Δύση-Ρωσία, 79 χρόνια συγκρούσεων: Από τον «Ψυχρό Πόλεμο» στον ακήρυκτο Γ΄ΠΠ πόλεμο της Ουκρανίας

Γράφει ο

Γιώργος Ρωμανός

Συγγραφέας Αναλυτής, Ιστορικός Ερευνητής

(Α΄ ΜΕΡΟΣ)

Στις 8 Μαΐου 1945 τελείωσε ο Β΄Π Π στην Ευρώπη και τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου τελείωσε και για την Ιαπωνία με τη ρίψη ατομικών βομβών από τους Αμερικανούς στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Παρά τον τεράστιο αριθμό νεκρών και τις άλλες πρωτοφανούς έκτασης απώλειες, η ημέρα εκείνη ήταν ημέρα χαράς, καθώς θεωρητικά υποσχόταν ότι μπορούσε να εξασφαλίσει

μία μακρά περίοδο ειρήνης.

Η μεγάλη πολεμική συμπόρευση, μεταξύ Σοβιετικής Ένωσης και Δύσης, με κοινό στόχο την αντιμετώπιση των Ναζισμού–Φασισμού επισφραγίζεται στις 26 Απριλίου 1945, όταν γίνεται η ιστορικής σημασίας συνάντηση του Κόκκινου Στρατού με τις αγγλικές, αμερικανικές και γαλλικές δυνάμεις στον ποταμό Έλβα. Αυτή η μοναδικού συμβολισμού στρατιωτική σύμπραξη δεν έμελλε να έχει συνέχεια και έτσι χάθηκε η μεγάλη ευκαιρία για παγκόσμια ειρήνη και συνεργασία.

79 χρόνια μετά, η Ευρώπη και ο πλανήτης βιώνουν έναν τυπικά ακήρυκτο αλλά υπαρκτό Γ΄Π Π, στο έδαφος της Ουκρανίας. Και είναι παγκόσμιος αυτός ο πόλεμος, αφού λαμβάνουν μέρος, με διαφορετικούς τρόπους, από τη μια πλευρά η συμμαχία της «Συνολικής Δύσης» υπό τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ αποτελούμενη από 54 χώρες και από την άλλη –μία χώρα–, η Ρωσική Ομοσπονδία. Ο πόλεμος είναι ολοκληρωτικός, καθώς διεξάγεται στο έδαφος, τη θάλασσα, τον αέρα και το διάστημα, χρησιμοποιούνται πολλά όπλα και υπάρχουν εκτεταμένες οικονομικές ζημιές με παγκόσμιες επιπτώσεις. Τον ολοκληρωτικό χαρακτήρα αυτού του πολέμου επισφραγίζουν οι μαζικές απώλειες αμάχων, τα κύματα μετανάστευσης και η συνεχής καταπάτηση διεθνών συνθηκών, όπως εκείνων που δεν επιτρέπουν τη χρήση βομβών διασποράς, απεμπλουτισμένου ουρανίου, ναρκών και άλλων απαγορευμένων όπλων.

Τα γεγονότα που μεσολάβησαν από την «Ημέρα της Νίκης», την 8η Μαΐου 1945, μέχρι σήμερα εξελίχθηκαν με τον χειρότερο δυνατό τρόπο για όσους πίστεψαν τότε, ότι η πρώτη επιλογή των μεγάλων δυνάμεων θα πρέπει να είναι η διατήρηση της παγκόσμιας ειρήνης.

Επιγραμματικά μιλώντας, στην σύγκρουση Δύσης – Ρωσίας, από τις αρχές του 20ου αι. μέχρι σήμερα και σε διάστημα 124 ετών, ξεχωρίζουν τρία κορυφαία γεγονότα, τρεις ημερομηνίες ορόσημα με παγκόσμιο αντίκτυπο:

