«Ήρωες,νάνοι και ζονγκ»! Νίκος Σκιαδάς

Γράφει ο

Νικόλαος Σκιαδάς

Ανχης εα Ειδικών Δυνάμεων

ΗΡΩΕΣ

Στις 28 Ιουν 2023, έφυγε από κοντά μας ο ήρωας Καταδρομέας Αντγος εα Γλεντζές Ηλίας. Πολεμιστής της Κύπρου το 1974 με την 31 ΜΚ, που με τον ηρωισμό του δόξασε τους καταδρομείς και τον Ελληνικό στρατό γενικότερα. Δυστυχώς η πατρίδα ΔΕΝ ΤΟΝ ΤΙΜΗΣΕ με τις προβλεπόμενες ηθικές αμοιβές για την εν πολέμω προσφορά του, αλλά όπως έλεγε ο ίδιος «Τιμήθηκα με τον σεβασμό προϊσταμένων

και υφισταμένων μου».

Επειδή οι πράξεις του ήρωα Γλεντζέ ήταν πολύ πιο δυνατές από οποιαδήποτε λόγια και αν προσπαθήσω να γράψω για τον ήρωα αυτό -που είχα την τιμή να γνωρίσω από κοντά- θα αρκεστώ να κοινοποιήσω ένα μέρος από κείμενο γραμμένο από ένα άνθρωπο που έζησε τον πόλεμο μαζί του, τον τότε Ανθυπολοχαγό της Μοίρας και νυν πρόεδρο του Παγκύπριου Συνδέσμου Εφέδρων Καταδρομέων κ. Ματθαίο (Μάκη) Οικονομίδη.

«Ως Διοικητής του 13ου Λόχου Κρούσεως της 31 Μοίρας Καταδρομών, ο Υπολοχαγός Ηλίας Γλεντζές, την νύχτα 20 προς 21 Ιουλίου, μαζί με ελάχιστους καταδρομείς, εισχωρήσαμε στις εχθρικές γραμμές, καταλάβαμε το ύψωμα Κοτζάκαγια, διαλύοντας τουρκική δύναμη άνω των 300 ανδρών, και αφήνοντας πίσω πολλούς νεκρούς και τραυματίες, ενώ καταστρέψαμε και το κέντρο επικοινωνιών του τάγματος».

Και συνεχίζει:

«Οι Τούρκοι επάνδρωναν στην περιοχή γύρω στα 150 πολυβολεία, που ακόμη και ολόκληρη η δύναμη της Εθνικής Φρουράς ίσως να μην μπορούσε να τα εκπορθήσει. Κι όμως το πετύχαμε. Ο 13ος λόχος κρούσεως στον οποίο ανήκα, είχε αποστολή να διεισδύσει στα μετόπισθεν του εχθρού και από το νότιο άκρο να επιτεθούν οι λόχοι 11 και 12. Στους καταδρομείς είχαμε πει πως επρόκειτο για μια απλή αποστολή όπως αυτές που εκατοντάδες φορές κάναμε στις ασκήσεις και ότι υπάρχει και ένα στρατόπεδο Τούρκων καταδρομέων, το οποίο πρέπει να καταλάβουμε».

«Με το που νύχτωσε φτάσαμε εκεί που ήταν οι Τούρκοι σκοποί, περάσαμε απαρατήρητοι από δίπλα τους και φτάσαμε στο δάσος της Αγύρτας. Εκεί, περνούσαμε μέσα από τα περίπολα των Τούρκων, χωρίς να μας έχουν αντιληφθεί διόλου. Ανεβοκατέβαιναν στην κορυφογραμμή όπου ήταν το στρατόπεδο, κάποια στιγμή μάλιστα, ένας Τούρκος αλεξιπτωτιστής πάτησε στο χέρι τον καταδρομέα Χριστοφή Πανίκο, από τη Λεμεσό»!!

