόμενες εκλογές, χωρίς να είναι στη Βουλή. Θα δούμε, αλλά αρχίζει να διαφαίνεται ότι δεν βιάζεται καθόλου να γίνει βουλευτής. Ξέρει πολύ καλά ότι δεν έχει τα φόντα – τουλάχιστον όχι ακόμη – να αποκτήσει κοινοβουλευτικές περγαμηνές. Αντίθετα, πιστεύει ότι μπορεί να ασκήσει γοητεία στα πλήθη κα γι’ αυτό προβάλλει τακτικές κινηματικού χαρακτήρα. Θα περιφέρεται δηλαδή εκτός Βουλής, θα καταφεύγει στις πλατείες και στα πεζοδρόμια, θα περιφέρεται στη χώρα και με αυτόν τον τρόπο, θα αποκτήσει την δυναμική που θα τον φέρει στην εξουσία, αλοίμονό μας αν συμβεί και αυτό, αν και όλα είναι πιθανά στον κόσμο, στη σημερινή συγκυρία, ιδιαίτερα στη χώρα που ζούμε. Τα εσωκομματικά θα τα αφήσει σε κάποιους από εκείνους που τον στήριξαν. Έκαναν εντύπωση μάλιστα τα θερμά λόγια που είπε για τον Νίκο Παππά και η ακόμη θερμότερη αγκαλίτσα τους. Εγώ πάντως, αν ήμουν στη θέση του συντρόφου του, θα ζήλευα. Μπορεί ο άνθρωπος να μη ξέρει ελληνικά, αλλά μάτια έχει…

Ομολογώ ότι αδυνατώ να προβλέψω με σιγουριά που και πως θα καταλήξουν όλα, ούτε πως θα επηρεάσουν τις αυτοδιοικητικές εκλογές τον επόμενο μήνα, τις ευρωεκλογές αργότερα, το έρμο ΠΑΣΟΚ, αφού είναι σαφές ότι ο Κασσελάκης παρατάει όλο και πιο εμφανώς την αριστεροσύνη και βεβαίως την κυβέρνηση και τη Νέα Δημοκρατία. Άλλωστε, παραμένει μυστήριο και η στάση του Τσίπρα, όχι όμως και των κολλητών του (Γιώργος Τσίπρας, Πολάκης, Παππάς κλπ)!