Η 25η Οκτωβρίου 1917, με την επανάσταση στη Ρωσία να βάζει το τέλος στο αστικο-δημοκρατικό καθεστώτος της Φεβρουαριανής επανάστασης, του 1917, και της κυβέρνησης Κερένσκι με τελικό αποτέλεσμα το 1922 να ιδρυθεί η ΕΣΣΔ. Η 26η Δεκεμβρίου 1991, οπότε συντελείται η αυτοδιάλυση της Σοβιετικής Ένωσης σύμφωνα με την διακήρυξη 142-Н του Ανωτάτου Σοβιέτ. Η τεράστιας σημασίας αυτή αλλαγή σηματοδοτήθηκε την ίδια μέρα από το γεγονός, ότι, στις 7:32 το απόγευμα έγινε στο Μέγαρο του Κρεμλίνου η υποστολή της σοβιετικής σημαίας και η έπαρση της τρίχρωμης προεπαναστατικής ρωσικής σημαίας, και, Η 24η Φεβρουαρίου 2022, οπότε η Ρωσική Ομοσπονδία σταμάτησε να υποχωρεί απέναντι στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την «Συλλογική Δύση» και τους απάντησε με τα όπλα. Αυτό αποτελεί κοσμοϊστορικό γεγονός, καθώς ένοπλη αντίσταση του ρωσικού στρατού για να διαφυλάξει την ύπαρξη της χώρας του είχε να συμβεί 79 ολόκληρα χρόνια, από τον «Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο» κατά των Ναζί.

Με την έναρξη της «Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης» στην Ουκρανία, όπως την ονόμασε η Μόσχα, μπαίνει τέλος σε μια περίοδο 30 χρόνων κατά την οποία κλιμακώνεται η συστηματική υπονόμευση που δεχόταν η Ρωσία από τις ΗΠΑ και την Δύση. Η συνεχής επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά ενσωμάτωσε 14 χώρες που ανήκαν στην επιρροή της Μόσχας ή ήταν μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας.

Κορυφαίο διάστημα στις δυτικές προσπάθειες για διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και την διεθνή μείωση της ισχύος της αποτελεί αναμφίβολα η περίοδος Γκορμπατσόφ, 11 Μαρτίου 1985–24 Αυγούστου 1991. Στη διάρκεια αυτών των 6 χρόνων υπάρχει συστηματικός εμπαιγμός της Αμερικής σε όλες τις προσπάθειες της Μόσχας για διεθνή ειρήνη. Είναι γνωστή η πρόταση του πρόεδρου Πούτιν στον Αμερικανό πρόεδρο Κλίντον για «ειδική σχέση ΝΑΤΟ–Ρωσίας». Την πρόταση είχε αποδεχθεί τότε προσωπικά ο Αμερικανός πρόεδρος.

Τόσο επί Γκορμπατσόφ όσο και επί Γιέλτσιν υπήρξαν συνομιλίες κορυφής με τους προέδρους των ΗΠΑ σχετικά με το ΝΑΤΟ. Έχει δημοσιευτεί πλήθος εγγράφων με τις διαβεβαιώσεις των Αμερικανών, ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκτεινόταν πέραν του Βερολίνου και του ποταμού Έλβα. Υπάρχουν μέχρι και τα σχετικά χειρόγραφα σημειώματα που έγραψε ο Τζέιμς Μπέικερ, ο Προσωπάρχης του Λευκού Οίκου ο οποίος είναι και ο αντικαταστάτης του Αμερικανού Προέδρου σε ώρα ανάγκης. Ο Μπέικερ υπηρέτησε επί προεδρίας Ρέιγκαν (1981-1985) και επί προεδρίας Μπους (1992-1993). Η περίπτωση του εν λόγω αποτελεί δείγμα του πώς το βαθύ αμερικανικό κράτος των ΗΠΑ ελέγχει τους προέδρους του.