«Περάσαμε μέσα από τη χαράδρα του Αγίου Ιλαρίωνα, του οποίου η κατάληψη μάς είχε γίνει ψύχωση στην προηγούμενη ζωή μας στο στρατόπεδο. Και την ώρα εκείνη, από τη σκέψη όλων περνούσε η απόφαση αυτή και δοξάζαμε το Θεό που μας αξίωσε να βρεθούμε στο συγκεκριμένο σημείο. Το τραγούδι “Πάνω στον Άγιο Ιλαρίωνα εμείς θα βγούμε πρώτοι”, το τραγουδούσαμε πάντα στους στρατιωτικούς αγώνες και τις διάφορες εκδηλώσεις μας. Και η άγια εκείνη ώρα έφθασε!

«Σηκωθείτε όλοι πάνω!»

«Κάποια στιγμή φτάσαμε μπροστά στον μικρό τοίχο του στρατοπέδου, 22 συνολικά άντρες του 13ου λόχου. Πήδηξε τότε ο λοχαγός μας Γλεντζές Ηλίας από το τοιχάκι και έπεσε πάνω στον Τούρκο σκοπό, που τον εξουδετέρωσε ακαριαία. Ακολουθήσαμε κι εμείς. Εγώ προχώρησα προς ένα θάλαμο, όπως ήταν η αποστολή μου. Δεν είχε μέσα κρεβάτια, αλλά ήταν γεμάτος από Τούρκους αλεξιπτωτιστές, οι οποίοι καθόντουσαν κάτω με φως από δύο φανούς θυέλλης και με τα όπλα πάνω τους. Τους είπα στα ελληνικά “Σηκωθείτε όλοι πάνω!”. Αυτοί δεν κατάλαβαν, αλλά ούτε και περίμεναν καν ότι μέσα στο στρατόπεδο με 150 πολυβολεία πριν από αυτό και χωρίς να πέσει έστω και μια σφαίρα, αντίπαλοι θα έμπαιναν μέσα και θα τους έβλεπαν μπροστά τους. Ήταν κάτι το ασύλληπτο.

Εγώ μαζί με τους άλλους που με ακολουθούσαν μαζέψαμε τότε όλους τους αλεξιπτωτιστές, τους απομονώσαμε και ετοιμαστήκαμε για τυχόν απόπειρα αντεπίθεσης. Οι φίλιες δυνάμεις βρίσκονταν κάποια χιλιόμετρα μακριά».

«Με βάση την αποστολή μας, λίγο πριν από το φως της ημέρας έπρεπε να έρθει το Πεζικό για να καταλάβει το ύψωμα και οι καταδρομείς να πάμε να ξεκουραστούμε. Στο τούρκικο στρατόπεδο είχαν διεισδύσει και καταδρομείς από τους δύο άλλους λόχους, οι οποίοι και ενώθηκαν με εμάς. Μαζί με τον ανθυπολοχαγό του 12ου λόχου Κώστα Μαλεκίδη, πήραμε ένα τούρκικο πολυβόλο 50άρι και το στήσαμε λίγο πιο πάνω από την κορυφογραμμή, όπου υπήρχε και κάλυψη».

«Τούρκικο γιουρούσι»!

«Πράγματι, σε λίγο άρχισαν οι αντεπιθέσεις των Τούρκων. Ερχόντουσαν με αλαλαγμούς προς τα πάνω καθοδηγούμενοι από κάποιον χότζα, ο οποίος τους παρότρυνε να επιτεθούν! Να ανακαταλάβουν βέβαια το ύψωμα δεν μπορούσαν, γιατί μόλις έφταναν κοντά στα 2-4 μέτρα (για να μην βλέπουν από πού δέχονταν τα πυρά) τους κτυπούσαμε και τους εκκαθαρίζαμε. Μέχρι να χαράξει το φως τη Δευτέρα 22 Ιουλίου, το ύψωμα ήταν κατάσπαρτο από πτώματα! Οι επιθέσεις τότε των Τούρκων σταμάτησαν και το θέαμα εκεί ήταν φρικιαστικό, αφού άρχισαν να κάνουν εξορμήσεις γύπες, που έπαιρναν πτώματα και έφευγαν»!

