«Στα σαγόνια του καρχαρία» 150 ναύτες του USS Indianapolis

Γράφει ο Δημήτρης  Σταυρόπουλος

Πέρασε στην ιστορία ως μια από τις μεγαλύτερες ναυτικές τραγωδίες και ένα από τα πιο φονικά ναυάγια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου!

150 και ίσως περισσότεροι αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και ναύτες του καταδρομικού «USS Indianapolis» κατασπαράχτηκαν από καρχαρίες, όταν το πλοίο βυθίστηκε από τορπίλη στον Ειρηνικό ωκεανό…

Άλλοι βλέποντας τους συντρόφους τους να δέχονται τις επιθέσεις των θαλάσσιων… τεράτων αυτοκτόνησαν πίνοντας αλμυρό νερό και πολλοί τρελάθηκαν.

Το πολεμικό δεν έστειλε SOS,

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΟΠΛΟ ΚΑΙ Η ΕΠΙΘΕΣΗ

Τον Ιούλιο του 1945, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος στην Ευρώπη είχε ήδη τελειώσει. Ωστόσο, οι ΗΠΑ ετοιμάζονταν να δώσουν ένα τελευταίο «κτύπημα» στην Ιαπωνία.

Γι’ αυτό το λόγω το αμερικανικό πλοίο «USS Indianapolis» άφησε το νησί Μάρε έξω από το Βαγιέχο της Καλιφόρνιας μεταφέροντας ένα φορτίο που ο στρατός ήλπιζε ότι θα μπορούσε να τερματίσει τον πόλεμο με την Ιαπωνία.

Στα έγκατα του πλοίου κρυβόταν ένα μυστικό όπλο.

Όλα τα απαραίτητα υλικά για την πρώτη ατομική βόμβα, την Little Boy, αυτή που στις 6 Αυγούστου 1945 θα ισοπέδωνε τη Χιροσίμα.

Ελάχιστοι από τους 1.196 ναύτες που βρίσκονταν στο πλοίο γνώριζαν την πραγματική τους αποστολή.

Αφού παρέδωσε το φορτίο του στο νησί Τινιάν, το καταδρομικό απέπλευσε στις 28 Ιουλίου από το Γκουάμ, χωρίς συνοδεία, για να συναντήσει το θωρηκτό «USS Idaho» στον κόλπο Λέιτε στις Φιλιππίνες και να προετοιμαστεί για την εισβολή στην Ιαπωνία.

Η επόμενη μέρα ήταν ήσυχη και το «USS Indianapolis» ταξίδευε με περίπου 17 κόμβους μέσα σε μια ελαφρώς τρικυμιώδη θάλασσα στον φαινομενικά ατελείωτο Ειρηνικό.

Καθώς ο ήλιος έδυε, οι ναυτικοί έπαιζαν χαρτιά και διάβαζαν βιβλία, ενώ μερικοί μιλούσαν με τον ιερέα του πλοίου, τον πατέρα Τόμας Κόνγουεϊ.

Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΒΑΦΤΗΚΕ ΜΕ ΑΙΜΑ

Λίγο μετά τα μεσάνυχτα όμως τα πράγματα άλλαξαν.

Μια ιαπωνική τορπίλη χτύπησε το πλοίο στη δεξιά πλευρά εκτοξεύοντας σχεδόν 20 μέτρα της πλώρης του πλοίου έξω από το νερό. Παράλληλα, μια δεξαμενή που περιείχε 13 τόνους αεροπορικών καυσίμων πήρε φωτιά δημιουργώντας μια φλόγα που εκτοξεύτηκε αρκετές εκατοντάδες μέτρα στον ουρανό.

Πριν περάσουν μερικά δευτερόλεπτα, μια άλλη τορπίλη από το ίδιο υποβρύχιο έπεσε κοντά στο μέσο του πλοίου χτυπώντας δεξαμενές καυσίμων και πυριτιδαποθήκες με αποτέλεσμα να δημιουργήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση εκρήξεων που ουσιαστικά έκοψε το πολεμικό στα δύο.

Το πλοίο συνέχισε να έχει κίνηση 17 κόμβων και μέσα σε αυτό άρχισαν να εισβάλουν τεράστιες ποσότητες νερού.

Χρειάστηκαν μόλις 12 λεπτά για να βυθιστεί και να χαθεί για πάντα στα βάθη του ωκεανού.

Από τους 1.196 άντρες που επέβαιναν σε αυτό περίπου 300 βυθίστηκαν μαζί με το πλοίο, ωστόσο τουλάχιστον 900 κατάφεραν να πέσουν στη θάλασσα ζωντανοί έχοντας γλιτώσει τη βύθιση.

