Atari 50: The Anniversary Celebration | Review

Ένα από τα πράγματα που ενοχλούσαν πάντα σε τέτοιου είδους συλλογές παιχνιδιών, είναι οι τίτλοι τους. Λες και οι δημιουργοί βαριόντουσαν έντονα να εμπνευστούν κάτι ξεχωριστό, κι έτσι, άνοιγαν το απύθμενο συρτάρι των κλισέ, τραβούσαν δύο-τρεις συγκεκριμένες λέξεις όπως collection, anniversary, ultimate, essential κ.α. και τις τοποθετούσαν με διαφορετική σειρά κάθε φορά.

Ανάλογο συνήθως ήταν και το περιεχόμενο: ρίχνουμε μια τυχαία ποσότητα τίτλων μέσα και είναι έτοιμη η συνταγή μας. Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει στο Atari 50,

Μια μεγάλη γιορτή για την Atari. Έναν ακρογωνιαίο λίθο για το gaming και μία εταιρία που, σε μεγάλο βαθμό, έθεσε τις βάσεις για πολλά από τα πράγματα που γίνονται ακόμη και σήμερα. Και όχι, δεν θα καταφύγουμε στο τετριμμένο “για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι”. Αυτή η συλλογή δεν έχει τίποτα να προσφέρει σε έναν νεότερο gamer, ας είμαστε ειλικρινείς, είναι αποκλειστικά για να θυμούνται οι παλιοί.

Κανένας άνθρωπος που γεννήθηκε τα τελευταία 25 περίπου χρόνια, δεν θα μπορέσει να παίξει αυτά τα παιχνίδια. Πρωτίστως γιατί δεν θα τα βρει ενδιαφέροντα, αλλά κυρίως, γιατί δεν θα ξέρει τι πρέπει να κάνει τις περισσότερες φορές. Αυτό που πιθανότατα δεν θα ξέρει επίσης, είναι πως ούτε εμείς ξέραμε τι να κάνουμε, έτσι ήταν το φυσιολογικό τότε.

Αυτή η συλλογή λοιπόν, είναι για τους μεγαλύτερους σε ηλικία gamers. Για αυτούς που μεγάλωσαν και γαλουχήθηκαν με την Atari. Αυτό το κοινό βέβαια, το καλύπτει σε τεράστιο βαθμό, καθώς ξετυλίγει μπροστά μας όλη την ιστορία της εμβληματικής εταιρείας, με έναν πολύ όμορφο τρόπο.

Αρχικά, με τα παιχνίδια της, όπου περιέχει σχεδόν 100 τίτλους από ολόκληρο το portfolio της Atari. Και όταν λέμε ολόκληρο, εννοούμε από την γέννηση μέχρι τη δύση της. Από τα Arcades και τις κονσόλες, μέχρι το Lynx, τα home computers και το Jaguar. Προεξέχοντα ρόλο φυσικά, δεν θα μπορούσε να έχει άλλος από το 2600, που έχει και την μερίδα του λέοντος με 40 τίτλους, ενώ ακολουθούν τα arcades, με 25 τίτλους.

Η συνολική λίστα των παιχνιδιών είναι πολύ μεγάλη για να την γράψουμε, αλλά θα σταθούμε στα καλά και τα κακά σημεία της. Στα θετικά, πρέπει να αναφέρουμε ότι έχει τίτλους από όλα τα στάδια της Atari και μέσα σε αυτούς, πολλούς εμβληματικούς και χαρακτηριστικούς της εποχής. Στα αρνητικά, θα λέγαμε πως κάποια πολύ ηχηρά ονόματα λείπουν και αυτό χτυπάει άσχημα. Είναι δύσκολο να γιορτάσεις τα 50 χρόνια της Atari χωρίς Space Invaders, Ms Pac-man, Pitfall, Donkey Kong, Frogger και αρκετά ακόμα.

Ιδίως αν αφήσεις το 2600 και θελήσεις να δεις τα λιγότερο γνωστά συστήματα της εταιρείας, η ποικιλία είναι απλά ενδεικτική. Δηλαδή πέντε με έξι τίτλοι για το κάθε σύστημα. Καλό ώστε να πάρει κάποιος μία ιδέα για το πού στέκονταν τεχνικά, αλλά με σημαντικές ελλείψεις ώστε να έχει μια πληρέστερη εικόνα.

Αυτό είναι ίσως και το μοναδικό παράπονο που έχουμε από το Atari 50, καθώς σε όλα τα υπόλοιπα τμήματα τα πάει εξαίρετα, ξεκινώντας από την παρουσίαση. Μπαίνοντας στο αρχικό μενού, δεν συναντάμε τη συνηθισμένη λίστα με ένα κατεβατό από παιχνίδια, αλλά διάφορα tabs με τις χρονικές περιόδους και τα στάδια που διήνυσε η εταιρεία. Από την αρχική σύλληψη, τα arcade, την κορυφή, τις αλλαγές ιδιοκτησίας, έως και την αναπόφευκτη πτώση. Την ιστορία της Atari την έχουμε ξανασυζητήσει άλλωστε, δεν υπάρχει λόγος να την αναλύσουμε εδώ. Αυτό που έχει σημασία στην προκειμένη περίσταση, είναι ο τρόπος που δίνεται: σαν ένα διαδραστικό μουσείο.

