Μπαρτσελόνα: Η φημισμένη φανέλα με το νούμερο «10» (pic+vid)

Προϊόν της La Masia, ακολουθεί τα βήματα του προκάτοχου του και καλύτερου ποδοσφαιριστή που φόρεσε αυτό το νούμερο. Του Λιονέλ Μέσι. Ας θυμηθούμε τους οκτώ αυτούς παίκτες, πηγαίνοντας από τον χειρότερο στον καλύτερο.
8. ΑΝΧΕΛ ΚΟΥΕΓΙΑΡ
Απόφοιτος της ακαδημίας της Ρεάλ Μπέτις, ο Κουεγιάρ μετακόμισε στο «Καμπ Νου» το 1995 και έγινε ο πρώτος παίκτης της Μπαρτσελόνα που του δόθηκε επίσημα η φανέλα με το Νο.10 στη La Liga. Αλλά υπέμεινε ένα καταστροφικό ντεμπούτο, υπέστη κάκωση πρόσθιων χιαστών που τον κράτησε στο περιθώριο

για περίπου έξι μήνες. Ο Κουεγιάρ σκόραρε δύο γκολ σε 15 εμφανίσεις στο δεύτερο μισό της σεζόν, αλλά στη συνέχεια έχασε τη φανέλα με το Νο.10 ενόψει της περιόδου 1996-97. Πέρασε ένα χρόνο με το Νο.11, πριν επιστρέψει στην Μπέτις.

7. ΓΙΑΡΙ ΛΙΤΜΑΝΕΝ
Έχοντας παίξει υπό τον Φαν Χαλ στον Άγιαξ, ο Λιτμάνεν συνδέθηκε ξανά με τον πρώην προπονητή του, στη Μπαρτσελόνα το καλοκαίρι του 1999. Ποτέ δεν επανέκτησε τη φόρμα που είχε δείξει στην Eredivisie και επίσης ταλαιπωρήθηκε από μια σειρά τραυματισμών στστους Καταλανούς.
«Πρέπει να προσαρμοστείς σε μια νέα κουλτούρα όταν μετακομίζεις σε διαφορετικό σύλλογο», είπε αργότερα ο Φαν Χαλ για τον Φινλανδό. «Δεν είναι σε θέση κάθε παίκτης να το κάνει αυτό». Ο Λιτμάνεν έχασε τη φανέλα Νο.10 στο τέλος της πρώτης του σεζόν και στη συνέχεια εντάχθηκε στη Λίβερπουλ με ελεύθερη μεταγραφή τον Ιανουάριο του 2001.

“@FCBarcelona Juan Román Riquelme announces retirement. Check out his year at #FCBarcelona http://t.co/xSFj9FQEmO pic.twitter.com/b0evIxTDqX

— Abcdevsef (@DevitahSefraini) January 26, 2015

6. ΧΟΥΑΝ ΡΟΜΑΝ ΡΙΚΕΛΜΕ
Μόλις ονομάστηκε ο «επόμενος Ντιέγκο Μαραντόνα», ο Ρικέλμε ακολούθησε τα βήματά του Αργεντινού θρύλου, φεύγοντας από την Μπόκα Τζούνιορς για τη Μπαρτσελόνα το 2002. Ο Ρικέλμε έφτασε εν μέσω υψηλών προσδοκιών, με τον Φαν Χάαλ να αποκαλύπτει ότι του είχε επιβληθεί ως «πολιτική υπογραφή».
Αγωνίστηκε για σταθερότητα κατά τη διάρκεια της μοναδικής του σεζόν στο «Καμπ Νου» με 6 γκολ σε 42 εμφανίσεις, αλλά θεωρήθηκε πλεόνασμα, μετά την άφιξη του Ροναλντίνιο, οπότε δόθηκε στη Βιγιαρεάλ ως δανεικός με διετές συμβόλαιο. Στη συνέχεια, ο Ρικέλμε βρήκε την καλή του φόρμα στη Βιγιαρεάλ και έγινε η μετακίνηση μόνιμη το 2005.

«Γιατί δεν θριάμβευσε ο Ρικέλμε στη Μπάρτσα; Επειδή είχε για προπονητή έναν τσαμπουκά σαν τον Φαν Χαλ», είπε ο Χρίστο Στόιτσκοφ στο «Radio Impacto» το 2020. «Είναι ξεκάθαρο, έτσι δεν είναι; Δεν τα κατάφερε λόγω του τρόπου με τον οποίο ο Φαν Χαλ τον έβαλε στο γήπεδο. Απόλαυσα τα γκολ του, τις πάσες, τα παιχνίδια, τα stepovers του, αλλά όταν έρχεται κάποιος που θέλει να εφεύρει ένα πράγμα που είναι κάτι άλλο, είναι αδύνατο να πετύχει».

