Chain and The Gang + Caveman Joe and Thee Afrodykes @ An Club

Παραβλέποντας το κράξιμο το οποίο βλέπω να πλησιάζει θα αρχίσω το εν λόγω κείμενο λέγοντας πως ο Ian Svenonius είναι υπερτιμημένος.

Τόσο σαν μουσικός (τουλάχιστον με το σχήμα των Chain and The Gang για να είμαι ακριβής) όσο και σαν περσόνα του σύγχρονου rock’ n’roll. Όσο φαν και αν είχε η συναυλία της Παρασκευής στο υπόγειο της οδού Σολωμού άλλο τόσο με δυσκολία προσπαθούσα να βρω το κάτι άλλο που θα με κρατήσει καρφωμένη στα επί σκηνής τεκταινόμενα. Τα τραγούδια των Chain

and The Gang είναι απλά, πολύ απλά. Αυτό είναι το raison d’êtreτους, η αποστολή τους, να προσφέρουν αγνή rock’n’ roll διασκέδαση στον πιστό ακροατή. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι πρέπει να καταπέφτουν σε ακόμη πιο απλοϊκές εκτελέσεις, όπου ακόμη και τα τραγουδιστικά μέρη αρθρώνονται σαν spoken word ουσιαστικά, ενώ ακόμη και η αρκετά χαρισματική για το ρόλο της Katie Alice Greer λιγότερο τραγουδά και περισσότερο αρθρώνει τους στίχους και προσφέρει υποστηρικτικά επιφωνήματα και σκηνική παρουσία στον Svenonius.

Kαι ναι είναι λογική η απορία: Δεν ήξερες, δεν ρώταγες; H απάντηση είναι πως ναι, είχα εμπεδώσει πως ο Svenonious είναι πρώτα performer με την ευρύτερη έννοια παρά αυστηρά μουσικός (ξαναλέω, τουλάχιστον σε αυτή την φάση της καριέρας του) αλλά περίμενα αισθητά πιο ολοκληρωμένες και στιβαρές τις εκτελέσεις των κομματιών που περιέλαβε στο setlist του διανθισμένο με τραγούδια και από τα τρία LP των Chain and The Gang με μια μικρή έμφαση στο πιο πρόσφατο. Aνάμεσα στα άλλα ακούσαμε λοιπόν τα Hunting for Love (στο encore), Certain Kinds of Trash, Free Will, Reparations, Where Does All The time Go?, Nuff’ Said, For Practical Purposes Only (I Love You) και άλλα.

Επιπλέον, παρά τις καλές προθέσεις του Svenonius θεωρώ πώς κανείς, έστω και λίγο σκεπτόμενος πολιτικά κάτοικος της Ευρώπης, (και το λέω αυτό λόγω μιας κάποιας διαφοράς στην πολιτική κουλτούρα και παιδεία με την άλλη όχθη του Ατλαντικού) δεν μπορεί να ενθουσιαστεί και να συμμεριστεί την ειλικρινή πιθανότατα αλλά σίγουρα αρκετά επιφανειακή αντικαπιταλιστική και αντιαμερικανική ρητορική του Svenonius που ακούγεται σαν μετά Χριστόν προφήτης στην Ελλάδα του 2012 (για να μην παρεξηγηθώ θεωρώ πως είναι ορθές, αλλά ανεπαρκείς οι ιδέες του). Βέβαια δεν περιμένει κάποιος να ακούσει σε ροκ συναυλία το μεγαλύτερο διανοητή του σύγχρονου μαρξισμού-σοσιαλισμού αλλά από την άλλη αφού επιλέγει να εκθέσει τις απόψεις του επί σκηνής, επιδέχεται και αντίστοιχη κριτική.

Για να επιστρέψω όμως στα της συναυλίας και παρά τις παραπάνω αρκετά αυστηρές παρατηρήσεις να ξεκαθαρίσω πως επρόκειτο για μια απολαυστική βραδιά που πιθανολογώ πως σύσσωμο το μισο-γεμάτο ΑΝ απόλαυσε, αφού το κοινό υπήρξε ιδιαιτέρως εκδηλωτικό και θερμό τόσο με το Svenonius όσο και με τους υπόλοιπους Chain and The Gang.

Δε θα λέγαμε το ίδιο βέβαια κα για το support των Caveman Joe & Thee Afrodykes που συνάντησε μια αδιάφορη υποδοχή στο χώρο που ακόμη γέμιζε. Ομολογώ δεν τους γνώριζα βέβαια οπότε δεν ήμουν εξοικειωμένη με τα surf/garage/punk κομμάτια τους, ενώ η setlist περιέλαβε αρκετά κομμάτια από το LP τους Back From The Cave που κυκλοφόρησε στις Body Blows Records /Swallow It All Records τον περασμένο Μάιο. Είναι θεμιτή η σχετική απογοήτευση του γκρουπ όταν δεν συναντά την υποδοχή που θα ήθελε, ειδικά όταν θέλει να τα δώσει όλα επί σκηνής αλλά η σύνδεση της αδιαφορίας του κοινού με τους μπαμπάδες μας που ήταν στο Πολυτεχνείο και τον αντιαμερικανισμό τους ήταν της κατηγορίας «ό,τι να ναι» και σίγουρα η λεκτική απαξίωση για την πρόκληση του Caveman Joe εμένα προσωπικά πιο «δήθεν» μου φάνηκε παρά ροκ attitude, οπότε δεν άφησε και τις καλύτερες των εντυπώσεων.

Φωτογραφίες: Βαγγέλης Πατσιαλός