Pan Pan – Μια λεωφόρος μόνο για σένα

Η ακολουθία νοημάτων στα άλμπουμ του Pan Pan - Παναγιώτη Πανταζή στη «στεγνή» πραγματικότητα – θέλγει σχεδόν αβίαστα. Ο λόγος απλός και απτός· ακούγεται απολαυστικά άμεσος και οικείος ο ειρμός του, παρόλο που όσα εκφέρει δεν άπτονται της καθημερινότητας όλων των αποδεκτών. Είτε μιλώντας για το στιχουργικό περιεχόμενο, είτε εν γένει για το ηχητικό πλαίσιο που μεταφέρει φωνές, οσμές, γεύσεις, τοπία.

Διανύοντας μια προσωπική σταδιοδρομία στα εγχώρια τεκταινόμενα με αξιοπρόσεκτα κομβικά σημεία, ο τριανταενάχρονος καλλιτέχνης τοποθετεί κάτω από την ίδια «στέγη» τις ιδιότητες του εικονογράφου,

κομίστα και μουσικού. Στο μυαλό μου, οι τρεις αυτές του ενασχολήσεις μοιάζουν να διέπονται από ενιαία αισθητική. Τα έργα του από την εκάστοτε σκοπιά, παρουσιάζουν κυρίως λιτά δομημένες και αστικού ύφους ιδέες, οι οποίες εκθέτουν ευθέως τον ψυχισμό του και είναι εξαιρετικά επεξηγηματικές των θεμάτων με τα οποία καταπιάνονται, μα συγχρόνως αφήνουν «παραθυράκια» στην ερμηνεία τους. Δύσκολα, λοιπόν, μπορώ να ακούσω τη μουσική του χωρίς να φανταστώ εικόνες, οι οποίες αρχίζουν να μορφοποιούνται από τη στιγμή κιόλας που παρατηρώ τα εξώφυλλα, τα οποία επιμελείται πάντοτε μόνος του.

Οπτικό και ακουστικό μέρος δένονται σφιχτά και στο τέταρτο κατά σειρά beat tape του που τιτλοφορείται ως Μια λεωφόρος μόνο για σένα (δικό σας), διαδεχόμενο το μειλίχιο και επίσης εφετινό Όλος ο αέρας που χρειάζεσαι σε ένα στόμα. Το εν λόγω κράμα στηριζόμενο σε φυσικά και ψηφιακά samples, μηχανικά beats και synth γραμμές, έχει ως βασικό του πόλο έναν αφαιρετικό τρόπο σύνθεσης, που περιστρέφεται γύρω από έναν ανοιχτό σε συναισθηματικές μεταβάσεις άξονα. Η μελωδική και ρυθμική του ευελιξία – σε χαμηλό, μεσαίο και υψηλό τέμπο – αποτελεί κεντρικό στοιχείο του και τελικά προσόν του, μέσα σε ένα μπάσο αμάλγαμα ονειρικής ηλεκτρονικής ποπ, «περιβαλλοντικής» γραφής, house, techno, glitch και left-field hip hop. Συνιστά, παράλληλα, ένα δημιούργημα που επαναφέρει, έστω κι αμυδρά, στο προσκήνιο της τεχνοτροπίας του Pan Pan την ανάγκη για τραγουδοποιία. Το αντιλαμβάνεσαι στα electro-παιχνιδίσματα του “Η κατάκτηση του Έβερεστ”, στο αιθέρια ρομαντικό “Το φθινόπωρο στους Αμπελόκηπους”, καθώς και στις σύντομες χορευτικές ασκήσεις του “Αντίστροφη μέτρηση (snooze)”.

Υπάρχουν αρκετά ακόμη κομμάτια που σκορπίζουν τον ενθουσιασμό κατά την ακρόαση. Το “Κοιτάς;”, φερ’ ειπείν, ρέει σαν ένα συγκλονιστικό υβρίδιο του “Weird Fishes/Arpeggi” των Radiohead και των αποκυημάτων της IDM φαντασίας των Boards Of Canada, ενώ τα “Κάποιοι τρόποι να δαγκώσεις κάποια χείλη” και “Βασίλισσα” μας υπενθυμίζουν γιατί λατρέψαμε τόσο την επιστροφή στις μέρες της πρώιμης sci-fi electronica (δες Vangelis) μέσω του Kuedo, του Symmetry (Johnny Jewel), της Laurel Halo. Όσο για την κατακλείδα (“Αναπάντεχα”), θα έλεγα πως αποδεικνύει ότι ο εμπνευστής της έχει εμπεδώσει τις κόψε-ράψε τεχνικές κατασκευής, κάνοντάς αυτές κτήμα του. Στο συγκεκριμένο τρακ, ξεπροβάλλει η Ελπίδα και μέρος από το τραγούδι αυτής “Καμιά φορά”, ενόσω ο Pan Pan φωτίζει με σκουρόχρωμες hip hop αποχρώσεις το φόντο. Έχει δε ανάλογη και πολυπόθητη πειθώ με τους sample αυτοσχεδιασμούς του Fantastikoi Hxoi επί παλαιών ελληνικών ασμάτων.

Τα ηχογραφήματα του Pan Pan ενέχουν τη χαρά της δημιουργίας. Σε τέτοιο βαθμό, που ενίοτε φαίνεται ο ίδιος να μην ενδιαφέρεται για την αποδοχή που αυτά θα τύχουν από τους γύρω του. Γεγονός σημαντικό, διότι αναμφίβολα εξασφαλίζει σε εκείνον μια ευπρόσδεκτη καλλιτεχνική ανεξαρτησία…

Label: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Track(s) For Your Mixtape: “Το φθινόπωρο στους Αμπελόκηπους”, “Κοιτάς;”, “Αναπάντεχα”