«Ο λοχαγός Γλεντζές ζήτησε τότε οδηγίες, γιατί, επαναλαμβάνω, λίγο πριν από το πρώτο φως, έπρεπε να έρθει το Πεζικό για να καταλάβει το ύψωμα κι εμείς να φύγουμε. Σε λίγο, ο λοχαγός με πληροφόρησε πως η εντολή του διοικητή Καταδρομών ήταν να εγκαταλείψουμε το ύψωμα και να πάμε στον χώρο της απόβασης, στο Πέντε Μίλι της Κερύνειας, “γιατί εκεί παίζεται το μεγαλύτερο χαρτί”.

Παγίδες στο τουρκικό στρατόπεδο

«Ήταν μέρα πια κι εμείς ήμασταν περικυκλωμένοι από χιλιάδες Τουρκοκύπριους και εισβολείς από την Τουρκία. Ήρθε τότε εκεί ο ταγματάρχης Αλέξανδρος Μανιάτης, ο οποίος και παρέλαβε τη Μοίρα, αφού ο διοικητής μας είχε τραυματισθεί κατά το πραξικόπημα, ενώ ο υποδιοικητής μας είχε σκοτωθεί και η Μοίρα ήταν ακέφαλη!

Στον λοχαγό μου έδωσε οδηγίες να παγιδέψει το στρατόπεδο και να μείνουμε και οι δυο εκεί. Πράγματι, όλοι οι άλλοι της Μοίρας έφυγαν και μείναμε μόνο ο λοχαγός κι εγώ. Οι Τούρκοι είχαν αντιληφθεί προφανώς ότι η Μοίρα έφευγε, οπότε άρχισαν να κινούνται προς τα πάνω. Αν γνώριζαν, βέβαια, ότι στο ύψωμα ήμασταν μόνο δύο άτομα, θα μας παραλάμβαναν εύκολα. Ο Γλεντζές ασχολείτο την επόμενη ώρα με την παγίδευση αντικειμένων στο διοικητήριο με χειροβομβίδες, κι εγώ παρακολουθούσα τους Τούρκους που έρχονταν.

Στεκόμουν στην πόρτα και έλεγα στον λοχαγό “οι Τούρκοι είναι στα τόσα μέτρα…”! Απέφυγα να βάλω, γιατί θα καταλάβαιναν εύκολα οι Τούρκοι ότι τα πυρά προέρχονταν μόνο από ένα όπλο.

Γύριζα συνέχεια με αγωνία και έβλεπα τον λοχαγό που συνέχιζε την παγίδευση, ενώ στο πάτωμα ήταν νεκρός και ο διοικητής των Τούρκων»!

«Όταν πια οι Τούρκοι έφτασαν στα 15 μέτρα, είπα στον Γλεντζέ “φεύγουμε”.

Αρχίσαμε τότε να βάλλουμε ενώ αποχωρούσαμε και, αφού διασπάσαμε τον κλοιό των επιτιθέμενων Τούρκων, φτάσαμε σώοι κάποιαν ώρα στη διάβαση Αγίου Παύλου. Εκεί έγινε προσκλητήριο. Διαπιστώσαμε ότι είχαμε μόνο ένα νεκρό: Τον Χριστοφόρου Χριστόφορο, από τον Ποταμό του Κάμπου…».

ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΗΡΩΑΣ ΠΟΥ ΔΟΞΑΣΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΣ. ΑΘΑΝΑΤΟΣ.

ΝΑΝΟΙ

Το να προσπαθείς ως στρατιωτικός να δημιουργήσεις μια ψευδή κατάσταση προκειμένου να καρπωθείς οφέλη είναι ανήθικο, δείχνει ιδιοτέλεια και είναι αντίθετο με όσα διδάσκονται και σε όσα ορκίζονται οι απόφοιτοι της Στρ. Σχολής Ευελπίδων.

