«Άσπρη λιακάδα η κόρη μου» της Δήμητρας Κωτούλα

(στη μικρή Λάμια μου)

Τ’ όνομά μου είναι Λαμπετώ η Γελούσα,
είμαι η Λάμια του ξολοθρεμού,
τρέφω το τραγούδι σαν τη Μούσα,
λάμπω σαν τον άγγελο Θεού.

[ Κωστής Παλαμάς, «Η Λάμια», Η Πολιτεία
και η Μοναξιά, Βιβλίο τέταρτο, Αθήνα 1912 ]

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ

Λυσσομανάει
σαν την άσπρη

Τα νερά της ύπαρξης αναμοχλεύονται.
Η λάσπη απ’ τις γαλότσες ξεκολλά.
Ένα υπέροχο γαλάζιο αστράφτει.
Όντα αναδεύονται.
Ο σκύλος γάβγισε.

Θα ξαναγίνω για τον κόσμο χλωρός.

ΠΡΙΣΜΑΤΙΚΟΣ ΚΥΒΟΣ

Το παιχνίδι έχει αδειάσει τα παιχνίδια του στο πάτωμα.
Χρώματα παραμονεύουν σαν παγίδες
ήχοι καραδοκούν σε κάθε πάτημα.
Το χαλί βαραίνει.
Σκοντάφτω στο ξεχασμένο πρίσμα ενός κύβου
και το σηκώνω με κίνδυνο να ταράξω την ευταξία
της τόσο τέλεια δομημένης αναστάτωσης.
Υπάρχει μια αυτοπεποίθηση
σ’ αυτά τα σχήματα τα χρώματα – μια αυτάρκεια.
Βρίσκονται εδώ και είναι τα παιχνίδια σου.
Χωρίς ν’ αναρωτιούνται γιατί
χωρίς φωτοστέφανο
ταγμένα στην υπηρεσία
της δίψας να γίνεσαι κατά βούληση
κάθε φορά κάτι άλλο
όπως ο πράσινος αλιγάτορας
που κελαηδά στο θαλερό κλαρί της ακακίας
πλάι στο παντελόνι στην ντουλάπα σου
το μαύρο ψάρι που γλιστράει σε φύκια χνουδωτά
θαλασσινής σπηλιάς κάτω από το κρεβάτι σου
ή τα ρινίσματα της απαγορευμένης σοκολάτας
που λιώνουν ακόμη στην τσέπη σου
τεκμήρια της κρυφής συνεύρεσής σου
με την απόλαυση
και όλα αυτά με τη θλίψη πως είναι κιόλας
ιστορία ή ποίηση
να μαίνεται εδώ μες στο δωμάτιο.

ΓΚΟΛ ΠΟΣΤ

Καλπάζεις μέσ’ από συσπάσεις
ψυχρού ανοιξιάτικου αέρα
–γαζέλα καθαρόαιμη–
πίσω απ’ την ασπρόμαυρή σου μπάλα.
Γενειοφόρα πεύκα γύρω σε κοιτούν καχύποπτα.
Το γρασίδι αστράφτει σε μεταλλικές λεπίδες.
Πασαλειμμένη χώμα σαν καρβουνόσκονη
αγνοείς το πρόσφατα χτυπημένο πόδι σου.
Απογειώνεσαι προς το δίχτυ.
Η ατμόσφαιρα μαζεύει γύρω σου σαν δόξα.
Φωνές γέρνουν σε θριαμβευτικές αλέες
και θόλους από χέρια
προς το μέρος σου.
Είναι το τρίτο γκολ σου σήμερα.

Αλύπητα καρφωμένη στη θέση μου
σκάβω το χώμα
προτάσσω το στήθος
λιώνω απ’ τη λαχτάρα τα χέρια μου
μην και σταθείς
μη θυμηθείς στον ιδρωμένο πυρετό
που καίει το μέτωπό σου
την κάτω χαμηλά γδαρμένη γάμπα σου
ότι πονάς
και πεις θα σταματήσω.

