Κτίρια τη νύχτα – Σημειώσεις άλυτων θεμάτων

Πιστός στη ρήση που θέλει το ταξίδι να αποτελεί σπουδαιότερης σημασίας θέμα απ’ τον προορισμό, ο δημιουργικός οίστρος του Γιώργου Καρπαθάκη προσανατολίζεται εκφραστικά μέσα απ’ το όχημα Κτίρια τη νύχτα. Αυτό είναι ένα μονόπλευρο project αποκλειστικά, όμως, σε ό,τι αφορά το πλήθος των ατόμων που το αποτελούν κι όχι αυτό των ιδεών που αποτυπώνονται στις δραστηριότητές του. Ο υφολογικός πλουραλισμός του εν λόγω εγχειρήματος, άλλωστε, κατέφθασε σε ανυποψίαστους και μη αποδέκτες απ’ τις πρώτες του κιόλας απόπειρες πίσω στο 2007 και το άλμπουμ Κτίριο 707.

Στο νέο πόνημα του Κτίρια τη νύχτα που τιτλοφορείται υπό το συνειρμικό Σημειώσεις άλυτων θεμάτων, συναντάς εκείνη την αρμονική θέρμη που διαχέονταν απ’ τα ηχητικά στιγμιότυπα του προηγηθέντος δίσκου του ΩΕΜ και η λαίμαργη αγάπη, οι υποθέσεις του πέμπτου κόσμου. Κι εδώ αναδιατάσσει επανειλημμένως και επιμελώς τα συστατικά της τεχνοτροπίας του ο δημιουργός, προσκαλώντας σε να συνεισφέρεις εικόνες στις ήδη μυριάδες που ξεδιπλώνονται στο ηχογράφημα. Στα έντεκα αναπόσπαστα μέρη μιας αφηγηματικής πλοκής, τα οποία σχηματοποιούνται σε τρία κεφάλαια. Παρακολουθείς, λοιπόν, ένα πολυποίκιλο σύμπαν που σφύζει σε καλλιτεχνικές συντεταγμένες. Αδύνατο να τις παραθέσεις δίχως να καταντήσεις φορτικά λεπτομερής και συγχρόνως ανικανοποίητα εύστοχος.

Η λογική με την οποία οικοδομεί υπομονετικά ο Καρπαθάκης τις συνθέσεις του, μπορεί να προσιδιάζει σε κολλάζ, με έντονη την τάση αποδόμησης, μα δεν αποδίδεται σε τεχνικές sampling και της γενικότερης κόψε-ράψε αντίληψης. Πιότερο αναδύει μια αίσθηση συλλογικότητας που θέλει τον εκφραστή της εκεί που καταλήγει σε μια φόρμα, την επόμενη στιγμή να ανακαλεί, έχοντας πλέον στο επίκεντρο μια νεοφερμένη που επίσης έχει στέρεο λόγο ύπαρξης και ακλόνητη άποψη. Το αφουγκράζεσαι στην διαδοχή της ονειρικής έναρξης του “Τυχαίες ή ασύμπτωτες πορείες θραυσμάτων”, όπου ανασύρεται απ’ τη μνήμη η επίδραση των Fuck Buttons (δίχως κατ’ ανάγκη να περιέχονται στις αναφορές του), απ’ το “Για τη σχεδόν ανύπαρκτη εποχή της Αδελφής Απληστίας”, που μαρτυρά, όπως κι η εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ροή του δίσκου, την προτίμησή του σε πρακτικές παραγωγής απ’ την σύγχρονη όχθη της electronica, τύπου Four Tet και Flying Lotus. Παρακάτω υπερίπταται με wall of sound προωθητές, στο ambient-noise κομψοτέχνημα “Το υπόλοιπο κάθε πρωί”, παραπέμποντας αισθητικά στις αναπτύξεις του Tim Hecker, όπως εσωκλείστηκαν στο Ravedeath, 1972 του τελευταίου.

Σε ό,τι αφορά στα φωνητικά, διακρίνεις μια ποπ κατεύθυνση που θα στέκονταν όμορφα πλάι στις εξομολογητικές στιγμές του Κωνσταντίνου Βήτα. Μάλιστα με την συνδρομή του εύθραυστα μελωδικού “Στα τέλη των κασετών”, θα μπορούσε να επαναπροσδιορίσει κανείς την προσφορά του αριστουργήματος του Βήτα Άγρια Χλόη στο εγχώριο μουσικό γίγνεσθαι. Ηλίου φαεινότερο, εντούτοις, πως αυτό που αποπειρώνται να επικοινωνήσουν οι Σημειώσεις άλυτων θεμάτων, δεν δύναται να εκληφθεί τμηματικά για να καταλήξεις σε εμπεριστατωμένη γνώμη. Ουδόλως συμπτωματικό πως το κάθε track συρράφεται με το