Birdy στο Altera Pars

 

Φιλία και Φτερό.

Επιστρέφοντας από το Βιετνάμ, δυο παράταιροι παιδικοί φίλοι επανενώνονται στο ψυχρό δωμάτιο μιας στρατιωτικής ψυχιατρικής κλινικής, και οι δυο σημαδεμένοι, χαρακωμένοι βαθιά, με διαφορετικούς τρόπους από την τραυματική εμπειρία του πολέμου. Ο Αλ, το ιταλοαμερικάνικο αλάνι, μπανταρισμένος και αγνώριστος στο πρόσωπο περιμένοντας βγάζοντας τις γάζες να αντικρίσει και να αναγνωρίσει τον νέο του εαυτό και ο Birdy, το κάποτε απλά αλλόκοτο και απροσάρμοστο αγόρι με την εμμονή με τα πουλιά και την πτήση, που πλέον από το σοκ

των εμπειριών του έχει περάσει σε μια πλήρως κατατονική κατάσταση πιστεύοντας ότι είναι πραγματικά πουλί. Μέσα από τις συζητήσεις τους ζωντανεύουν οι αναμνήσεις της παιδικής τους ηλικίας, η δυνατή αγορίστικη φιλία τους, τα περιστέρια που μαζεύανε, οι σκληροί γονείς τους, τα σχέδια τους για το μέλλον και τα όνειρα τους για ελευθερία, για φτερά.

Ο Πέτρος Νάκος επιμελείται την σκηνοθεσία και πρωταγωνιστεί στην θεατρική μεταφορά του βραβευμένου μυθιστορήματος του William Wharton. Ή μάλλον, την θεατρική μεταφορά της βραβευμένης (Grand Jury Prize, Κάννες 1985) κινηματογραφικής μεταφοράς από τον Alan Parker με τον Nicolas Cage, του βραβευμένου μυθιστορήματος του William Wharton. Οι κινηματογραφικές επιρροές του Νάκου είναι ξεκάθαρες σε κάθε “καρέ” της παράστασης, στα σκηνικά και τους φωτισμούς, που όλα συμβάλλουν στην δημιουργία μιας ατμόσφαιρας ευδιάκριτα αμερικάνικων 60s και 70s, όπως τα γνωρίσαμε από το Χόλυγουντ των 80s, σκοτεινά και νοσταλγικά.

Η επιλογή στην αρχική θεατρική απόδοση να γίνει διπλό κάστινγκ για τους ρόλους του Αλ και του Birdy (πριν και μετά τον πόλεμο) και στην τωρινή παραγωγή να χωριστεί η δράση στα δύο επίπεδα της σκηνής βοηθάει την γρήγορη και συνεχή εναλλαγή των σκηνών μεταξύ παρόντος και flashback.  Πάνω στο ψηλό επίπεδο του θεάτρου του Altera Pars, τριγύρω στο θέατρο, στο φουαγιέ, στις δοκούς των προβολέων, διασκορπισμένες οι αναμνήσεις, νεανικές, ελπιδοφόρες, ελεύθερες να σπάσουν τα δεσμά της σκηνής και να πετάξουν ελεύθερες – - ή να πραγματοποιήσουν μια ανώμαλη προσγείωση κάτω στην ωμή πραγματικότητα στο παρόν της κλινικής, στο πεζό επίπεδο των θεατών.

Οι νεαροί Ασημακόπουλος και Τρίκας, φρέσκιοι, αληθινοί, με απίστευτη χημεία και χιούμορ επί σκηνής κλέβουν την παράσταση στα flashback από τους ενήλικους εαυτούς τους, οι οποίοι εμφανίζονται πιο μαγκωμένοι και στημένοι, με τον όντως πτηνόμορφο Πετικάρη να αδικείται ίσως μέσα από την αναγκαστική σύγκριση (που προσκαλεί ο σκηνοθέτης) με το creepy υπερθέαμα που ήταν ο Matthew Modine ως κινηματογραφικός Birdy. Ίσως και καλύτερα όμως.

Φύγαμε από το Birdy θαυμάζοντας τις αξιέπαινα υψηλές αξίες παραγωγής στα σκηνικά και τα φώτα, πλημμυρισμένοι από την δύναμη των σοκαριστικών και άχρωμων σκηνών και με ένα χαμόγελο από την αγάπη που ξεχείλιζε από τις άβολες και γλυκές νοσταλγικές σκηνές της παιδικής φιλίας.

Συντελεστές:
Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές
Σκηνοθεσία: Πέτρος Νάκος
Σκηνικά: Al