GAL MORNING!!!
Giovanni Silva Zaragoza
Which season is this goal from? pic.twitter.com/FathvYH3RV

— FC Barcelona (@FCBarcelona) May 15, 2018

5. ΤΖΙΟΒΑΝΙ
Είναι γνωστές οι ιστορίες με τις κόντρες του Τζιοβάνι με τον Φαν Χαλ. Ο Βραζιλιάνος ήταν μία από τις πρώτες μεταγραφές του Μπόμπι Ρόμπσον στην Μπαρτσελόνα το 1996. Ο Τζιοβάνι επισκιάστηκε αρχικά από τον συμπατριώτη του Ρονάλντο, αλλά παρόλα αυτά δημιούργησε μερικές εμβληματικές στιγμές, συμπεριλαμβανομένων των δύο γκολ που πέτυχε σε ματς εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης.
Η κατάσταση έγινε μη αναστρέψιμη, όπως συνέβη για πολλούς όλα αυτά τα χρόνια, όταν ανέλαβε ο Φαν Χαλ και αναγκάστηκε ουσιαστικά να φύγει το 1999 από τους Καταλανούς για τον Ολυμπιακό, εκεί όπου μεγαλούργησε, .

«Ο Φαν Χαλ είναι ο… Χίτλερ των Βραζιλιάνων παικτών. είναι αλαζονικός, περήφανος και έχει πρόβλημα», είπε ο Τζιοβάνι το 2010. «Η ζωή μου μαζί του ήταν φρικτή, οι Βραζιλιάνοι δεν τον ήθελαν και πολέμησε επίσης τον Ριβάλντο και τον Σόνι Άντερσον. Πάντα μας έλεγε τη δικαιολογία ότι δεν προπονούμασταν καλά. Ξέρω ότι πρέπει να έχει κάποιο τραύμα, δεν έχει ιδέα από ποδόσφαιρο, δεν ξέρει τίποτα, όσο ήμουν μαζί του έκανε πάντα την ίδια προπόνηση, ο τύπος είναι άρρωστος, είναι τρελός!».

4. ΑΝΣΟΥ ΦΑΤΙ
Ο 19χρονος έχει κάνει ελάχιστες εμφανίσεις από τότε που του δόθηκε η εμβληματική φανέλα Μμε το Νο.10. Οι συνεχείς τραυματισμοί τον έχουν περιορίσει σε μόλις 18 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις από την αρχή του 2021-22. Όμως, έχοντας βγει στη σκηνή ως ο νεότερος σκόρερ της Μπαρτσελόνα, ο Φάτι συνεχίζει να δείχνει ότι είναι ένα πολύ ιδιαίτερο ταλέντο όταν βγαίνει στο γήπεδο. Έχει σκοράρει επτά γκολ σε αυτές τις 18 εμφανίσεις, με μέσο όρο ένα γκολ κάθε 97,4 λεπτά. Αν μπορεί να αφήσει πίσω του αυτούς τους τραυματισμούς, ο ουρανός θα είναι το όριο για τον εξαιρετικά ταλαντούχο αυτόν έφηβο.

Rivaldo with an all-time great against Valencia. pic.twitter.com/ixkm4Nls7L

— FC Barcelona (@FCBarcelona) December 19, 2020

3. ΡΙΒΑΛΝΤΟ
Αφού φόρεσε τη φανέλα με το Νο.11 στα πρώτα τρία χρόνια του στη Μπαρτσελόνα, ο Ριβάλντο έλαβε το διάσημο Νο.10 μετά την αποχώρηση του Λιτμάνεν το 2000. Στη συνέχεια, ο Βραζιλιάνος επιθετικός μέσος έκανε την καλύτερη του σεζόν σε ατομικό επίπεδο, σημειώνοντας 36 γκολ, συμπεριλαμβανομένου ενός εκπληκτικού χατ-τρικ εναντίον της Βαλένθια που βοήθησε τη Μπαρτσελόνα να πάρει το εισιτήριο για το Champions League. Πέρασε μια ακόμη σεζόν στο Καμπ Νου, αλλά στη συνέχεια αφέθηκε ελεύθερος. Πέτυχε 86 γκολ στη La Liga, που τον κατατάσσουν στη 10η θέση των σκόρερ στην ιστορία της Μπαρτσελόνα.