Η αμερικανική πολιτική για την περαιτέρω πορεία του ΝΑΤΟ αποτυπώθηκε και στο βιβλίο με τίτλο: «Η Στρατηγική για τη Διεύρυνση και τον Μετασχηματισμό του ΝΑΤΟ», το οποίο εκδόθηκε το 1993, επί προεδρίας Μπιλ Κλίντον, με επιμέλεια του τότε Υπουργού Εξωτερικών, Γουόρεν Κρίστοφερ. Σε αυτό περιγράφεται μεταξύ άλλων και η ειδική σχέση ΝΑΤΟ–Ρωσίας. Όμως, τελικά το βαθύ αμερικανικό κράτος απέρριψε αυτήν την πολιτική που οδηγούσε στην ειρήνη και επέστρεψε στην πολιτική των ανταγωνισμών ΗΠΑ–Ρωσίας και στον παλιό στόχο για την ολοκληρωτική διάλυση της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Έκτοτε η Δύση, μέσα σε αυτό το πλαίσιο, υποβάθμισε συστηματικά μέχρι και την τεράστια συνεισφορά της Ρωσίας στον Β΄ΠΠ σε θύματα, νεκρούς, καταστροφές ρωσικών εδαφών, χωριών, πόλεων, εργοστασίων και εν γένει πλουτοπαραγωγικών πηγών. Οι Ρώσοι με περίπου 26 εκατομμύρια νεκρούς είναι μακράν οι πρώτοι σε θυσίες για να επιβιώσει η ελευθερία των λαών και να νικηθεί ο Ναζισμός. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ΗΠΑ είχαν συνολικό αριθμό απωλειών περί τις 298.000 στρατιωτικούς και πολίτες, και αντιστοίχως η Ελλάδα 325.000, η Αγγλία, ως Ηνωμένο Βασίλειο, 357.000, η Γαλλία 563.000, κλπ.

Η διάλυση της Ρωσίας ως μόνιμος στόχος της Δύσης

Παράλληλα με τα προαναφερθέντα τρία κορυφαία γεγονότα υπάρχει και άλλη μία σειρά εξαιρετικά σημαντικών γεγονότων που όλα επικεντρώνονται σε έναν και μόνο στόχο: την διάλυση της Ρωσίας σε κομμάτια και τον απόλυτο έλεγχό τους από τη Δύση. Τα γεγονότα είναι τα εξής:

Το 1914, ο Γερμανός Καγκελάριος Theobald von Bethmann-Hollvoeg, παρουσίασε στην γερμανική Βουλή, ολοκληρωμένο το σχέδιο για την διάλυση της Ρωσίας σε τέσσερα (4) τμήματα: 1. Ουκρανία, 2. Σιβηρία, (στην οποία ακόμη σχεδιάζεται να απομονωθούν οι Ρώσοι), 3. Νοτιοανατολική Ομοσπονδία (ή Ομοσπονδία Μουσουλμανικών Επαρχιών), και 4. Στην «Εναπομείνασα Ρωσία» (Λιθουανία, Λετονία, Εσθονία, οι οποίες θα ελέγχονταν από την Γερμανία.

Ένα χρόνο πριν το τέλος του Α΄Π Π, το 1917, θα επανέλθουν και πάλι οι Γερμανοί με το Υπόμνημα Πολ Ρόρμπαχ, που είχε τίτλο: «Δημιουργία του κράτους της Ουκρανίας και προσάρτηση των ρωσικών εδαφών».

Το 1941, 22 Ιουνίου, οπότε εκδηλώνεται η ναζιστική επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης, και αυτή τη φορά με τελικό στόχο την διάλυση της Ρωσίας. Το 1991, η προαναφερθείσα περιόδου Γκορμπατσόφ, 11 Μαρτίου 1985– 4 Αυγούστου 1991, και το 2019, οπότε κυκλοφόρησε η διαβόητη Έκθεση RAND, του γνωστού παγκόσμιου οργανισμού των ΗΠΑ, η οποία περιέγραφε με εξαντλητικές λεπτομέρειες το πώς θα διαλυθεί η Ρωσία. Σημειώνεται, πώς ο οργανισμός RAND εκδίδει εκθέσεις παρόμοιου περιεχομένου κατά της Ρωσίας τουλάχιστον από τις αρχές της δεκαετίας του 1970.

Τα γεγονότα που αποδεικνύουν την πίστη της Δύσης στον στόχο της για διάλυση της Ρωσίας και την επί δεκαετίες εμμονή της σε αυτόν αποτυπώθηκαν ξεκάθαρα κατά τον Ψυχρό Πόλεμο ο οποίος ξεκίνησε σχεδόν αμέσως μετά το τέλος του Β΄ΠΠ. Τότε κορυφώνεται η σύγκρουση μεταξύ Δύσης και Σοβιετικής Ένωσης, μεταξύ Καπιταλισμού και Κομμουνισμού με τις δύο υπερδυνάμεις να αναζητούν το στρατιωτικό πλεονέκτημα στον μεταξύ τους ανταγωνισμό για πλανητική και διαστημική κυριαρχία. Τυπικά ο Ψυχρός Πόλεμος ξεκινάει το 1946 και τελειώνει τον Δεκέμβριο του 1991, όταν διαλύθηκε η ΕΣΣΔ, αλλά αυτό δεν ισχύει στην πράξη καθώς ο υπόγειος πόλεμος της Δύσης κατά της Ρωσίας απλώς μεταλλάσσονταν και περνούσε από τη μία φάση στην άλλη. Σε κάθε περίπτωση το 1917 ήταν η χρονιά-σημείο καμπής σε έναν έκτοτε συνεχή ιδεολογικό πόλεμο.