Εκεί λοιπόν θα προχωράμε βήμα-βήμα πάνω σε ένα χρονοδιάγραμμα, και μέσα από αυτό θα συναντάμε όλα τα στάδια της εταιρείας, μέσα από πλούσιο αρχειακό υλικό, όπως πληροφορίες, αφίσες, διαφημίσεις, ακυρωμένα projects, κώδικες, μέχρι και χειρόγραφες σημειώσεις από το development κάποιου τίτλου.

Χωρισμένο σε πολλά μικρά βίντεο, σχηματίζεται και ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ αν το δεις συνολικά, με ακυκλοφόρητες έως τώρα συνεντεύξεις, ειδικά για αυτήν την συλλογή, από τα άτομα που εργάστηκαν και έζησαν την Atari, καθώς και από σημαντικά πρόσωπα της βιομηχανίας που μιλούν για τις εμπειρίες και την επιρροή που είχε πάνω τους.

Αυτή λοιπόν η διαδραστική παρουσίαση έχει δημιουργηθεί με όσο το δυνατόν πιο ωραίο και ενδιαφέροντα τρόπο γίνεται, γι’ αυτό άλλωστε υπάρχει και μετρητής progression για όσο περισσότερα πράγματα δούμε, για να παρακινήσει εν μέρει τον παίκτη να επισκεφθεί και να γνωρίσει όσα περισσότερα σημεία της ιστορίας γίνεται.

Σε κάποιο σημείο για παράδειγμα, που θα διαβάζουμε πληροφορίες για το Breakout, μπορείς με το πάτημα ενός πλήκτρου να ξεκινήσεις άμεσα να παίζεις το Breakout. Μπορείς ακόμα να δεις και το επανασχεδιασμένο Breakout, καθώς υπάρχουν και έξι reimagined τίτλοι, που έχουν φτιαχτεί από την Digital Eclipse για αυτή την συλλογή.

Στα reimagined παιχνίδια συναντάμε τις πιο φρέσκες εκδοχές των Haunted House, που μεταφέρει τον κλασικό τίτλο σε μια 3D έκδοση, με την απεικόνιση βέβαια να είναι και πάλι πολύ φτωχή, το Quadratan από το Combat, το VCTR-SCTR, την ψηφιακή εκδοχή του φορητού παιχνιδιού μνήμης Touch Me, το Neo Breakout που προσφέρει και versus co-op, καθώς και το Yarn’s Revenge, που λόγω του ύφους του παιχνιδιού, δείχνει αρκετά εντυπωσιακό και μπορείς να αλλάξεις από το παλιό στο νέο αυτοστιγμεί, με το πάτημα ενός πλήκτρου. Μια λειτουργία που είναι πάντα καλοδεχούμενη και εντυπωσιακή όποτε συμβαίνει. Ευχάριστη προσθήκη όλα τους, σαν μέρος μιας συλλογής, τίποτα αξιοσημείωτο βέβαια αν τα δεις μεμονωμένα σαν τίτλους.

Αυτό όμως που αξίζει περισσότερο απ’ όλα, και κάνει το έξτρα βήμα, είναι η εξ ολοκλήρου δημιουργία του Airworld, του τέταρτου μέρος της σειράς Swordquest και των διαβόητων πλέον διαγωνισμών της που ποτέ δεν ολοκληρώθηκαν. Δυστυχώς η Digital Eclipse μπόρεσε να προσφέρει μόνο το παιχνίδι και καμία κουβέντα δεν έγινε για χρυσοποίκιλτα έπαθλα και σπαθιά.

Παρόλα αυτά, είναι ένα παιχνίδι που αν δεν γνώριζε κάποιος την ιστορία από πίσω του, θα θεωρούσε ότι είναι κανονικότατα ένα παιχνίδι που κυκλοφόρησε κι αυτό με την σειρά του κάπου στην δεκαετία του 80, ακολουθώντας αρκετά πιστά τη συνταγή και την εμφάνιση των υπόλοιπων τριών τίτλων. Μόνο που δεν συνοδεύεται από κόμικ αυτό. Εδώ μας τα χάλασε λίγο.

Το Atari 50: The Anniversary Celebration λοιπόν, δεν είναι μια κλασική συλλογή παιχνιδιών. Δεν είναι η συλλογή με έναν μικρό αριθμό τίτλων που θα την πάρεις και θα κάτσεις να τα παίξεις ένα-ένα, αλλά από την άλλη, δεν είναι και τόσο πλήρης, που να νιώθεις την σιγουριά πως όποιο παιχνίδι της εποχής και να σου έρθει στο μυαλό, θα το βρεις εκεί.

Το Atari 50: The Anniversary Celebration είναι λίγο απ’ όλα και ταυτόχρονα δεν είναι και πολλά άλλα πράγματα. Δεν είναι ακριβώς μόνο παιχνίδι, δεν είναι σκέτη συλλογή, δεν είναι απλά ένα εκπαιδευτικό ντοκιμαντέρ. Είναι μια διαδραστική εμπειρία και μία επίσκεψη στο μουσείο των video games. Είναι μία γιορτή με καλεσμένους εμάς, τα παιδικά μας χρόνια και μεγάλος μέρος της ιστορίας του gaming.

Το Atari 50: The Anniversary Celebration κυκλοφορεί από τις 11/11/22 για PS4, PS5, PC, Switch, Xbox Series και Xbox One. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για Xbox Series με review code που λάβαμε από την Atari.

The post Atari 50: The Anniversary Celebration | Review appeared first on GameOver.