Το μετέωρο βήμα του «Πελεκάνου» @ Bios

Κωδικοποιώντας τις προσωπικές δραματικές εμπειρίες του ο Στρίντμπεργκ καταπιάνεται με θέματα όπως ο θάνατος, ο έρωτας, η σεξουαλικότητα και, φυσικά, η ζοφερότητα των οικογενειακών σχέσεων.

Το αυτοβιογραφικό έργο του August Strindberg είναι μια έκφραση του Σκανδιναβού συγγραφέα την περίοδο που βρέθηκε στα πρόθυρα της τρέλας, λίγο μετά το τρίτο οδυνηρό του διαζύγιο.

Η αλληλογραφία του συγγραφέα και η προσωπικότητά του είναι αυτά που ξετυλίγονται στο κείμενό του και, στην παράσταση της Σύλβιας Λιούλιου, δύο άνδρες ηθοποιοί επιχειρούν να υποδυθούν και να ερμηνεύσουν τους τέσσερις ανδρικούς

και γυναικείους χαρακτήρες του μονόπρακτου που βρίσκονται σε μία δραματική στιγμή αποκαλύψεων.

Ο Λαέρτης Βασιλείου και ο Μιλτιάδης Φιορέντζης αναμετρούνται με το κείμενο του συγγραφέα χωρίς να προσπαθούν να το ξεπεράσουν.  Επιχειρούν να το υποδυθούν, να εκφράσουν με ελλειπτικά δραματουργικά μέσα τις καταστάσεις των ηρώων του και να προκαλέσουν το ενδιαφέρον των θεατών μέσα από τις δυνατές λέξεις του Strindberg, κυρίως. Η επιλογή του συγκεκριμένου ανεβάσματος, με δύο μόνο ηθοποιούς και με σκηνικό χώρο εντελώς γυμνό, χωρίς σκηνικά ή βοηθητικά θεατρικά στοιχεία απαιτεί ιδιαίτερο θάρρος.

Η ιδέα της σκηνοθέτιδος βρήκε άξιους εκτελεστές, πράγματι. Οι δύο πρωταγωνιστές καταφέρνουν να μετατρέψουν μια παράσταση που περισσότερο φαντάζει σαν αναλόγιο σε μια ενδιαφέρουσα ερμηνευτική απαγγελία με μοναδικούς αρωγούς τα εκφραστικά τους μέσα. Όμως οι εναλλαγές των χαρακτήρων, στη συγκεκριμένη παράσταση, γίνεται κατανοητή περισσότερο από τα λόγια του κειμένου και λιγότερο μέσα από τη σκηνοθεσία.

Η παράσταση θυμίζει παλιό, καλό, πειραματικό θέατρο -με έμφαση στο «παλιό», όμως. Όχι παλιακό, σημειώνω, απλώς παλιό που προκαλεί, μάλιστα, ένα πολύ ζεστό συναίσθημα νοσταλγίας για το (πολύ) σύγχρονο ελληνικό θέατρο. Κομμάτι μιας εποχής κατά την οποία η θεατρική πρωτοπορία στηρίχτηκε στο μινιμαλισμό και η απομάκρυνση από το κλασικό, σε συνδυασμό με καλές ερμηνείες, ήταν αρκετά για να κερδίσει τον χαρακτηρισμό «διαφορετική» μια παράσταση και να συγκαταλεχθεί ανάμεσα σε εκείνες που όριζαν την καινοτομία.

Η παράσταση «Ο Πελεκάνος» είναι, μεν, μια αξιόλογη «δοκιμή» που δεν ξεπερνά το αναμενόμενο, δε, και δεν ξεφεύγει από τη φόρμα της. Όμως το θέατρο προχωρά -ή θα έπρεπε να προχωρά- και ειδικά οι νεότεροι δημιουργοί οφείλουν να το πάνε μερικά βήματα παραπέρα. Φυσικά η νεαρή σκηνοθέτης έχει πολλά χρόνια και ευκαιρίες μπροστά της για να κατευθύνει τη θεατρική δημιουργία προς το μέλλον μια που αυτή ήταν η πρώτη της επαγγελματική σκηνοθεσία με την οποία απέδειξε πως, στα σίγουρα, έχει θάρρος.

Μετάφραση: Έρι Κύργια
Σκηνοθεσία: Σύλβια Λιούλιου
Σκηνικά/ Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Μουσική: Δημοσθένης Γρίβας
Φωτισμοί: Εβίνα Βασιλακοπούλου
Video: Χρήστος Δήμας
Φωτογραφίες: Μαριλένα Βαϊνανίδη

Παίζουν: Λαέρτης Βασιλείου,  Μιλτιάδης Φιορέντζης

17 Οκτωβρίου – 15 Νοεμβρίου 2011

Ημέρες και Ώρες παραστάσεων
Δευτέρα, Τρίτη,