ΕΠΕΜΒΑΣΗ

Δεν θα πονέσει.
Σ’ έχουν διαβεβαιώσει. Δεν θα πονέσει.
Τα μαλλιά σου ξεφεύγουν σαν μικροί ήχοι
απ’ τον πλαστικό σκούφο.
Ο διάφανος σωλήνας σε διαπερνά
στη φλέβα σαν καλώδιο.
Η πράσινη ρόμπα σου είναι σκληρή.
Θαμπές κηλίδες ιώδιο ξεπροβάλλουν
εδώ κι εκεί από κάτω της.
Ο άσπρος αφρός στην παλάμη σου
εξαντλείται νερουλός
χωρίς στ’ αλήθεια ν’ αποκοιμίζει το νεύρο.
Μοιάζεις με ταριχευμένο ζώο που παγιδεύτηκε
που ωστόσο καλείται να παλέψει
σ’ ένα αποκλειστικό μονόπρακτο.
Ξαφνικά λες πως πεινάς.
Ακούς τους χτύπους των μηχανημάτων
ν’ αναμειγνύονται με τους χτύπους της καρδιάς σου.
Μετράς μαζί με τη νοσοκόμα
τα εργαλεία στο χειρουργικό τραπέζι
και δεν καταδέχεσαι να με δεις.

Ξέρεις ότι αναγκαστικά το πρόσωπό σου
–χώμα στο χώμα– μια μέρα θα διαλυθεί

κι η μαμά δεν θα είναι τότε εκεί
να νανουρίσει ένα-ένα
τα κομμάτια του.

ΦΥΓΗ

Το μαυροπούλι σκαρφαλώνει άθικτο
τον ορίζοντα πάνω απ’ τους λόφους
προς δυτικά.

Περίεργη ζέστη κυρτώνει τα φύλλα της μέρας.

Αιφνίδια σηκώνεται άνεμος.

Άλλωστε φαίνεται πως έχει έρθει πια καιρός
να πάρεις το καπέλο απ’ την κρεμάστρα
–κι ας μην έβρεξε– να παρακάμψεις
ρυμουλκώντας όλο το κουράγιο
στο γοερά προτεταμένο χέρι μου
να μετατοπίσεις –όσο είναι ακόμη καιρός–
σε απρόβλεπτα ευρηματικές διατάξεις
τα έπιπλα στον χώρο.

Και τώρα;
Ποιος θα το ντύνει;
Ποιος θα το πλύνει;
Ποιος θα γυαλίζει την κυρτή γραμμή στο λάμδα του;

Ποιος θα διεκπεραιώνει τη γλώσσα ανάμεσά μας
από δω και πέρα;

[ Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή Λάμια ]

Η Δήμητρα Κωτούλα γεννήθηκε το 1974 και μεγάλωσε στην Ξάνθη. Σπούδασε αρχαιολογία και ιστορία της τέχνης. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Η πιο πρόσφατη ποιητική συλλογή της έχει τίτλο Θα ήσουν παντελώς ανυπεράσπιστος (Εκδόσεις Πατάκη, 2021) και κέρδισε το Βραβείο ποίησης του περιοδικού Χάρτης. Έχει μεταφράσει από το έργο των Αμερικανίδων ποιητριών Λουίζ Γκλικ, Σάρον Ολντς και Τζόρι Γκρέιαμ. Ποιήματα και μεταφράσεις της έχουν παρουσιαστεί σε ελληνικά και ευρωπαϊκά φεστιβάλ κι έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά και ανθολογίες στην Ελλάδα, την Ευρώπη και την Αμερική. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε 13 γλώσσες. Σύντομα θα κυκλοφορήσει επιλογή του έργου της στην Αμερική σε μετάφραση της Μαρίας Νάζος και με πρόλογο από την Α.Σ. Στόλινγκς.