Nadja + Aidan Baker + Horsnah @ Six D.O.G.S.

Εδώ και 4 χρόνια τώρα η Catch The Soap δεν έχει σταματήσει λεπτό να μας εκπλήσει με τις επιλογές της, τόσο όσον αφορά την διοργάνωση εξαιρετικών, από κάθε άποψη, συναυλιών όσο και την διατήρηση των τιμών των εισιτηρίων της σε υπερβολικά χαμηλά επίπεδα.

Ο ερχομός του Aidan Baker στην Ελλάδα, και μάλιστα όχι για ένα μεμονωμένο show αλλά για μία δεκαήμερη περιοδεία που περιλαμβάνει εμφανίσεις σε 6 ακόμη χώρες των Βαλκανίων, ήταν μία ακόμη σημαντική επιτυχία της εν λόγω

εταιρείας, η οποία τείνει να μετατραπεί σε έναν από τους  πιο δραστήριους εγχώριους promoters που έχει γνωρίσει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Η αρχή του tour έγινε στην Αθήνα την Τετάρτη 9 του μηνός, στον γνωστό πλέον χώρο του Six D.O.G.S. στην Αβραμιώτου , μπροστά σε ένα ολιγάριθμο αλλά καθ’όλα αφοσιωμένο κοινό, το οποίο εν τέλει ανταμείφθηκε με και με το παραπάνω για την απόφαση του να στηρίξει το live αυτό.

Την βραδιά άνοιξαν τελικά οι Horsnah, μπάντα που αποτελείται από μέλη των Yassa, οι οποίοι είχαν αρχικά ανακοινωθεί ως το opening act και που απ’ότι μαθαίνουμε διασπάστηκαν πρόσφατα σε 2 διαφορετικά σχήματα. Στην ουσία, το νεοσύστατο δίδυμο των Horsnah δεν διαφέρει και πολύ από το προκάτοχο του, ούτε μουσικά αλλά ούτε και στο καλλιτεχνικό όραμα που το διακατέχει. Αργόσυρτα drone ηχοτοπία, επικαλυμμένα με βαθιά ουρλιαχτά (που ενίοτε φτάνουν τα όρια του black metal) και βλοσυρές ψαλμωδίες, ικανά να δημιουργήσουν  μία ανατριχιαστική και απόκοσμη ατμόσφαιρα που φέρνει στο μυαλό τις εφιαλτικές εικόνες ενός χαοτικού σύμπαντος. Μέσα σε μισή ώρα οι Αθηναίοι απέδειξαν περίτρανα ότι ένα έγχορδο, καμιά δεκαπενταριά πετάλια και μία φωνή είναι το μόνο που χρειάζεται για να καταδυθείς, ψυχή τε και σώματι, στα άδυτα του Κάτω Κόσμου, ή να διασχίσεις εθελούσια τις φλεγόμενες Πύλες της Κολάσεως – αναλόγως ποιά θρησκευτική μυθολογική αντίληψη προτιμάει ο καθένας. Λυτρωτική μουσική για διεστραμμένες ψυχές…

Το solo set του Aidan Baker που ακολούθησε αμέσως μετά λειτούργησε ώς καθαρτικό ενάντια στην ψυχοφθόρα κατάβαση των Horsnah αφού κυμάνθηκε σε εντελώς ambient καταστάσεις, ακολουθώντας μία καθαρά μινιμαλιστική προσέγγιση, με τον Baker να δημιουργεί εύθραυστους, απαλούς ήχους με την βοήθεια μόνο της κιθάρας και μερικών πεταλιών.  Εγκρατής ώς πρός τους πειραματισμούς του, με έναν λιτό μουσικό προσανατολισμό, χωρίς εξάρσεις, με τις δυσδιάκριτες μελωδίες και τις ανεπαίσθητες λούπες να διαταράσουν το – κατά τ’άλλα – υποτονικό ηχητικό αποτέλεσμα, ο Baker καταφέρνει να αγγίξει την ομορφιά της απλότητας με ένα αγνό και πρωτόγνωρο τρόπο. Ο ελάχιστος φωτισμός συνέβαλε στην δημιουργία ενός απόλυτα ατμοσφαιρικού, σχεδόν ονειρικού, τοπίου, που σε συνδιασμό με την κατατονική μουσική υπόκρουση ανάγκασε το κοινό να παρακολουθεί σαν υπνωτισμένο, βρισκόμενο θαρρείς σε ληθαργική κατάσταση, τον γενειοφόρο Καναδό  να γεννάει ήχους όντας ολότελα χαμένος στον δικό του κόσμο. Η μόνη στιγμή που σήκωσε το κεφάλι και αντίκρισε το κοινό ήταν στο τέλος, όπου μας ευχαρίστησε και άφησε την σκηνή, για να ε