Ο ήλιος είχε σχεδόν αρχίσει να ανατέλλει στις 30 Ιουλίου, όταν οι επιζώντες βρίσκονταν στο νερό.

Ήταν δύσκολο να βρεις σωσίβιες λέμβους και πολλές φορές οι ζωντανοί έψαχναν για τους νεκρούς που επέπλεαν στο νερό ώστε να πάρουν τα σωσίβια τους.

Για να έχουν  καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης, οι επιζώντες  άρχισαν να σχηματίζουν ομάδες στην ανοιχτή θάλασσα, κάποιες μικρές, άλλες με πάνω από 300 άτομα.

Η αποστολή τους ήταν άκρως μυστική και γι’ αυτό δεν έστειλαν κάποιο σήμα SOS όταν το πλοίο βυθιζόταν.

Οι επιζώντες τώρα φοβούνταν τη δίψα, την έκθεση στον ήλιο, αλλά και τους καρχαρίες που ήξεραν ότι υπάρχουν στον ωκεανό.

Τα κήτη δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους.

Τα είχε ελκύσει ο δυνατός θόρυβος και βέβαια το αίμα των νεκρών και των τραυματιών που είχε αρχίσει να πλημμυρίζει τη θάλασσα.

Αρχικά, οι καρχαρίες άρχισαν να τρώνε τους νεκρούς που επέπλεαν στη θάλασσα.

Ωστόσο, η ταραχή και οι σπασμωδικές κινήσεις των επιζώντων, για να τους διώξουν, το μόνο που  κατάφερναν ήταν να προσελκύουν όλο και περισσότερους καρχαρίες, οι οποίοι μπορούσαν να αισθανθούν τις κινήσεις μέσω ενός βιολογικού χαρακτηριστικού τους.

Πρόκειται για τη λεγόμενη «πλευρική γραμμή»: υποδοχείς κατά μήκος του σώματός τους ανιχνεύουν τις όποιες αλλαγές στην πίεση του νερού που προκαλείται και από την κίνηση ακόμα και αν βρίσκονται εκατοντάδες μέτρα μακριά.

Σύντομα, οι καρχαρίες άρχισαν να στρέφουν την προσοχή τους στους ζωντανούς, ειδικά τους τραυματίες που αιμορραγούσαν.

Όσοι ναυτικοί δεν ήταν τραυματισμένοι προσπάθησαν να φύγουν μακριά από οποιονδήποτε είχε ανοιχτή πληγή και όταν κάποιος πέθαινε έσπρωχναν το σώμα του μακριά ελπίζοντας ότι οι καρχαρίες θα αρκεστούν στο πτώμα και δεν θα επιτεθούν σε κάποιο ζωντανό.

Πολλοί επιζώντες παρέλυσαν από τον φόβο τους και δεν μπορούσαν καν να φάνε ή να πιουν κάτι από τα πενιχρά εφόδια που είχαν σώσει από το πλοίο τους.

Όταν μια ομάδα επιζώντων έκανε το λάθος να ανοίξει μια κονσέρβα με κρέας, το άρωμα τράβηξε αμέσως ένα σμήνος καρχαριών γύρω τους και πριν προλάβουν να το δοκιμάσουν πέταξαν μακριά τις κονσέρβες.

Απαλλάχθηκαν μάλιστα από κάθε κονσέρβα κρέατος, ώστε να μην διακινδυνεύσουν να τους προσελκύσουν ξανά.

Οι καρχαρίες τρέφονταν για μέρες από τους άνδρες και δεν φαινόταν πουθενά κανένα σημάδι διάσωσής τους.

Το Πολεμικό Ναυτικό είχε καταφέρει να υποκλέψει ένα μήνυμα από το ιαπωνικό υποβρύχιο που τορπίλισε το πλοίο στο οποίο περιέγραφε πώς βύθισε ένα αμερικανικό θωρηκτό κατά μήκος της διαδρομής που ακολουθούσε το «USS Indianapolis».

Ωστόσο, το μήνυμα αγνοήθηκε ως τέχνασμα των Ιαπώνων, για να παρασύρουν αμερικανικά σκάφη διάσωσης σε ενέδρα.

Καθώς περνούσαν οι μέρες, πολλοί επιζώντες άρχισαν να υποκύπτουν στη ζέστη και τη δίψα ή υπέφεραν από παραισθήσεις και οδηγήθηκαν να πιουν θαλασσινό νερό κάτι που ουσιαστικά συνιστά καταδίκη σε θάνατο. Εκείνοι που επέλεξαν να πιουν το νερό της θάλασσας σύντομα οδηγούνταν στην τρέλα βγάζοντας αφρούς από το στόμα καθώς οι γλώσσες και τα χείλη τους πρήζονταν από το αλάτι και το ιώδιο.