Τι προσπάθησαν κάποιοι νάνοι του ΓΕΕΘΑ λοιπόν. Να μας πείσουν ότι η επιχείρηση στο Σουδάν ήταν ένα καλοστημένο σχέδιο επιχειρήσεων που θα το μνημονεύουν οι ξένες δυνάμεις για την αρτιότητα στον σχεδιασμό, αλλά και την χειρουργική ακρίβεια στην εκτέλεση. Για δε την επικινδυνότητα,….παροιμιώδης….. δεν υπάρχει παγκόσμιο μέτρο σύγκρισης …. κάτι λίγο με Θερμοπύλες και Λεωνίδα σε γενναιότητα, κάτι λίγο σε Ηρακλή, Οδυσσέα, Κολοκοτρώνη και Αθανάσιο Διάκο. Οι μεγάλες αεροπορικές εταιρείες βρέθηκαν σε κρίση όταν έμαθαν την ευγένεια, την βοήθεια, την περιποίηση που παρασχέθηκε από τους κομάντος-αεροσυνοδούς με τον ολοκαίνουργιο εξοπλισμό και την τσάκιση στη στολή που δεν επέτρεψαν σε κανένα επιβάτη να σηκώσει αποσκευή γιατί ήταν απαιτούμενη ενέργεια της δικής τους αποστολής. Και όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι συμμετέχοντες ΔΕΝ ΦΕΡΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΕΥΘΥΝΗ γιατί ότι έκαναν ήταν απόφαση της ηγεσίας τους. Ο νάνος λοιπόν ηγέτης σκέφτεται: γιατί να μην δώσω στην απλή αερομεταφορά, επικές διαστάσεις ειδικής επιχείρησης, που κατάφερε μέσα από εχθρικά πυρά όταν όλες οι χώρες σταματούσαν εμείς να προωθηθούμε και να μεταφέρουμε προσωπικό στην Ελλάδα; Γιατί μια τέτοια «μνημειώδης επιχείρηση» αξίζει να επαινεθεί από την ηγεσία που την σχεδίασε μέχρι και τον τελευταίο που συμμετείχε. Εντολή λοιπόν για παράσημα, επαίνους, σαμπάνιες τελετής απονομής και φωτογραφίες ηρώων πρωταγωνιστών. Και οι άλλοι, οι συμμετέχοντες σε αποστολές του Αφγανιστάν, Κοσόβου, Ιράκ, Κουβέιτ, Σομαλίας και τόσες άλλες αποστολές με συμμετοχή ναυτικών ή αεροπορικών δυνάμεων ακόμα αναρωτιούνται γιατί δεν έγινε πάρτι μεταλλίων και σαμπάνιας και γι’ αυτούς.

Η ιστορία έχει αποδείξει ότι, οι αληθινοί ήρωες ήταν πραγματικά γενναίοι αλλά και  ταπεινοί.

Όσοι προσπαθούν με γελοίες μεθοδεύσεις να τους μιμηθούν ή να χτίσουν την εικόνα τους για ιδιοτελείς σκοπούς είναι απλά …. νάνοι!!!

ΖΟΝΓΚ

Οι θέσεις διοίκησης έχουν πολλές περισσότερες υποχρεώσεις από δικαιώματα. Ιδιαίτερα στις ένοπλες δυνάμεις το καλό παράδειγμα το δίνει ο διοικητής προς τους υφισταμένους του. Διοίκηση δια του παραδείγματος, μας μάθαιναν στην Σχολή Ευελπίδων, αλλά κάποιοι στην εφαρμογή έχουν πρόβλημα.

Δίνονται λοιπόν στη δημοσιότητα φωτογραφίες του Α/ΓΕΣ με άρβυλα νέου τύπου σε «μπεζάκι» και όλοι οι υπόλοιποι εικονιζόμενοι δίπλα του φορούν τα παλαιά, τα μαύρα.

Συμπέρασμα πρώτον: Σκουλήκια υφιστάμενοι να λέτε πάλι καλά που δεν σας έχω με τσαρούχια ξύλινα. Μόνο εγώ θα κυκλοφορώ με ότι καλύτερο, πιο άνετο και πιο λειτουργικό υπάρχει.

