Τρία ποιήματα της Άννας Ξανθοπούλου

ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

Αράχνες έχουν στολίσει το μπαλκόνι μου.
Στήνουν περίτεχνες παγίδες και βολεύονται
γιατί ξέρουν πως η υπομονή αποδίδει.

Τα σαλιγκάρια αποφεύγουν τις συναντήσεις.
Μαρκάρουν με βλέννα το πέρασμά τους
κι αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στα φετινά βλαστάρια.

Πολλά, σχεδόν τα πατάς κάθε που κάνεις βήμα.

Είναι που η βροχή δεν σταμάτησε
κι ο ήχος της στη στέγη
κάνει τους φόβους να γιορτάζουν.

ΒΡΕΧΕΙ

Συμπαθητικά τα πάθη
έτσι εξημερωμένα στις εσωτερικές μας τσέπες,

συμπαθητική κι η ποταπότητα
που καλημερίζει

στις συναναστροφές μας.

Η μικροψυχία δίνει λάμψη στο βλέμμα
και το ψεύδος σπρώχνει τα χείλη
σχεδόν σε γκριμάτσες γέλιου.

Έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση;
Να μην ξεχάσουμε να πάρουμε ομπρέλα:
βρέχει ανεξερεύνητες ιδέες.

ΤΟ ΣΥΝΝΕΦΟ

Λαλίστατη ανάμεσα σε φλύαρους,
απέσυρε το βλέμμα προς τον ουρανό
όπου κάποτε
ένα χιονάτο σύννεφο
της πρόσφερε μια λαθραία απόδραση.

[Από την υπό έκδοση ποιητική συλλογή Λόγοι]

Η Άννα Ξανθοπούλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1969, όπου ζει έως και σήμερα. Η πρώτη της ποιητική συλλογή, Λόγοι, θα κυκλοφορήσει σύντομα από τις Εκδόσεις Βακχικόν.

Keywords
Τυχαία Θέματα