Serious Sam 4 - Review

Όταν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις αν αυτό που παίζεις είναι sequel ή remake...

Από το 2001 και έπειτα η κροατική Croteam έχει επιδοθεί σχεδόν αποκλειστικά στην ανάπτυξη της σειράς Serious Sam. Μπορεί διάφορες ομάδες ανάπτυξης ανά τα χρόνια να απασχολούνται πρωτίστως με ένα συγκεκριμένο είδος ή θεματολογία, ή ακόμα και το ίδιο franchise, αλλά πιστεύουμε ότι η σχεδόν αδιάκοπη

“εμμονή” με ένα συγκεκριμένο franchise, που κλείνει σύντομα 20 χρόνια, πρέπει να αποτελεί ρεκόρ. Ανάλογα παραδείγματα έχουμε με τα Sniper Elite της Rebellion Developments και του Sniper: Ghost Warrior από την City Interactive, και πιθανότατα να μας διαφεύγουν αρκετά ακόμα που αναπτύσσονται ανελλιπώς, αλλά κανένα από αυτά δεν πιστεύουμε ότι έχουν τις ρίζες του στο 2001 (και αναφερόμαστε σε franchises που αναπτύσσονται πάντα από την ίδια ομάδα ανάπτυξης).

Για να είμαστε δίκαιοι, η Croteam έφερε έναν εκ διαμέτρου αντίθετο τίτλο, μέσω του The Talos Principle, ένα παιχνίδι περιβαλλοντικών γρίφων με φιλοσοφικές ανησυχίες, που πρόσφερε μία αξιολογότατη εμπειρία. Εντούτοις, πέραν αυτής της... “παραφωνίας” στο βιογραφικό της Croteam, η ομάδα ανάπτυξης συνεχίζει ακάθεκτη και στα σίγουρα στο franchise που κάποτε την έφερε στο προσκήνιο. Επιμένει με τόσο ζήλο στη συνταγή της ανόθευτης και φρενήρης δράσης δε, σε βαθμό που να μην επιχειρεί να παραλλάξει ή να εμπλουτίσει το παραμικρό στοιχείο του gameplay ή της σχεδιαστικής φιλοσοφίας, ακολουθώντας τη λογική του “αν δεν είναι χαλασμένο, μην το διορθώνεις”. Το θέμα είναι ότι δεν αποτελεί μία από αυτές τις περιπτώσεις, όπως π.χ. τα Gears of War ή τα Uncharted, που διατήρησαν τις σχεδιαστικές βάσεις, διατηρώντας σχεδόν αυτούσιο το ύφος του gameplay, εμπλουτίζοντας όμως παράλληλα και βελτιώνοντας σημαντικά όλες τις παραμέτρους σε κάθε sequel.

Το Serious Sam 4 προσφέρει, ούτε λίγο ούτε πολύ, την ίδια ακριβώς εμπειρία με αυτήν που αποκομίσαμε με τον πρώτο τίτλο του 2001, έχοντας φυσικά την αναγκαία αλλά ταυτόχρονα απλά τυπική βελτίωση στον οπτικό τομέα. Ως εκ τούτου, όσοι γνωρίζουν τη σειρά και έχουν ασχοληθεί με αυτήν, θα πρέπει να περιμένουν την ίδια, πανομοιότυπη εμπειρία. Η συνηθισμένη συνταγή δηλώνει το παρόν, τοποθετώντας μας διαρκώς σε ευμεγέθεις αρένες όπου οι εχθρικές ορδές, που σχεδόν ποτέ δεν εφορμούν σε μονοψήφιο αριθμό, δείχνουν να μην έχουν τελειωμό. Η ποικιλία των εχθρών είναι αρκούντως ικανοποιητική, αν και με ελάχιστη συνοχή στις τάξεις τους όσον αφορά στον σχεδιασμό τους, φέρνοντάς μας αντιμέτωπους από κλασικούς, ακέφαλους πολεμιστές, τηλεμεταφερόμενα βαμπίρ και υπέρογκα mechs, μέχρι μαινόμενους ταύρους και διάφορα άλλα όντα.

Διάφορα τέρατα εξ αυτών θα διαπιστώσετε ότι είναι καλύτερο να εξοντωθούν με συγκεκριμένα όπλα, αλλά η όποια στρατηγική συνήθως χάνεται κάπου στο ξέφρενο τρέξιμο και πάτημα της σκανδάλης, όταν απέναντί σας έχετε 20-30 εχθρούς από 5-6 διαφορετικά είδη. Δεν το αναφέρουμε αυτό σαν κάτι το αρνητικό βέβαια, αφού το ζητούμενο των Serious Sam είναι η ασταμάτητη και χαοτική δράση, απλά είναι δύσκολο κάποιος να έχει στο μυαλό του να χρησιμοποιήσει το sniper για να εξοντώσει ένα mech, πετυχαίνοντας το ευάλωτο σημείο του, όταν τρέχουν κατά πάνω του, ουρλιάζοντας, καμικάζι με βόμβες στα χέρια. Αν μη τι άλλο, πάντως, είναι καλό τα ποικίλα όπλα που παρέχουν δυνατότητα για βέλτιστη χρήση.

