Cine-TV #105

Pet Sematary, Glass, Aladdin άποψη για το Venom και άλλα…

Παρά τις αλλεπάλληλες αποτυχίες ορίστε που ο Shyamalan επιχειρεί να πατήσει και πάλι γερά στα πόδια του, επιστρέφοντας στο Unbreakable (2000), την ταινία που ο γραφών θεωρεί ότι κέρδισε τις εντυπώσεις κυρίως χάρη στην “ορμή” που είχε κερδίσει ο σκηνοθέτης από την τεράστια επιτυχία του Sixth Sense (1999) (που όπως έχουμε αναφέρει πολλάκις, είναι μία επιτυχία που

Μπορεί να μην αποτελούσε κάποια κορυφαία στιγμή του είδους αλλά δεν έπαυε να είναι η πλέον αξιοπρεπής προσπάθεια του σκηνοθέτη, έπειτα από το The Village (2004) (έχουμε το βίτσιο μας μερικοί και μας άρεσε…). Ως εκ τούτου, ελπίζουμε να δούμε κάτι ανάλογο στο Glass, σε ένα από τα πλέον αναπάντεχα sequels.

Άποψη για το Venom

Την περασμένη βδομάδα σφίξαμε τα δόντια και πήγαμε στις αίθουσες για να δούμε το Venom. Υποθέτουμε ότι είχαμε θέσει τον πήχη τόσο χαμηλά ώστε να καταφέρουμε να μην βγούμε (πλήρως) απογοητευμένοι. Τα προβλήματα που έχει η ταινία είναι σίγουρα αρκετά και σημαντικά, εντούτοις, οι συγκρίσεις με Catwoman (2004) και Elektra (2005) που είδαμε τριγύρω, μάλλον προέρχονται από άτομα που δεν έχουν δει αυτές τις ταινίες... Το Venom παρουσιάζει έναν αρκετά καλό ρυθμό, κυρίως στο πρώτο μισό, παραπέμποντας σε παλιότερες ταινίες υπερηρώων όπου το origin story έπαιρνε το χρόνο του προκειμένου να δώσει λίγο χώρο να αναπνεύσει ο βασικός ήρωας, προτού φορέσει την "κάπα" του.

Στο Venom θα πρέπει να περιμένετε αρκετή ώρα προτού δείτε τον επώνυμο αντιήρωα (που ουσιαστικά λειτουργεί ως ήρωας βέβαια…) να παίρνει τη μορφή που γνωρίζετε, κάτι που δεν είναι αρνητικό στα δικά μας μάτια, ιδίως δε για ένα χαρακτήρα που ουσιαστικά δεν έχει περάσει από τη μεγάλη ή μικρή οθόνη (ας ξεχάσουμε το π;vς αποδόθηκε στο Spider-Man 3 του Sam Raimi). Χρειάζεται άλλωστε ένας σεβαστός χρόνος για να γνωρίσουμε το χαρακτήρα του Eddie Brock και την πτώση του στο αλκοόλ, αφού χάσει τη δουλειά του και χωρίσει από τη μέλλουσα σύζυγό του, έπειτα από την προσπάθειά του να ξεμπροστιάσει τον μεγαλοεπιχειρηματία και κακό της υπόθεσης, Carlton Drake.

Αυτό το αργόσυρτο στήσιμο (ιδίως για τα δεδομένα των σημερινών blockbusters) καταφέρνει επιπλέον να δώσει μεγαλύτερη βαρύτητα και να δημιουργήσει πιο εύστοχα τον εντυπωσιασμό στην εμφάνιση του Venom, ο οποίος απεικονίζεται με καλοδεχούμενη φειδώ. Βέβαια, υπάρχει από πίσω και ο Tom Hardy στον πρωταγωνιστικό, διττό ρόλο των Brock και Venom, ένας ηθοποιός με την ικανότητα να γεμίζει την οθόνη και να δείχνει τον επαγγελματισμό του με ό,τι ρόλο και αν καταπιαστεί.

