10 Χρόνια “Neon Golden”

Η ευαισθησία των Notwist ντύνεται με ηλεκτρονικό πανωφόρι και εξακολουθεί να ηχεί συγκλονιστικά απαραίτητη δέκα έτη μετά.

“You know this place, you know this gloom?/ We’ve been here before/ When life is a loop, you’re in a room without a door” ψελλίζει ο Markus Acher των Notwist, καθώς γλιστρά στις γλυκόπικρες χαραμάδες του “Pick Up The Phone”. Δέκα χρόνια μετά, εκείνες οι φράσεις ηχούν ως παρότρυνση για βουτιές στο παρελθόν, σαν μια υπενθύμιση που δε σηκώνει αναβολές και εν γένει ενστάσεις.

Άλλωστε, στο αυτοφυές μωσαϊκό του Neon Golden περικλείονται μύριες σκέψεις, ιδέες, συναισθήματα, παραστάσεις, που στην ολότητά τους σε καλούν να συνδράμεις με κάθε πιθανό τρόπο στην αναδίπλωσή τους.

Αναρωτιέσαι καμιά φορά, πώς ο μελλοντικός παρατηρητής θα ξεδιαλύνει τις εξελίξεις που πυροδότησαν, ανεπιστρεπτί, κάποια σημεία-σταθμούς, μεταγγίζοντας λυτρωτικό περιεχόμενο στις παρελθούσες ημέρες. Κι είναι εύλογο, ακόμα κι αν οι διασκελισμοί στο μουσικό στερέωμα δεν συγκαταλέγονται συχνά στις ουσιώδεις μεταβολές της καθημερινότητας, να αποτελούν άξια αναφοράς τερτίπια της μοίρας… Τέτοια, λοιπόν, συναντά κανείς στα πενήντα ένα και πλέον λεπτά ακρόασης του Neon Golden.

O προκείμενος δίσκος είναι η κορύφωση μιας καριέρας που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί λαμπρή, έστω κι αν αυτή δε συνοδεύτηκε από αλλεπάλληλες βραβεύσεις και εμπορικά ντεμαράζ. Είναι που μέσα του το γερμανικό συγκρότημα καταθέτει μια φρέσκια μουσική πρόταση ανόθευτης απλότητας, συμπεριλαμβάνοντας οδηγίες συνθετικής λιτότητας και ένα απέραντο χαμόγελο αθωότητας. Το περιβάλλον του, απτό και σε ρουφά δευτερόλεπτο το δευτερόλεπτο με εύθραυστα ηλεκτρονικής φύσης κομψοτεχνήματα, στο προσκήνιο των οποίων, ωστόσο, δρουν και ονειρικά οργανικά μοτίβα. Το λαμβάνεις ευθύς αμέσως, έπειτα απ’ την πρωταρχική γνωριμία με το “One Step Inside Doesn’t Mean You Understand” και τις απόκοσμες εκλύσεις των εγχόρδων.

Χρειάστηκε να ολοκληρωθούν δυο πλήρης διάρκειας απόπειρες και να προσεγγίσει τέλμα μια εξαετής πορεία, ώστε οι Notwist (για τις παράλληλες δράσεις των οποίων γράψαμε εδώ) να απαγκιστρωθούν απ’ τις σκληροπυρηνικές πανκ/μέταλ αναζητήσεις τους και να προσανατολιστούν σε μια ιδιόμορφη κιθαριστική γραφή με ζεστές ηλεκτρονικές ανάσες και διαμπερείς χώρους για την έλευση πνευστών κι εγχόρδων. Η νέα υφολογική αφετηρία του 12, πίσω στο 1995, θα παραδώσει τη σκυτάλη στο γαϊτανάκι ambient electronica/ IDM/ folk/jazz/ indie rock/ post rock (!) εφορμήσεων του θεσπέσιου Shrink, που σκάει σαν προειδοποιητική βολή για οτιδήποτε θα έπονταν ως αισθαντικό ηχητικό άγγιγμα. Πως, όμως, να προλογίσει κανείς τις ανενδοίαστα χειμαρρώδεις εξομολογήσεις του Neon Golden;

Η απάντηση δεν έχει δοθεί μια δεκαετία μετά κι εξακολουθείς να μένεις εμβρόντητος και αποσβολωμένος μπροστά στο απαστράπτον υλικό του γκρουπ. Σήμερα, αφουγκράζεσαι το ίδιο αβίαστα τις μειλίχιες ερμηνείες σε τραγούδια που δηλώνουν απερίφραστα ψυχολογική κόπωση, όπως το υπέροχα διαχρονικό δρασκέλισμα ευφυούς χορευτικής μουσικής και ροκ του “Th