- Τα μανίκια που δεν σηκώνονται το καλοκαίρι είναι ένα πλήρως καταγεγραμμένο «βίτσιο» του υπόψιν Α/ΓΕΣ που δεν μπόρεσε να εφαρμόσει σε προηγούμενες θέσεις αλλά τώρα στην κορυφή της πυραμίδας της ιεραρχίας, αλλάξανε οι ισορροπίες. Κάτω λοιπόν τα μανίκια υφιστάμενοι μέχρι να γίνουν οι μασχάλες σας …. κρουνοί!!! Δεν με ενδιαφέρει τι κάνουν οι υπόλοιποι στρατοί του πλανήτη, μηδέ εξαιρουμένων και των σκανδιναβικών χωρών. Εγώ που καθημερινά ζω σε συνθήκες εξαιρετικά αποδοτικού inverter κλιματισμού διατάσσω…κάτω τα μανίκια. Μάλλινα εσώρουχα και κάλτσες όλοι.

Συμπέρασμα δεύτερον: Αν δεν μπορείς να ασχοληθείς με επιχειρησιακά θέματα ή θέματα εκπαίδευσης που «καίνε», τότε υπάρχει πεδίο με πληθώρα π@π@ριές να ασχοληθείς, για να σιγουρέψεις ότι όταν φύγεις ή σε εκσφενδονίσουν, θα σε θυμούνται για κάτι, ας ήταν βρε αδελφέ και τα ….. μακριά μανίκια.

Συμβουλή: Σήκωσε τα μανίκια και ξεκίνα την δουλειά ουσίας. Μεταθέσεις τον Ιούλιο, μονάδες φαντάσματα χωρίς προσωπικό, στελέχη που μετακινούνται ή αποσπώνται λόγω γνωριμιών, προβλήματα οικογενειακά στελεχών λόγω «ανώμαλων μετακινήσεων», προβληματική υγειονομική περίθαλψη, αποζημιώσεις ασκήσεων και υπηρεσιών που δεν δίνονται και πλήθος άλλων προβλημάτων.

- Σε φωτογραφίες που βγήκαν στη δημοσιότητα μου έκανε εντύπωση το 1Χ1 μέτρο βέλκρον, το γνωστό «χριτς-χρατς» που έχει κενό (χωρίς σήματα, τα γνωστά patches) στη στολή του παραλλαγής, στο ύψος του αριστερού και δεξιού στήθους και φτάνει μέχρι την αντίστοιχη….ωμοπλάτη. Σπάνια βλέπεις κάτι τοποθετημένο, άντε κάποιο ονοματεπώνυμο στα Ελληνικά ή λατινικά. Τι «patches» άραγε σκέφτεται να βάλει, πόσα πολλά θα είναι, τι υπερμέγεθος θα είναι και πότε θα μπουν για να μην αναρωτιόμαστε τι στολίδια θα δούμε; Μήπως θα αναρτήσει επί της στολής κάποιο ρητό, ή 2 στροφές με στίχο ιαμβικό 15σύλλαβο ή ένα πλήρες βιογραφικό ή τις 10 εντολές του Αρχηγού;

Συμπέρασμα τρίτον: Αρχηγός είμαι ότι θέλω και όπως θέλω το βάζω!!!

Αρχηγός Στρατού, υπέγραφε και κάποιος Άλκης από τα παλιά, με τα δίχτυα των 500.000 € που πήγαν άπατα αν θυμάστε και δεν ήξερε ότι ήταν Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Στρατού μόνο αλλά έμειναν οι ιδέες του στην ιστορία ως «κορυφαία λάθη ηγεσίας».

Συμβουλή: Μην βάλεις βέλκρον και στην πλάτη σου λοιπόν Αρχηγέ μου, γιατί όταν πηγαίνεις επίσκεψη σε Μονάδες και Επιτελεία, θα πρέπει να κάνεις πιρουέτα με διπλή περιστροφή για να βλέπουν οι υφιστάμενοι και τις αναρτήσεις της πλάτης, πράγμα δύσκολο με άρβυλα εκτός αν συνδυάσεις στολή παραλλαγής με … πουέντ!!!

Καλό καλοκαίρι, πάντα με αισιοδοξία, χαμόγελα και ετοιμότητα με ανεβασμένα μανίκια χιτωνίου και μπατζάκια παντελονιού (πατζάκια ή απλά σορτς στο χώρο της μόδας),

Νικόλαος Σκιαδάς

Ανχης εα Ειδικών Δυνάμεων

  

The post «Ήρωες,νάνοι και ζονγκ»! Νίκος Σκιαδάς appeared first on Militaire.gr.