Ορισμένα bosses δίνουν το παρόν, αλλά είναι χαρακτηριστικά πιο εύκολα σε σχέση με την αντιμετώπιση των ορδών, και παρά τον τιτάνιο σχεδιασμό πολλών από αυτά, τελικά καταλήγουν να προσφέρουν ιδιαίτερα ανέμπνευστες μάχες. Πέραν των αρκετά εύκολων bosses, ο βαθμός δυσκολίας είναι αρκετά υψηλός, ακόμα και στο normal επίπεδο, οδηγώντας συχνά στο κοντινότερο checkpoint. Δεν έλειψαν οι φορές που το αυτόματο σώσιμο του παιχνιδιού μάς τοποθετούσε κλάσματα του δευτερολέπτου πριν μας πετύχει κάποια θανάσιμη σφαίρα, ή εν μέσω χαμού στη μάχη και με μονοψήφιο αριθμό ενέργειας (δεν υπάρχει μηχανισμός αυτόματης αναζωογόνησης), αλλά τουλάχιστον τα autosaves είναι αρκετά συχνά, ώστε ακόμα και αν επιστρέψετε σε προηγούμενο, δεν θα χρειαστεί να επαναλάβετε κάποιο μεγάλο κομμάτι.

Υπάρχουν στιγμές όπου η δράση καταφέρνει να ξεπεράσει την τετριμμένη εξόντωση δεκάδων εχθρών, προσφέροντας έξυπνα τοποθετημένες εχθρικές μονάδες ώστε να προσφέρει πραγματικά διασκεδαστική και ευφάνταστη δράση. Ωστόσο, στο μεγαλύτερο κομμάτι του το Serious Sam 4 φαίνεται σαν απλά να εμφανίζει άτακτες ορδές διαφορετικών ειδών αντιπάλων, δίχως κάποιον ειρμό, ευελπιστώντας ότι αρκεί να βλέπουμε απέναντί μας δεκάδες εχθρούς ώστε να δημιουργηθούν οι συνθήκες για ενθουσιώδη δράση. Δυστυχώς κάτι τέτοιο εν έτει 2020 δεν αρκεί, αποδίδοντας τελικά μία εικόνα προχειρότητας, οδηγώντας τελικά στην κουραστική και επαναλαμβανόμενη ενασχόληση που φθίνει γοργά μετά από μερικές ώρες.

Ορισμένες ισχνές προσπάθειες για εμπλουτισμό της γενικότερης εμπειρίας φαίνονται σε κάποια ελαφρώς πιο open-world κομμάτια όπου μπορούμε να οδηγήσουμε μία μηχανή, κάτι που ίσως αποτελεί μία ένδειξη αρχικού σχεδιασμού που να ήθελε το τέταρτο κεφάλαιο ως παραδοσιακό open-world (ο αρχικός του τίτλος ως "Serious Sam 4: Planet Badass" ίσως αποτελεί άλλη μία ένδειξη). Πέραν αυτού, υπάρχουν λιγοστά σημεία όπου παίρνουμε τον έλεγχο ενός υπέρογκου mech, αλλά γενικά αυτά τα δύο εξτρά gameplay στοιχεία δεν είναι τίποτα περισσότερο από πρόσκαιρα gimmicks, τα οποία εν τέλει δεν προσφέρουν κάτι περισσότερο από μικρά διαλείμματα.

Υπάρχει επιπλέον μία απέλπιδα προσπάθεια για προσθήκη σεναρίου και χαρακτήρων μέσω cutscenes, εν αντιθέσει με τα κείμενα που συνόδευαν τις αποστολές των προηγούμενων τίτλων της σειράς. Διακρίνεται μία κάποια προσπάθεια για κάφρικο χιούμορ και για διακωμώδηση ταινιών και παιχνιδιών με πιο σοβαρή, μιλιταριστική θεματολογία, αλλά γενικά τα διάφορα αστεία του ελάχιστες φορές πετυχαίνουν τον στόχο τους. Φυσικά, δεν χρειάζεται να γίνει λόγος για οποιαδήποτε πιθανότητα ο Sam να αποκτήσει το παραμικρό στοιχείο προσωπικότητας.

Γενικότερα, η Croteam δείχνει ότι δεν έχει καμία διάθεση για οποιονδήποτε εκσυγχρονισμό της συνταγής της, θεωρώντας λανθασμένα ότι η συνταγή που έφεραν τα πρώτα Serious Sam στο προσκήνιο αρκεί για να επαναλάβει την επιτυχία της. Δυστυχώς, όμως, το τέταρτο μέρος παραμένει αναλλοίωτο σε τέτοιο βαθμό, που δύσκολα θα πείσει κάποιον να επανέλθει στη σειρά, δίχως να νοιώσει την κόπωση, ήδη από τα μέσα του παιχνιδιού, εξολοθρεύοντας εχθρούς που έχει ξαναδεί, με όπλα που έχει ξαναχειριστεί και σε αρένες που δείχνουν απλά ως αυτούσιος επανασχεδιασμός αρένων που ξαναείδαμε στη σειρά. Δεν βοηθάει επίσης ότι στον τεχνικό τομέα το Serious Sam 4 δείχνει σαν να προέρχεται από την προηγούμενη γενιά.

Εν κατακλείδι, εάν θέλετε καταιγιστική δράση σε FPS σκηνικό, θα σας προτείναμε τα δύο τελευταία Doom δίχως δεύτερη σκέψη. Μπορεί να είναι άδικη η σύγκριση μεταξύ μίας indie ομάδας και της id, αλλά το Serious Sam 4 δεν παύει να παραπέμπει σε παλιότερες και αρκετά ξεπερασμένες εποχές, με το πρόσφατο Doom Eternal να τονίζει ακόμα περισσότερο αυτή τη χαοτική διαφορά, οπτικά και –κυρίως- σχεδιαστικά.

To Serious Sam 4 κυκλοφορεί από τις 24/9/2020 αποκλειστικά για PC. Το review έγινε με review code που λάβαμε από τον publisher, τη Devolver Digital.

pc