Ο Hardy αποτελεί ένα από τα δυνατότερα στοιχεία της ταινίας, αποδίδοντας πειστικά έναν ξεπεσμένο άνθρωπο αλλά και ένα άτομο που ξαφνικά έρχεται σε επαφή με μία δύναμη που δεν κατανοεί. Εννοείται πως δεν ξεκινάει το δρόμο για τα όσκαρ, αλλά δεν παύει να κατανοεί τις ανάγκες του ρόλου, έχοντας επίγνωση ότι πρωταγωνιστεί σε μία ταινία υπερήρωα (κάτι που, π.χ., ο Michael Douglas δυσκολεύεται να αντιληφθεί και στα δύο Ant-Man, αποδίδοντας με πολύ μεγαλύτερη σοβαρότητα το ρόλο του από ό,τι θα έπρεπε).

Από εκεί και πέρα, βέβαια, υπάρχουν διάφορα θέματα που μπορεί να μην το ρίχνουν στα επίπεδα Catwoman και Elektra αλλά δεν παύουν να δημιουργούν την αίσθηση για μία ταινία που περνάς μεν ευχάριστα την ώρα σου, αλλά θα την ξεχάσεις μερικά λεπτά αφότου τελειώσει. Η δράση, δυστυχώς, είναι αρκετά άνευρη, με το κυνηγητό-κορύφωση στους δρόμους του San Francisco να στερείται φαντασίας, δίχως να αξιοποιεί ιδιαίτερα τις δυνάμεις του Venom. Ειδικά μάλιστα η σύγκρουση μεταξύ Venom και Riot ταλανίζεται από το σύνηθες πρόβλημα που απαντάται σε ταινίες με έντονο CGI στους χαρακτήρες, δηλαδή κοντινά πλάνα με φρενήρη δράση, όπου πασχίζει κανείς να διακρίνει ποιος χτυπάει ποιον.

Επιπλέον, όσο καλός είναι ο Tom Hardy τόσο αδιάφορος και σε σημεία ερασιτεχνικός είναι ο Riz Ahmed στο ρόλο του Carlton Drake, του βασικού villain, που καταλήγει να είναι πέρα ως πέρα αδιάφορος. Όσον αφορά την περιβόητη PG-13 βαθμολόγηση (κατάλληλο για άτομα άνω των 13) δίνεται έντονα η εντύπωση πως έγινε εμβόλιμα, καθώς σε διάφορες σκηνές το βίαιο περιεχόμενο φαντάζει σαν να σβήστηκε εκ των υστέρων. Δυστυχώς, σε πολλά σημεία η κτηνώδης φύση του Venom αποτυπώνεται ευνουχισμένη, με αρκετά άγαρμπο τρόπο, με τους παραγωγούς να προσπαθούν να βρουν μία ήπια οδό στην απεικόνιση της βίας που τελικά δεν λειτουργεί.

Τέλος, αν και ο Hardy κάνει πολύ καλή δουλειά στην απόδοση τόσο του Brock όσο και του Venom, το χτίσιμο μεταξύ των δύο χαρακτήρων είναι μηδαμινό, με αποτέλεσμα κάποιες σκηνές που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είναι συναισθηματικά φορτισμένες, όταν ένας από τους δύο βρίσκεται σε ευάλωτη θέση, να μην βγάζουν ιδιαίτερο νόημα. Τουλάχιστον οι μεταξύ τους ατάκες φέρνουν ένα ανάλαφρο χιούμορ δίχως να το παρακάνουν. Εν ολίγοις, μία χαμένη ευκαιρία για την απόδοση του Venom που όμως καταφέρνει να μείνει λίγο πάνω από το όριο της πραγματικά κακής ταινίας.