Γεγονότα που σημάδεψαν τον Ψυχρό Πόλεμο είναι:

α. Η διχοτόμηση της Γερμανίας σε Δυτική και Ανατολική, μεταξύ Μαΐου 1949 και Οκτωβρίου 1949.

β. Η δημιουργία του ΝΑΤΟ, το 1949 (North Atlantic Treaty Organization = Οργανισμός Βορειοατλαντικού Συμφώνου),

γ. Ο πόλεμος της Κορέας, 1950-1953,

δ. Η ίδρυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, το 1955.

ε. Η ανέγερση του Τείχους του Βερολίνου, το 1961, που έγινε σύμβολο του Ψυχρού Πολέμου.

ζ. Η Κρίση των Πυραύλων στην Κούβα, το 1962, κατά την οποία ο πλανήτης έφτασε στο κατώφλι του πυρηνικού πολέμου, και

η. Στις 29 Αυγούστου 1949, όταν η Σοβιετική Ένωση με καθυστέρηση 4 ετών ως προς τις ΗΠΑ, αποκτά ατομική βόμβα, μετά την επιτυχημένη δοκιμή που πραγματοποίησε στην ευρύτερη περιοχή του Semipalatinsk.

Η μετάγγιση του ναζισμού στη Δύση

Σημαντικότατη εξέλιξη στον ανταγωνισμό ΗΠΑ – ΕΣΣΔ απετέλεσαν και μία σειρά από Ειδικές Επιχειρήσεις κατά τις οποίες εκατοντάδες Ναζί Γερμανοί επιστήμονες μεταφέρθηκαν στις ΗΠΑ από πράκτορες της αμερικανικής στρατιωτικής αντικατασκοπείας. Οι πιο γνωστές από αυτές τις επιχειρήσεις είναι οι εξής:

Η Επιχείρηση Συνδετήρας (Operation Paperclip), μεταξύ των ετών 1945-1959. Πολλοί από τους Γερμανούς μεταφερόμενους στις ΗΠΑ ήταν μέλη ή και ηγετικά στελέχη του Ναζιστικού Κόμματος τα οποία δεν δικάστηκαν ποτέ. Η Επιχείρηση Ημίφως, που ξεκινάει στις 22 Μαΐου 1945, και Η συνοδευτική επιχείρηση με το κωδικό όνομα DUSTBIN, η οποία φαίνεται ότι ολοκληρώθηκε το 1947, και άλλες παρόμοιες.

Ωστόσο ανάλογες επιχειρήσεις διεξήγαγε και η Σοβιετική Ένωση, με γνωστή την Επιχείρηση «Oso aviakhim», η οποία έγινε στις 22 Οκτωβρίου 1946. Η λέξη Oso aviakhim προέκυψε από την συνένωση των ονομάτων δύο ρωσικών πατριωτικών ενώσεων εθελοντών με καθήκοντα στην αεράμυνα.