Άρχιζαν να φωνάζουν και να χτυπιούνται από τον πόνο σε τέτοιο βαθμό που προσέλκυαν ακόμα περισσότερους καρχαρίες, ενώ τραβούσαν στο νερό και άλλους ναύτες που βρίσκονταν γύρω τους καθώς πέθαιναν.

ΒΟΗΘΕΙΑ ΕΞ ΟΥΡΑΝΟΥ

Οι ναυαγοί βρίσκονταν ήδη τέσσερις μέρες στο νερό, όταν λίγο μετά τις 11:00 το πρωί, ένα αεροπλάνο του Πολεμικού Ναυτικού πέταξε τυχαία από πάνω τους, εντόπισε τους επιζώντες και ζήτησε βοήθεια μέσω ασυρμάτου.

Μέσα σε λίγες ώρες, ένα άλλο επανδρωμένο υδροπλάνο έφτασε στο σημείο και έριξε λέμβους και προμήθειες επιβίωσης.

Ωστόσο, μια λέμβος καταστράφηκε από την πτώση, ενώ άλλες έπεσαν μακριά από τους ναύτες.

Όταν ο επικεφαλής υποπλοίαρχος του αεροπλάνου, Άντριαν Μαρκς, είδε ότι οι άνδρες δέχονταν επίθεση από καρχαρίες, αψήφησε τις εντολές, και αφού έκανε ψηφοφορία μεταξύ των στρατιωτών του, αποφάσισαν να προσγειωθούν στα νερά και άρχισαν να βοηθούν τους τραυματίες και όσους διέτρεχαν τον μεγαλύτερο κίνδυνο. Επειδή στο αεροπλάνο δεν χωρούσαν πολλοί άνθρωποι, έδεσε επίσης από το φτερό του κάποιους άντρες με σκοινί από αλεξίπτωτο. Το αεροπλάνο ωστόσο καταστράφηκε και δεν μπορούσε να πετάξει κι έτσι παρέμεινε εκεί τα υπόλοιπα πλοία διάσωσης.

Ωστόσο ακόμα κι έτσι, ο Μαρκς κατάφερε να σώσει 56 ναύτες.

Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, το «USS Doyle» έφτασε στο σημείο και βοήθησε να ανασυρθούν και οι τελευταίοι επιζώντες από το νερό.

Από το αρχικό πλήρωμα 1.196 ατόμων του «USS Indianapolis», ανασύρθηκαν ζωντανοί μόνο 318.

Αν και είναι αδύνατο να υπολογιστεί πόσοι πέθαναν από τραύματα, από τις κακουχίες και πόσοι από τις επιθέσεις των καρχαριών, οι εκτιμήσεις για τον αριθμό όσων πέθαναν από επιθέσεις καρχαρία κυμαίνονται από μερικές δεκάδες έως σχεδόν 150.

Σε κάθε περίπτωση πάντως η δοκιμασία που πέρασαν οι επιζώντες του πλοίου, παραμένει η χειρότερη θαλάσσια καταστροφή στην ναυτική ιστορία των ΗΠΑ καθώς και η χειρότερη επίθεση καρχαριών.

Τον Μάιο του 2022, η υπόθεση του «USS Indianapolis» ήρθε ξανά στο προσκήνιο, όταν το Πολεμικό Ναυτικό ανακοίνωσε ότι ανακάλυψε τα ονόματα 13 ναυτών που θεωρούνταν αγνοούμενοι (και πιθανότατα νεκροί από τους καρχαρίες), αλλά τελικά είχαν βρεθεί και είχαν ταφεί στη θάλασσα από τους ναύτες των πλοίων που διέσωσαν τους επιζώντες.

Το 2017 ιδιωτικοί ερευνητές ανέφεραν ότι εντόπισαν το ναυάγιο του «USS Indianapolis». Το πλήρωμα αποστολής του ερευνητικού σκάφους Petrel, το οποίο ανήκει στον συνιδρυτή της Microsoft, Πολ Άλεν, είπε ότι εντόπισε τα συντρίμμια στον πυθμένα του Βόρειου Ειρηνικού Ωκεανού, περίπου 5,5 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Πληροφορίες

Mission of the Shark: The Saga of the «USS Indianapolis» (1991)

«USS Indianapolis» (CA-35) . Historyofwar.org .

Janus.gr

Jessica Hyde

The post «Στα σαγόνια του καρχαρία» 150 ναύτες του USS Indianapolis appeared first on Militaire.gr.