Ronaldinho: "It will be emotional to put the Barça shirt back on", watch the interview here: https://t.co/OTS2eYg88A #Ronaldinhoisback pic.twitter.com/e8SmYfH3DZ

— FC Barcelona (@FCBarcelona) February 3, 2017

2. ΡΟΝΑΛΝΤΙΝΙΟ
Για τους δύο κορυφαίους ποδοσφαιριστές που φόρεσαν το Νο.10 στη Μπαρτσελόνα, μπορείς να γράφεις ατελείωτα σχόλια επαίνων. «Το χαμογελαστό παιδί», αφού πρωταγωνίστησε για την Παρί Σεν Ζερμέν, απέρριψε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και αποφάσισε να υπογράψει στη Μπαρτσελόνα το 2003. Ο Βραζιλιάνος έφτασε σε έναν σύλλογο που μόλις είχε τερματίσει στην έκτη θέση στη La Liga και άλλαξε την τύχη του, κατακτώντας δύο πρωταθλήματα και το Champions League τα επόμενα πέντε χρόνια.
Διασκέδασε τους οπαδούς με τις ικανότητες του και με την απίθανη ικανότητα του με τη μπάλα στα πόδια και εξελίχθηκε σε έναν από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο, κερδίζοντας τη «Χρυσή Μπάλα» το 2005.

Όμως, η περιβόητη αγάπη του για τα πάρτι και την άστατη ζωή, είχε επιπτώσεις και ο Πεπ Γκουαρδιόλα πήρε τη γενναία απόφαση να πουλήσει τον Βραζιλιάνο ζογκλέρ στη Μίλαν, το 2008.
«Ο Ροναλντίνιο ήταν υπεύθυνος για την αλλαγή στη Μπαρτσελόνα», είπε αργότερα ο Λιονέλ Μέσι. «Ήταν μια κακή στιγμή και η αλλαγή που επήλθε με την άφιξή του ήταν εκπληκτική. Τον πρώτο χρόνο, δεν κέρδισε τίποτα, αλλά ο κόσμος τον ερωτεύτηκε. Μετά άρχισαν να έρχονται τα τρόπαια και έκανε όλους αυτούς τους ανθρώπους, χαρούμενους. Η Μπάρτσα πρέπει πάντα να ευγνωμονεί τον Ροναλντίνιο για όλα όσα έκανε!».

pic.twitter.com/gsl6CDLXNf

— Carlos Espinosa (@carespre) August 5, 2021

1. ΛΙΟΝΈΛ ΜΕΣΙ
«Το είχε στο μυαλό του όταν έφευγε και μου είπε να πάρω τον αριθμό του. Τον πήρα χωρίς να κοιτάξω τι είχε κάνει με αυτή τη φανέλα. Αν το έκανα, δεν θα την είχα πάρει». Αυτές ήταν οι δηλώσεις του Λιονέλ Μέσι στη «Barca TV» το 2015, για τη διάδοχη κατάσταση της εμβληματικής αυτής φανέλας.

Τα υπόλοιπα είναι γνωστά για την πορεία του Αργεντινού στη Μπαρτσελόνα. 778 αγώνες, με 672 γκολ και 303 ασίστ. Επτά φορές νικητής της Χρυσής Μπάλας, τέσσερις φορές τροπαιούχος του Champions League και όλα τα εξωπραγματικά που έκανε με τη Μπαρτσελόνα που τον καθιέρωσαν στους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που εμφανίστηκαν στο δημοφιλέστερο αυτό άθλημα.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι αυτή τη φημισμένη φανέλα τη φόρεσε ο Ντιέγκο Μαραντόνα μόλις για δύο σεζόν. Από τον Μαραντόνα, το Νο.10 έκανε το φυσικό επόμενο βήμα στην πλάτη του Στιβ Άρτσιμπαλντ, περνώντας στον Ρόμπερτ Φερνάντεθ πριν βρει τον Πεπ Γκουαρδιόλα. Ένας βαθύς χαφ, ο Γκουαρδιόλα δεν πήρε τον αριθμό για πολύ, τελικά συμβιβάστηκε με το Νο. 4, αλλά, δεδομένης της θέσης του στην ιστορία του συλλόγου, αξίζει να τον αναφέρουμε. Ένας άλλος εμβληματικός, αν και σύντομος, κάτοχος της φανέλας Νο.10 ήταν ο Χρίστο Στόιτσκοφ, ο οποίος το φόρεσε κατά καιρούς στη σεζόν 1993-94.

Μέλος της «Dream Team» του Γιόχαν Κρόιφ που έφτασε στον τελικό του Champions League το 1994, ο Ρομάριο αναδείχθηκε «Παίκτης της Χρονιάς» από τη FIFA την ίδια χρονιά, αλλά οι εντυπωσιακές του εμφανίσεις ήταν βραχύβιες και μετά από καυγά με τον Κρόιφ, έφυγε τον Ιανουάριο του 1995, επιστρέφοντας στη Βραζιλία για τη Φλαμένγκο.