Trailers

Pet Sematary
Σκηνοθέτες: Kevin Kolsch (Holidays), Dennis Widmyer (Holidays)
Πρωταγωνιστούν: Jason Clarke, Amy Seimetz, John Lithgow
Πρεμιέρα: 5 Απριλίου, 2019 (Αμερική)

Όσο κι αν στην πλειοψηφία των περιπτώσεων είμαστε αντίθετοι με τη λογική των remakes, το Pet Sematary μάλλον είναι απόλυτα θεμιτό να επανέλθει στη μεγάλη οθόνη, δεδομένου ότι η φερώνυμη ταινία του 1989 ήταν ιδιαίτερα προβληματική σε casting, ρυθμό και σκηνοθεσία (ενώ επίσης ταινίες τύπου The Thing αποδεικνύουν ότι τα remakes κάποιες φορές έχουν κάτι να προσφέρουν). Άλλωστε, η επιτυχία του περσινού IT, εισπρακτικά και ποιοτικά, μας αναπτερώνει τις ελπίδες για το παρόν εγχείρημα.

Glass
Σκηνοθέτης: M. Night Shyamalan (6th Sense)
Πρωταγωνιστούν: Bruce Willis, Samuel Jackson, James McAvoy, Anya Taylor-Joy
Πρεμιέρα: 18 Ιανουαρίου, 2018 (Αμερική)

Κανείς δεν θα μπορέσει να κατανοήσει τις διασυνδέσεις ή τις ρητορικές ικανότητες ή απλά το μέγεθος της τύχης που κατέχει ο Shyamalan καθώς καμία από τις πάμπολλες αποτυχίες του δεν πτοεί τον ίδιο και τους παραγωγούς, επιστρέφοντας κάθε φορά σε ταινίες με διόλου ευκαταφρόνητα budget αλλά και επιφανείς συντελεστές.

Δεκαέξι χρόνια μετά, ο Shyamalan έκανε το κέφι του, φέρνοντας στη μεγάλη οθόνη το πλέον αναπάντεχο spin-off του Unbreakable μέσω του ιδιαίτερα συμπαθητικού Split (2016). Στις αρχές του 2019 θα καταφέρει το ακόμα πιο “ανέλπιστο”, την άμεση, πλέον, σύνδεση των προηγούμενων δύο ταινιών μέσω του Glass. Παρά τις αλλεπάλληλες στραβοτιμονιές του δημοφιλούς σκηνοθέτη, αναμένουμε με περιέργεια τη σύγκρουση μεταξύ Bruce Willis, James McAvoy και Samuel Jackson, σε μία ταινία που δείχνει έντονα πως θα αποτελεί φόρο τιμής στις αρχετυπικές μορφές υπερηρώων και villains όπως γνωρίζουμε από το μέσο των κόμικ.

Aladdin
Σκηνοθέτης: Guy Ritchie (Sherlock Holmes)
Πρωταγωνιστούν: Will Smith, Mena Massoud, Naomi Scott, Navid Negahban
Πρεμιέρα: 24 Μαΐου, 2019 (Αμερική)

Μία πολύ πρώιμη γεύση από τη live-action μεταφορά του πολυαγαπημένου animation Aladdin (1992). Δεν μπορούμε να πούμε, η Disney πέτυχε το στόχο της, ξυπνώντας νοσταλγικές μνήμες μέσω του ακούσματος του γνώριμου μουσικού θέματος. Ο Guy Ritchie πιθανότατα να κριθεί ως ιδανική επιλογή για την απόδοση των περιπετειών του φτωχού τυχοδιώκτη (με χρυσή καρδιά) στο πρόσωπο του Aladdin, ενώ η Disney είναι εγγύηση για το αναγκαίο budget που χρειάζεται στη σύνθεση ενός φαντασμαγορικού θεάματος. Ας ελπίσουμε να δούμε και λίγη “ψυχή” πέρα από τους προφανείς λόγους παραγωγής της.

