Μπορεί ο Παναθηναϊκός του 2025 να διεκδικήσει το πρωτάθλημα του 2024;

Μια αλλαγή προπονητή μεσούσης της περιόδου είναι προφανές πως θα δημιουργήσει μπερδέματα. Τόσο αγωνιστικού όσο και εξωαγωνιστικού περιεχομένου.

Όταν μια ομάδα δουλεύει με βάση ένα συγκεκριμένο πλάνο εκγύμνασης και με βάση συγκεκριμένες προπονητικές μονάδες, τότε ο εγκέφαλος αλλά και το σώμα έχουν μπει σε μια ρουτίνα κατά την οποία επεξεργάζονται συγκεκριμένα δεδομένα και με βάση αυτά αποδίδουν στον αγωνιστικό χώρο.

Δεν θα εξετάσω εδώ το γιατί έγινε αυτή η αλλαγή προπονητή. Ο μεγαλομέτοχος

της ομάδας έκρινε ότι με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς η ομάδα έπιασε ταβάνι και δεν είχε καλά αποτελέσματα στα ντέρμπι. Η αλλαγή προπονητή μερικές μόλις εβδομάδες πριν από συνεχόμενα ντέρμπι είχε αυτόν τον στόχο.

Εκ του αποτελέματος μιλώντας, ο αρχικός στόχος των ντέρμπι δεν έχει επιτευχθεί κι ενώ παράλληλα οι “πράσινοι” έχουν ένα βουνό να ανέβουν αν θέλουν να προκριθούν στην επόμενη φάση του Κυπέλλου Ελλάδος.

Άμα τη αναλήψει των καθηκόντων του, ο Φατίχ Τερίμ μπήκε άμεσα στη διαδικασία εκμάθησης στους παίκτες του της δικής του ποδοσφαιρικής φιλοσοφίας. Μια φιλοσοφία που απέχει παρασάγγας από το τακτικό πλάνο και τη στρατηγική του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Δεν κράτησε στοιχεία από το προηγούμενο πλάνο ώστε να εντάξει σιγά-σιγά τη δική του φιλοσοφία Αυτό συνεπώς χρειάζεται πολλή δουλειά και πολύ χρόνο για να κρυσταλλωθεί στον εγκέφαλο και στα σώματα των παικτών.

Συν τοις άλλοις, τα ρεπορτάζ αναφέρουν ότι ανέβασε την ένταση στις προπονήσεις, με πολλά και σημαντικά ματς που ακολουθούσαν. Αυτό είχε ως συνέπεια τους αλλεπάλληλους τραυματισμούς που δημιούργησαν έξτρα ζητήματα στην ομοιογένεια της ομάδας.

Η ρουτίνα άλλαξε. Η καθημερινότητα άλλαξε. Και δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από έναν επαγγελματία από το να τον βγάλεις από το comfort zone του. Χρειάζεται χρόνο για να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και να αποδώσει στις πραγματικές του δυνατότητες.

Και μιας και είπα ομοιογένεια, θέλω να σταθώ εδώ. Το βασικότερο λοιπόν πρόβλημα που δείχνει να έχει ο Παναθηναϊκός το τελευταίο διάστημα είναι ότι δείχνει “χαμένος” στο γήπεδο. Καπου μεταξύ του παλιού πλάνου και του νέου πλάνου. Και αδυνατούν να το επιτελέσσουν στο έπακρο. Το παλιό πλάνο έβγαινε άοκνα. Αυτόματα. Με κλειστά μάτια που λένε. Βέβαια με πολλούς νεοφερμένους να παίρνουν φανέλα βασικού και υγιείς παίκτες να μένουν εκτός (βλ. Σένκεφελντ, Πέρεθ, Λοντίγκιν), τότε η “δήλωση” Τερίμ για άμεση μετάβαση στη νέα εποχή είναι ξεκάθαρη. Με όποιο ρίσκο και κόστος ενέχει αυτή.

Οι αρκετές μεταγραφές και η άμεση ένταξή τους στο πλάνο χωρίς πολλές προπονήσεις και γνωριμία με τους νέους συμπαίκτες δημιούργησε αυτή την εικόνα του “χάους”, η οποία στο Καραϊσκάκη έφερε αποτέλεσμα, αλλά με τον Ατρόμητο και τον ΠΑΟΚ όχι.

Το ερώτημα που γεννάται μετά από αυτή την ανάλυση είναι το εξής: Αν ο Παναθηναϊκός του 2025 που τώρα “χτίζεται” σχεδόν από την αρχή και χρειάζεται χρόνο ώσπου να γίνει “ομάδα Τερίμ” εν μέσω άκρατου ανταγωνισμου, προλαβαίνει να διεκδικήσει το πρωτάθλημα τη φετινή σεζόν;

Διότι όταν μια ομάδα αλλάζει ριζικά μεσούσης της περιόδου, το ορθολογικό πλάνο λέει ότι προετοιμάζει το έδαφος για την επόμενη σεζόν. Εν προκειμένω βλεπουμε τον Παναθηναϊκό 2025 on the making. Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να συνεχίσει να είναι μέσα στην κούρσα ως το τέλος, αλλά η λογική λέει ότι ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ είναι πιο μπροστά από τον (νέο) Παναθηναϊκό.

Κάποιες “φωνές” ισχυρίζονται ότι ο Γιοβάνοβιτς έπρεπε να μείνει τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι και μετά να γινόταν πιο ομαλά η μετάβαση στη νέα εποχή. Κάποιες άλλες “φωνές” λένε ότι ήταν καλύτερα που έγινε τώρα η αλλαγή, μήπως ο Παναθηναϊκός προλάβει το “τρένο” θεωρώντας πως δεν θα είχε τύχη. Το μόνο σίγουρο είναι πως καμία από τις δύο “φωνές” δεν πρέπει να μπολιαστεί στους παίκτες της ομάδας, τους οποίους βαραίνει επί της ουσίας η όποι επιτυχία ή αποτυχία της φετινής σεζόν.