Κάτι του έλλειπε

Η σκληρή πραγματικότητα στην Ευρωλίγκα λέει ότι 12-15 λεπτά καλού μπάσκετ δεν φτάνουν για να κερδίσει κάποιες ούτε καν τις Αλμπα και τις Βιλερμπάν αυτής της διοργάνωσης. Πολύ δε περισσότερο την Μπαρτσελόνα μέσα στο σπίτι της. Μετά τη Ρεάλ οι Καταλανοί έχουν φτιάξει μια από τις πλέον δύσκολες έδρες στη φετινή σεζόν έχοντας πλέον απολογισμό 10 νίκες και μια μόνο ήττα από την Αρμάνι. Παρά την απρόσμενη απουσία του Λαπροβίτολα που βγήκε νοκ άουτ λίγο πριν το τζάμπολ η ομάδα του Γκριμάου έχει βρει ρυθμό, όπως ακριβώς στο ξεκίνημα της

σεζόν και η συγκυρία του προγράμματος την έφερνε να παίζει τρίτο στη σειρά Ευρωπαϊκό ματς στο σπίτι της έχοντας μάλιστα κερδίσει τα δύο προηγούμενα κόντρα σε Ισπανικές ομάδες. Συνεπώς ο Ολυμπιακός για να κρατήσει το δικό του μομέντουμ και να φτάσει σε Πέμπτη σερί νίκη χρειαζόταν πολύ περισσότερα από όσα πραγματικά έκανε.

Η μια όψη του νομίσματος λέει ότι στην πραγματικότητα ο αγώνας κρίθηκε από 2-3 σουτ και αντίστοιχες κατοχές σε σημεία μάλιστα που οι δύο ομάδες είχαν κολλήσει άσχημα στις επιθέσεις τους. Ο Ολυμπιακός είχε τις ευκαιρίες του, βρήκε τα σουτ και φαινόταν ότι τα είχε βρει με τον κατάλληλο Πίτερς. Τον ζεστό Πίτερς που ήδη είχε προσθέσει στο εντυπωσιακό φετινό δείγμα του ένα ματς +20 πόντων. Αλλά όλες οι επιθετικές επιλογές των ερυθρόλευκων στο καθοριστικό 79-76 πήγαν στράφι…Η άλλη όψη του νομίσματος λέει ότι στον Ολυμπιακό έλλειψε τελικά κάτι παραπάνω από μια ή δύο καλύτερες επιθετικές επιλογές.

Στην πρώτη περίοδο η άμυνα ήταν απούσα. Ο Ολυμπιακός για πέντε λεπτά αδυνατούσε να ακολουθήσει την γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας από τη Μπαρτσελόνα που με απλοϊκές επιλογές στην επίθεση έμοιαζε να παίζει play station. Σωστές επιλογές, γρήγορες πάσες και σουτ χωρίς άμυνα. Ο Τζαμπάρι Πάρκερ που σουτάρει με 25% μακριά από το παλαού αλλά με 60% εντός σκόραρε χωρίς ιδρώτα 13 πόντους. Η καλύτερη άμυνα της Ευρωλίγκας είχε μείνει για σχεδόν 10 λεπτά στα αποδυτήρια.

Στη δεύτερη περίοδο ο Ολυμπιακός βρήκε τρόπο να σταματήσει τον φρενήρη ρυθμό των Καταλανών, περιόρισε σημαντικά τις επιλογές τους αλλά δεν εξαργύρωσε όσο καλύτερα μπορούσε την αμυντική του έφεση γιατί άνοιξε άλλη πληγή. Τα ριμπάουντ. Τα ψηλά σχήματα που χρησιμοποιεί πλέον ο Γκριμάου, τα πολλά κορμιά που έπεφταν πάνω στους ψηλούς του Ολυμπιακού και ένα διαρκές μις-ματς που υπήρχε με τον Πάρα αποδείχθηκαν άλυτο πρόβλημα. Η Μπαρτσελόνα στα 10 πρώτα λεπτά νίκησε την καλύτερη άμυνα της σεζόν και στα επόμενα δέκα ανανέωσε επτά επιθέσεις απέναντι στην ομάδα που δίνει τα λιγότερα ριμπάουντ στον αντίπαλο της φέτος. Παρόλα αυτά ο Ολυμπιακός πήγε με διαφορά (-3) που μπορούσε να διαχειριστεί στα αποδυτήρια. Είχε κάνει ήδη ένα come back από το -12 αλλά για να το πετύχει χρειάστηκαν 7-8 λεπτά μεγάλης έντασης και προσπάθειας

Στην Τρίτη περίοδο οι Καταλανοί ξαναβρήκαν ρυθμό πρώτης περιόδου. Και η διαφορά εκτοξεύθηκε στους 15. Ο φετινός Ολυμπιακός δεν έχει χάσει παρά μόνο ένα ματς με διψήφια διαφορά (στο Μιλάνο από την Αρμάνι) αλλά η καταστροφή έμοιαζε ολοκληρωτική αφού είχε δεχτεί σε τριάντα λεπτά αγώνα +70 πόντους, όσους περίπου δέχεται σε ολόκληρο σαραντάλεπτο. Η τέταρτη περίοδος ήταν η καλύτερη αμυντική του Ολυμπιακού. Για πάνω από πέντε λεπτά ότι είχε καταφέρει η Μπαρτσελόνα ήταν ένα πετυχημένο ντράιβ του Γιοκουμπάιτις, οι γηπεδούχοι κόλλησαν στους 77 πόντους και ο Ολυμπιακός έφτιαξε το τέλειο σκηνικό ανατροπής. Μόνο που και πάλι είχε δαπανήσει 7-8 λεπτά έξτρα ενέργειας για να γυρίσει από το -15. Και όταν η μπάλα ζύγιζε βαριά άλλο τόσο άρχισαν να ζυγίζουν και τα πόδια των 5-6 παικτών που χρησιμοποιήθηκαν στο δεύτερο μέρος από τον Μπαρτζώκα. Κάπως έτσι τα κρίσιμα σουτ δεν μπήκαν, κάποια στιγμή η Μπαρτσελόνα ξεκόλλησε και τελείωσε τον αγώνα με ένα επί μέρους 7-2.