«Τόσο μακριά μέσα στον κόσμο» της Άλις Τζόουνς

μετάφραση: Λίνα Φυτιλή

ΦΩΣ

Το πρωί όταν πρωτοβλέπω
τα φύλλα να παίρνουν χρώμα,
πρώιμα πορτοκαλιά
και στο πίσω μέρος φωτεινά,
νομίζω πως η έκσταση δεν χάνεται,
μονάχα ξεθωριάζει στο βάθος,
περιμένει εκείνες τις στιγμές
ανάμεσα σε στιγμές.

Αυτό πιστεύω κι η πόρτα ανοίγει,
ο δρόμος παίρνει τη γυαλιστερή του όψη,
η ομίχλη του κόλπου
που ανυψώνει κομμάτια ήλιου
πάνω στον πλάτανο –
μια κίτρινη θάλασσα.
Βρίσκομαι πάλι μέσα και κολυμπώ.

ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Όταν ακούσαμε το μουρμουρητό του δέντρου

βρισκόμουν πολύ μακριά
από τις λέξεις, τόσο μακριά
μέσα στον κόσμο
που αποτελούμουν μόνο από άτομα,
ένα τραγούδι που τραγουδούσε στον εαυτό του
μέσα στον άνεμο της ύλης.

Όταν όλοι οι θάμνοι κι η χλόη
απλώθηκαν για να αρπάξουν τη θαλπωρή
απ’ τον διαστρικό χώρο,
τα χέρια μου ήταν βλάστηση επίσης,
ηλιοκαμένα όπως κάθε πλάσματος. Και το ίδιο ήταν
η επιθυμία μου, η προσέγγιση προς εσένα

η ευχή μου να μιλήσω μια γλώσσα
από υψηλά εκτοξευμένη μουσική και γήινη φύση.

ΑΚΤΗ

Νόμισα πως βρήκα την απάντηση
όταν τα κοτσύφια σε σχηματισμό σμήνους,
αιωρήθηκαν, πέταξαν ψηλά με μεγάλη ταχύτητα,
έστριψαν, έγιναν μια σύνθεση
από απαλή σκούρα κίνηση.

Κάποιες φορές δέκα ή δώδεκα χωρίστηκαν,
μια αντίστιξη,
έπειτα ξαναενώθηκαν
με το κύριο σμήνος, συγχωνεύτηκαν
σε μια παρόρμηση. Ένας νους ανάμεσα
σε εκατό απογειωμένα κορμιά, παιχνίδισε
στο σούρουπο, μας έφερε τη νύχτα,
γεμάτη ροζ και μπλε:

τόσο ενθουσιώδης, που το σκοτάδι
δεν είχε καμιά σημασία.

ΑΛΛΑΓΗ ΧΡΟΝΟΥ

Αντίο: περιστροφική κίνηση
σε αραιή σκοτεινιά

μια επιπλέον ώρα
των σφενταμιών

μια πλεγμένη κόκκινη λάμψη

του γαλαξία
οι μικρότερες ρόδες

μπλεγμένα φύλλα

στου Οκτώβρη
το ανθισμένο βάζο.

Η Αμερικανίδα ποιήτρια Άλις Τζόουνς (Alice Jones, γενν. 1949) είναι γιατρός και ψυχαναλύτρια. Έχει εκδώσει αρκετές ποιητικές συλλογές και έχει πλήθος συμμετοχών σε ανθολογίες. Η πιο πρόσφατη συλλογή της είναι το Plunge, που ήταν υποψήφιο για το βραβείο Northern California Book Award in Poetry. Η γραφή της, βασισμένη εν πολλοίς στην παρατήρηση, ξεδιπλώνεται οξυδερκής, με έντονες εικόνες από το φυσικό περιβάλλον, αλλά και επιρροές από την ψυχανάλυση. Το 1992, το βιβλίο της Τhe Knot κέρδισε το βραβείο Beatrice Hawley Award.