Τουρκική σούπα με σπανάκι (Ispanak Corbasi)

Με τη βροχή καταλύτη της αντίληψης, να διαλύει σε μια-δυο μέρες υγρασίας κάθε αίσθηση πως κι ο Οκτώβριος αποστάτησε στο καλοκαίρι, η κουζίνα επαναδιαπραγματεύεται τη διάθεση, σαν να μην έχει πλέον και μεγάλη αντίρρηση να κάνει ένα τόσο βηματάκι προσαρμογής στην πραγματικότητα της εποχής.

Καθώς ανοίγεις το ψυγείο, φορώντας εκείνο το πουλοβεράκι που το σνόμπαρες κάτι βδομάδες τώρα συστηματικά, σκέφτεσαι πως δεν είναι δα και άσχημη ιδέα να μπει και στο τραπέζι κάτι που να τρώγεται εντελώς ζεστό. Μόνο η σκέψη

Συμμερίζομαι την άποψη ότι οι σούπες μπορούν κάποτε να είναι και λίγο σαν καλόπιασμα, σαν δικαιολογία για ό,τι δεν πρόλαβες να κάνεις (ή να καταλάβεις). Έτσι όπως εντάσσονται στο φαγητό, άλλοτε παίζουν σχεδιασμένα το ρόλο του πρώτου πιάτου, κι άλλοτε, χωρίς πλάνο, είναι ο μόνος πρωταγωνιστής, one man show στο τραπέζι. Αυτό το στοιχείο στο όριο της ατέλειας, έχει αξιοποιηθεί τόσο διαφορετικά από την μαγειρική στις κουζίνες του κόσμου, που κάνει τον χαρακτήρα τους μαγικό.

Σε αντίθεση με πολλές κουζίνες σε Ανατολή και Δύση (ευρωπαϊκές, ινδική, γιαπωνέζικη, κινέζικη κ.ά), “στη Μέση Ανατολή οι σούπες τρώγονται συχνά ως γεύμα από μόνες τους, συνοδευόμενες από αραβικό ψωμί ή πίτα, για πρωινό, μεσημεριανό ή βραδινό.

Πλούσιες σε γεύση, με λαχανικά, κρεατικά, όσπρια, δημητριακά και ρύζι, δεν ξεχωρίζουν μερικές φορές από τα μαγειρευτά, αν εξαιρέσει κανείς το γεγονός ότι περιέχουν περισσότερο υγρό. Μαγειρεύονται δε συχνά για τόση μεγάλη διάρκεια που είναι αδύνατον πια να διακρίνεις τί υπάρχει μέσα στην κατσαρόλα” (Claudia Roden, A new book on Middle Eastern Food, Penguin 1985).

Οι σούπες με σπανάκι που συναντάμε στην Τουρκία, την Αρμενία, την Αίγυπτο, το Ιράν, το Λίβανο κ.λπ., μπορεί να είναι σχετικά αραιές ή εξαιρετικά πηχτές, κρεμμώδεις.

Αλλά, η πυκνότητά τους δεν καθορίζεται από την προσθήκη πατάτας. Μερικές φορές περιέχουν κρέας (αρνί, κοτόπουλο) σε πολύ μικρά κομμάτια, όσπρια όπως οι φακές, σε κάποιες εκδοχές τους, γιαούρτι και συχνά αρωματίζονται με μυρωδικά και μπαχαρικά.

Η σούπα με σπανάκι (Ispanak Corbasi) της συνταγής προέρχεται από την απλή κουζίνα της Τουρκίας και έχει την απροσποίητη νοστιμιά της καθημερινότητας. Το αντιοξειδωτικό σπανάκι είναι από τα πλούσια λαχανικά σε βιταμίνες Α και Κ, C και Β, μαγγάνιο, φυλλικό οξύ και μαγνήσιο και ως τέτοιο ωφέλιμο για τον οργανισμό συνολικά και ειδικά για τα οστά και το μυαλό, είναι δε λιγότερο σημαντική πηγή σιδήρου, αφού ο σίδηρος από αυτό βρίσκεται σε μορφή όχι τόσο απορροφήσιμη.

Μαγειρικά, ο ταιριαστός συνδυασμός του με το σέλερι, το καρότο και τον άνηθο κάνει τη σούπα ιδιαίτερα εύγευστη και μυρωδάτη, το δε αβγολέμονο που τής προσθέτει τον γνωστό υπόξινο χαρακτήρα, τονίζει τις γεύσεις των λαχανικών. Αν μπείτε στον κόπο, να δοκιμάσετε την ελαφριά ψυχοθεραπεία ψιλοκόβοντας το καρότο σε σπιρτόξυλα (juliennes) και το συστήνω ως διπλά καλό, το