Την ίδια εποχή διογκώνεται και το κύμα διαφυγής των Ναζί στη Νότιο Αμερική και αλλού, πράγμα που αποκτά ιδιαίτερη σημασία αν ληφθεί υπόψη, ότι στην Δίκη της Νυρεμβέργης δικάστηκαν και καταδικάστηκαν ελάχιστοι Ναζί. Όλα αυτά θα δημιουργήσουν ένα κλίμα ατιμωρησίας μέσα στο οποίο ο Ναζισμός, ως ιδεολογία, όχι μόνο δεν θα νικηθεί οριστικά, αλλά σε πολλές περιπτώσεις στη Δύση θα ενθαρρυνθεί, θα οργανωθεί και θα εξοπλιστεί.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα όσα συνέβησαν στην Ουκρανία μετά το εκεί αμερικανικό πραξικόπημα του 2014. Τότε, ακόμη και το BBC σε σειρά βίντεο εκπομπών του κατήγγειλε την ναζιστική πρακτική και ιδεολογία των Ουκρανών συνεχιστών του φιλοναζιστή Στεπάν Μπαντέρα ο οποίος υπήρξε στενός συνεργάτης των Ναζί, κατά τον Β΄Π Π. Σήμερα τα γνωστά φιλοναζιστικά «Τάγματα» Αζοφ, Δεξιός Τομέας, Ντανμπάρ, Δνίπερ, Αντρά και άλλα στηρίζονται ανοιχτά από τις ΗΠΑ και την «Συλλογική Δύση».

Η Ρωσία εξαναγκάστηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2022 να επέμβει στην Ουκρανία αφού είχαν προηγηθεί τα εξής: το προαναφερθέν αμερικανικό πραξικόπημα, του 2014, με την ανατροπή του νόμιμα εκλεγμένου προέδρου Γιανουκόβιτς ο οποίος είχε εκλεγεί ένα χρόνο νωρίτερα, με πρόγραμμα να διακόψει την αίτηση ένταξης της χώρας στην ΕΕ. Επακολούθησε η καταπάτηση από τους Ουκρανούς των Συμφωνιών του Μινσκ, 2014-2015, και, επί 8 χρόνια, οι συνεχείς σφαγές περίπου 14.000 Ρώσων και ρωσόφωνων στο Ντονμπάς, από τον ουκρανικό στρατό και τους παραστρατιωτικούς νεοναζιστές. Το χαρακτηριστικότερο έγκλημα των Ουκρανών συνέβη την Πρωτομαγιά του 2014 όταν δολοφόνησαν περισσότερα από 100 στελέχη εργατικών σωματείων μέσα στο κτήριο των Συνδικάτων της Οδησσού, όπου τους έκαψαν ζωντανούς. Δράστες και πάλι οι φιλοναζιστικές οργανώσεις που εκτελούσαν εν ψυχρώ όσους επιχειρούσαν να διαφύγουν από το φλεγόμενο κτίριο.

Τις φρικιαστικές σκηνές των εν ψυχρώ δολοφονιών κατέγραψαν δεκάδες βίντεο που αναμεταδόθηκαν από πολλούς τηλεοπτικούς σταθμούς και ελληνικούς και υπάρχουν στο Διαδίκτυο. Και γι’ αυτό το μαζικό έγκλημα δεν έγινε καμία έρευνα και δεν καταδικάστηκε κανείς.

Στην εκκόλαψη του αυγού του φιδιού στην Ουκρανία μετά τον Φεβρουάριο του 2022 συμμετέχει και η Γερμανία. Η χώρα που επί δεκαετίες βάσισε το «οικονομικό της θαύμα» στις προνομιακές σχέσεις με τη Μόσχα και στην φτηνή ρωσική ενέργεια μέσα από ρωσογερμανικούς αγωγούς μεταφοράς φυσικού αερίου, υπέκυψε πολύ εύκολα στις εντολές των ΗΠΑ για αντιρωσισμό και ανοχή στα ουκρανικά νεοναζιστικά τάγματα.

Όλα δείχνουν πως το πάλαι ποτέ νικηφόρο αντιναζιστικό πνεύμα του πολέμου 1939–1945 θάφτηκε στα λασπόνερα του Καπιταλισμού της Δύσης. Παρέμεινε όμως ζωντανό στην Ρωσική Ομοσπονδία, όπως αποδεικνύεται από τους όρους που θέτει η Μόσχα για ειρήνευση στην Ουκρανία, απαιτώντας «πλήρη αποναζιστικοποίηση» της χώρας και την μετατροπή της σε ουδέτερη ζώνη. Και αυτά σημαίνουν πολλά, πάρα πολλά!

_____________________________________________________

The post Δύση-Ρωσία, 79 χρόνια συγκρούσεων: Από τον «Ψυχρό Πόλεμο» στον ακήρυκτο Γ΄ΠΠ πόλεμο της Ουκρανίας appeared first on Militaire.gr.