Περιβαλλοντική Αδειοδότηση: ανοιχτή επιστολή από Καλλιστώ

Ανοιχτή επιστολή για το ζήτημα της περιβαλλοντικής αδειοδότησης στη χώρα απέστειλε η ΜΚΟ Καλλιστώ. Η περιβαλλοντική οργάνωση επαναλαμβάνει τη θέση της ότι το νομοσχέδιο που υπερψήφισε η Βουλή ουσιαστικά καταργεί τη διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης και καταθέτει τις προτάσεις της με στόχο την αποκατάσταση της αξιοπιστίας της.Αναλυτικότερα, η ανοιχτή επιστολή της περιβαλλοντικής οργάνωσης Καλλιστώ έχει ως εξής:«Αξιότιμοι/ες συνάδελφοι και συναδέλφισσες,Όπως γνωρίζετε, πριν από λίγες ημέρες ψηφίστηκε τελικά από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, με ευρεία μάλιστα πλειοψηφία, ο νέος νόμος του Υπουργείου Περιβάλλοντος «Περιβαλλοντική αδειοδότηση έργων και δραστηριοτήτων, ρύθμιση αυθαιρέτων σε συνάρτηση με δημιουργία περιβαλλοντικού ισοζυγίου και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας ΥΠΕΚΑ». Η θέση μας, όπως και των περισσότερων περιβαλλοντικών οργανώσεων, είναι ότι ο νέος νόμος αποτελεί μια αρνητική εξέλιξη για την περιβαλλοντική πολιτική της χώρας μας. Χαρακτηριστικό των αντιλήψεων που κυριαρχούν στην ηγεσία του ΥΠΕΚΑ είναι το γεγονός ότι μια τέτοιας καθοριστικής σημασίας αλλαγή συμπεριλήφθηκε στον ίδιο νόμο που τακτοποίησε τα αυθαίρετα, με κριτήρια πάλι στενά εισπρακτικά, αντιπεριβαλλοντικά και αντικοινωνικά.Με αυτή την επιστολή, θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε για τις θέσεις μας σε σχέση με το νέο νόμο, αλλά και συνολικά για την περιβαλλοντική αδειοδότηση. Θα θέλαμε επίσης να σας καλέσουμε να συνεχίσουμε την κοινή προσπάθεια, παρά την ψήφιση του νέου νόμου, για τη βελτίωση της διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης στη χώρα.1. Οι βασικές ανατροπέςΌπως έχουμε περιγράψει αναλυτικά σε πρόσφατη μας έκθεση για την περιβαλλοντική αδειοδότηση (βλ. http://www.callisto.gr/neaByArticle.php?id=197 ), η περιβαλλοντική αδειοδότηση έχει καθιερωθεί στην Ελλάδα από το 1986, με τον πρωτοποριακό για την εποχή του Νόμο-Πλαίσιο 1650. Σύμφωνα με το προηγούμενο νομικό πλαίσιο, όπως έχει τροποποιηθεί αρκετές φορές για να συμβαδίζει με τις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάθε έργο ή άλλη παραγωγική δραστηριότητα που θα έχει επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον και την υγεία των πολιτών, υπάγεται σε μια διαδικασία εκτίμησης και αξιολόγησης των επιπτώσεων πριν την κατασκευή ή την έναρξη της λειτουργίας του, με σκοπό πάντα την άμβλυνση των επιπτώσεων αυτών. Στην πράξη ωστόσο, η υποστελέχωση των αρμόδιων υπηρεσιών, ιδιαίτερα στην περιφέρεια, τα συχνά φαινόμενα διαπλοκής και άλλα γραφειοκρατικά κωλύματα, αναιρούσαν την αποτελεσματικότητα αυτής της διαδικασίας.Ο πυρήνας των προβλημάτων αφορά τη σύνταξη των Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων: ο μελετητής που αναλαμβάνει την κρίσιμη αυτή μελέτη, επιλέγεται και αμείβεται από τον ίδιο τον ανάδοχο του έργου ή της δραστηριότητας, γεγονός που δημιουργεί μια παράδοξη σχέση εξάρτησης του ελεγκτή από τον ελεγχόμενο. Οι Μελέτες αυτές, πολύ συχνά γεμάτες ελλείψεις, σφάλματα, ακόμα και ψευδή στοιχεία, υποβάλλονται στη συνέχεια προς έγκριση σε υπηρεσίες που δεν διαθέτουν το απαιτούμενο προσωπικό, με αποτέλεσμα είτε να λιμνάζουν, είτε να εγκρίνονται χωρίς