Vassilikos – Sunday Cloudy Sunday

Όσο αναμοχλεύω το παρελθόν του Βασιλικού Σακκά, τόσο αντιλαμβάνομαι πόσο καίριο και ιδιοσυγκρασιακό στάθηκε το μεγαλύτερο μέρος των επιλογών του. Σε μια ειδικού βάρους επιλογή, προβαίνει ούτως ώστε να εκθέσει τις παραστάσεις του από το έργο του Βασίλη Τσιτσάνη, μέσα από μια απόλυτα προσωπική οδό που συγκινεί.

Από τις μέρες αφάνειας στις αρχές των 90s, χρειάστηκε κυρίως να μεσολαβήσει το ντεμπούτο τους Memory Comes Back για να φτάσει το ‘96 η ύπαρξη των Πατρινών Raining Pleasure και κατ’

επέκταση του – συνθέτη, τραγουδιστή, οργανοπαίκτη και στιχουργού αυτών – Βασιλικού στα αυτιά ορισμένου κοινού κι εκτός αχαϊκής πρωτεύουσας. Εντούτοις, η διάδοχη δισκογραφική κατάσταση δύο χρόνια μετά και υπό τo μείγμα νοσταλγικών κομψοτεχνημάτων και ποπ ευφυΐας του Nostalgia, τους έστειλε στην εγχώρια λίγκα με τις πιο αξιόλογες εστίες μουσικής δημιουργίας. Ως που… κατέφθασε το Flood με τις εμφατικά στρογγυλές μελωδίες, για να αγγίξει μια πρωτοφανή μαζικότητα ακροατών βάσει των δεδομένων της αγγλόφωνης ηχητικής μας πραγματικότητας. Από εκεί κι ύστερα, οτιδήποτε κατέθετε ο προκείμενος καλλιτέχνης (με ή δίχως το γκρουπ) χαιρετίστηκε τουλάχιστον ως αληθινά ενδιαφέρον και διακρινόταν πάντοτε για ένα πλαφόν αισθητικής.

Στο νεοφερμένο Sunday Cloudy Sunday, ο Βασιλικός ενδίδει ξανά στην ανάγκη του να εκφράσει από τη δική του σκοπιά συνθέσεις ενός άλλου δημιουργού. Προηγήθηκε η καθηλωτική μετάπλαση – με τους Raining Pleasure – ολόκληρου του χατζιδακικού Reflections, καθώς κι η προ τετραετίας απόδοση μιας σειράς τραγουδιών ποικίλης προέλευσης και διαφοροποιημένου συναισθηματικού βάθους (από Anka μέχρι Velvet Undergroud), στο σόλο βηματισμό του Vintage που άφησε ανάμικτες εντυπώσεις. Δεν πρέπει, λοιπόν, να ξενίζει τούτο εδώ το εγχείρημα, παρόλο που αγκαλιάζει την παρακαταθήκη ενός από τους πλέον σπουδαίους καλλιτέχνες της λαϊκής μας παράδοσης, κι όχι σημαντικές ηχογραφημένες στιγμές αγγλοσαξονικής φύσης. Ο Τσιτσάνης απασχόλησε και απασχολεί συχνά ετερόκλητους μουσικούς, κι ο Βασιλικός αντανακλά αυτή την τάση σε, ως επί το πλείστων, περιπετειώδεις διασκευές δώδεκα πρωτότυπων κομματιών του Τρικαλινού τραγουδοποιού, περίπου τριάντα χρόνια μετά το θάνατο αυτού.

Καθεμία από τις εν λόγω αναδομήσεις ανασύρει μια ανανεωτική ματιά πάνω σε μια ηχογραφημένη συγκομιδή, η οποία έφτασε προ πολλών ετών στα αυτιά μας με διαφορετική μορφή. Στη διάρκεια του δίσκου, άπαντα ρέουν δίχως τη σύμπραξη του μπουζουκιού που στιγμάτισε τα πρωτόλεια κομμάτια, μα μέσα σε ένα ονειρικό ηχητικό περίβλημα ηλεκτρακουστικών οργάνων, το οποίο εκπέμπει μια σκουρόχρωμη θρησκευτικότητα και περιλαμβάνει σε επαρκή ποσότητα και ποιότητα την επιδεξιότητα του Βασιλικού να άδει αισθαντικά και δη στα ελληνικά. Από τη συγκλονιστική “Συννεφιασμένη Κυριακή” στην οποία ψυχορραγεί σε φόντο που καλύπτεται από ένα επουράνιο reverb νέφος κιθάρων και πλήκτρων, μέχρι τα “To γράμμα” και “Αργοσβήνεις Μόνη” με τα εμμονικά ψηφιακά beats και τις κιθαριστικές-πληκτροφόρες διασταυρώσεις, θυμίζει ακόμα και τη μυσταγωγία της 4AD. Οι This Mortal Coil, όπως κι η συνεργασία Michael Brook και Pieter Nooten στο Sleeps With The Fishes, διασχίζουν ανά στιγμές το νου συμπλέοντας με την εν γένει ανατολίτικη αύρα.

O εδώ τραγουδιστής αποπειράται και κατορθώνει εν πολλοίς να υποστηρίξει από μικροφώνου, μέσω echo, την προαναφερθείσα αύρα. Στα «βελούδινα» γυρίσματα της φωνής του αποτυπώνονται μια μελαγχολική διάθεση και ένας καημός που θέλγουν (“Γκιουλμπαχάρ”, “Αντιλαλούνε τα βουνά”, “Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα”, “Νοσταλγία”, “Κάνε λιγάκι υπομονή”). Λίγες είναι οι περιστάσεις που δε λειτουργεί τούτη η μαγιά και εντοπίζονται σε πιο μεγαλοπρεπείς ερμηνείες, όπως αυτές των “Σεράχ” και “Της γερακίνας γιός”.

Κόντρα σε βεβαιότητες και παγιωμένες αντιλήψεις, το Sunday Cloudy Sunday μεταδίδει μια φρεσκάδα σε μια κληρονομιά δεκαετιών, που αναμένει ανάλογη μελλοντική τόλμη στην προσέγγιση και ανάδειξή της.

Label: Minos ΕΜΙ/Universal
Track(s) For Your Mixtape: “Συννεφιασμένη Κυριακή”, “Αργοσβήνεις Μόνη”, “Νοσταλγία”