High Life
Σκηνοθέτης: Claire Denis (Let the Sunshine In)
Πρωταγωνιστούν: Robert Pattison, Andre Benjamin, Mia Goth, Juliette Binoche
Πρεμιέρα: 7 Νοεμβρίου (Γαλλία)

Σε αυτό το ιδιόμορφο sci-fi, μία ομάδα φυλακισμένων βρίσκεται στο ταξίδι της προς μία μαύρη τρύπα, προκειμένου να εντοπίσει μία εναλλακτική πηγή ενέργειας, ενώ ταυτόχρονα μία επιστήμονας του σκάφους πραγματοποιεί σωματικά πειράματα επάνω τους. Προετοιμαζόμαστε για ένα "artsy-τύπου" θρίλερ.

Black Lightning, 2η σαιζόν
Πρεμιέρα: 9 Οκτωβρίου (The CW), 13 επεισόδια

Ο τηλεοπτικός υπερήρωας της DC επιστρέφει για τη 2η σαιζόν του (όπως καταλαβαίνετε, δεν έχουμε ιδέα για τη σειρά...).

Arrow, 7η σαιζόν
Πρεμιέρα: 15 Οκτωβρίου (The CW)

Η επιτυχία του Arrow καλά κρατεί, δείχνοντας διατεθειμένο να ξεπεράσει το ρεκόρ μακροβιότερης live-action σειράς με ήρωα της DC που κατέχει ακόμα το Smallville με 10 σαιζόν. Είναι από αυτές τις σειρές που κάνουν κάποιον να σκέφτεται “μα ήμουν φοιτητής όταν έβλεπα τις πρώτες σαιζόν, ακόμα παίζεται;;”.

House of Cards, 6η σαιζόν
Πρεμιέρα: 2 Νοεμβρίου (Netflix)

Με ενδιαφέρον και μάλλον ιδιαίτερα ακονισμένα μαχαίρια θα πλησιάσουν την 6η σαιζόν οι φαν του House of Cards, δεδομένου ότι το μεγάλο αστέρι, στο πρόσωπο του Kevin Spacey, θα λάμπει διά της απουσίας του έπειτα από την απόλυσή του που προέκυψε από το σκάνδαλο περί σεξουαλικής παρενόχλησης. Τα πλήρη πρωταγωνιστικά ηνία θα αναλάβει η Robin Wright και μένει να δούμε αν οι σεναριογράφοι θα καταφέρουν να επαναφέρουν την ποιότητα της σειράς αλλά και να οδηγήσουν σε ένα ικανοποιητικό κλείσιμο την πάλαι ποτέ ναυαρχίδα του Netflix.

Cine-TV Νέα

Ξεκινάει η παραγωγή το World War Z 2
Μέσω συνέντευξης του Variety έγινε γνωστό πως τον ερχόμενο Ιούνιο αναμένεται να ξεκινήσουν τα γυρίσματα για το sequel του World War Z (2013), έχοντας και πάλι για πρωταγωνιστή τον Brad Pitt. Τη σκηνοθεσία μάλιστα θα αναλάβει ο David Fincher (Seven), ένας σκηνοθέτης που γνωρίζει πολύ καλά να χτίζει πηγαία ένταση μέσω της φωτογραφίας, των ηθοποιών και των διαλόγων. Παρά τα προβλήματα που είχαν ακολουθήσει την παραγωγή της πρώτης ταινίας, τελικά από τη μία το όνομα του Brad Pitt, από την άλλη η θεματολογία των ζόμπι, βοήθησαν στην οικονομική επιτυχία παρά το υπέρογκο budget των 190 εκατομμυρίων δολαρίων. Αν και το τρίτο act του World War Z έπασχε σημαντικά, ελέω ανύπαρκτης κλιμάκωσης, τουλάχιστον οι εντυπωσιακές σκηνές δράσης με τα εκατοντάδες ζόμπι στα τείχη του Ισραήλ, κατά το μέσο της διάρκειας, κέρδισαν τις εντυπώσεις.

Ακυρώθηκε το Iron Fist του Netflix
Από την τετράδα των Defenders τελικά ο Iron Fist αποδείχθηκε ο πιο αδύναμος κρίκος, καθώς έπειτα από μόλις δύο σαιζόν φαίνεται πως ούτε τους φαν του MCU έπεισε ούτε τους παραγωγούς του Netflix.