Signalis | Review

Να και κάποια παλληκάρια που νιώθουνε, όχι σαν κάτι άλλους ragazzi (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε) που μας έφεραν τη χολή στη μύτη. Τα πράγματα με το “Signalis” είναι όσο πιο απλά γίνεται μιας και ξέρει πολύ καλά και τι είναι και που απευθύνεται. Είναι σαν να ανεβαίνεις σε ποδήλατο μετά από πάρα πολύ καιρό. Ο χειρισμός του σε δευτερόλεπτα γίνεται δεύτερη φύση, με κάποιες ίσως δικαιολογημένες στραβοπεταλιές στην αρχή, άπαξ όμως και πάρει μπρος, έχεις φύγει να απολαύσεις τη διαδρομή.

Στην πορεία σού έρχονται μνήμες. Έχεις πάρει PlayStation

και ανακαλύπτεις ένα παιχνίδι που λέγεται Resident Evil. Μαζί με εσένα, το ανακαλύπτουν και όλοι οι υπόλοιποι και αρχίζουν να βγάζουν παρόμοια παιχνίδια που τα ονομάζουν survival horror. Την έχεις καταβρεί. Dino Crisis, Clock Tower, Silent Hill, Parasite Eve, Galerians, Hard Edge, Deep Fear, Enemy Zero, Blue Stinger, Carrier, D2, Fatal Frame, Extermination, Haunting Ground, Siren, Eternal Darkness, τους έχεις πιεί το αίμα, έχεις παίξει ό,τι πιο σάπιο survival horror γεννήθηκε από τα σπλάχνα του Resident Evil γιατί έχεις ξετρελαθεί με το ύφος αυτών των παιχνιδιών.

Το “Signalis” το πετάξανε σε ένα θάλαμο κρυογονικής, ώσπου ξύπνησε έναν Οκτώβρη με το ημερολόγιο να γράφει 2022. Τα δύο άτομα από τη Γερμανία που δημιούργησαν αυτό το μικρό αριστούργημα δεν θα μπορούσαν να έχουν καλύτερη είσοδο για το παιχνίδι τους από το ξαφνικό ξύπνημα της Elster σε παρόμοιο θάλαμο. Στα settings παρέχεται η δυνατότητα να παίξουμε σε CRT mode ή, εάν είμαστε τελείως μαζοχιστές, να το γυρίσουμε σε tank controls και πεπερασμένα saves τύπου inks, για την όσο πιο αυθεντική εμπειρία γίνεται.

Δεν πρόκειται να βγάλουμε άχνα για τη ιστορία του παιχνιδιού, εξάλλου εκτός του ότι είναι ανοιχτή σε ερμηνείες, θεωρούμε πρέπον αντιμετωπιστεί εξ ολοκλήρου ως έκπληξη, με τη συμβουλή να μην αφήνονται αδιάβαστα τα διάσπαρτα σημειώματα και ημερολόγια που βρίσκει η Elster. Το σκηνικό είναι sci-fi, απόλυτα αποπνικτικό λόγω των συνθηκών που επιβάλει η ιστορία, ανατριχιαστικά ατμοσφαιρικό στο πάντρεμα εικόνας και ήχου, με μια γκροτέσκα σκηνοθεσία που ακροβατεί μεταξύ βουβών κάδρων και σουρρεάλ σκηνών κοσμικού τρόμου.

Δεν ήταν λίγες οι στιγμές που αισθανθήκαμε ότι παίζαμε σε ένα διεστραμμένο megastructure κάποιας εφιαλτικής έκδοσης του Blame! ή σε κάποια νοσηρή φαντασίωση του Τζωρτζ Όργουελ, που ποτέ δεν αποτυπώθηκε σε χαρτί, σε ένα ύφος που το “Signalis” κάνει απόλυτα δικό του.

Ο ηχητικός τομέας κάνει τη μισή δουλειά, ως είθισται και ως πρέπει σε τέτοιες περιπτώσεις. Απόλυτα ταιριαστός με τη post-industrial sci-fi αισθητική του τίτλου, διαμορφώνει τη διάθεση ανάλογα με τι κάνουμε εκείνη τη στιγμή, με εκπλήξεις που αρχικά ξαφνιάζουν με την επιλογή τους, αλλά εν τέλει δίνουν μια απόλυτα ταιριαστή νότα που βαδίζει με την ιδιοσυγκρασία του τίτλου. Κάποια στιγμή εισέρχεται και ο μηχανισμός με το ραδιοφωνάκι, θυμίζοντας μια περίεργη μίξη Silent Hill και Metal Gear Solid, όπου πιάνοντας συγκεκριμένες συχνότητες, ακούμε ανατριχιαστικούς ήχους και εντελώς αλλόκοτες εκπομπές, αλλά κυρίως το χρησιμοποιούμε για επίλυση γρίφων και στην αντιμετώπιση συγκεκριμένων «όντων» εντός μάχης.

Το ύφος τώρα του gameplay είναι απόλυτα συνυφασμένο με την κατηγορία που υπάγεται. Το περιορισμένο inventory των μόλις έξι θέσεων είναι μέρος της σπαζοκεφαλιάς των αντικειμένων που καλούμαστε να πάρουμε, ή να αφήσουμε στο κιβώτιο του safe room πριν από κάθε εξόρμηση.

Τα puzzles βρίσκονται πανταχού παρόντα, με μια λογική που η σημείωση σε ένα χαρτί ή μια φωτογραφία στο κινητό να είναι σχεδόν επιβεβλημένη όταν εμφανιστεί στην πορεία ο γρίφος και δεν θυμόμαστε τα στοιχεία που βρήκαμε κάποια δωμάτια πίσω. Ο δε σχεδιασμός τους είναι εξαιρετικός, με μια απόλυτα λογική συνέχεια και συνέπεια, που λειτουργεί ως οδηγός μας στην εξερεύνηση και αφήνει πάντα μια αίσθηση ικανοποίησης όταν «ξεκλειδώνει» περαιτέρω τον χάρτη.

Ο χάρτης βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να σημειώνει όλα τα σημεία ενδιαφέροντος σε κάθε δωμάτιο που έχουμε αποκαλύψει, είτε πρόκειται για κάποια κλειδωμένη πόρτα είτε για τον γρίφο που βρίσκεται εκεί, δίνοντας έναν γλυκό αέρα στον ρυθμό, σε ένα, ούτως ή άλλως, πέρα-δώθε που καλούμαστε να κάνουμε λόγω της φύσης του τίτλου. Στιγμές αποπροσανατολισμού μπορεί να υπάρξουν, ιδίως όταν το Signalis αρχίζει να ανοίγει σταδιακά, επομένως η συντροφιά του καλοσχεδιασμένου χάρτη λειτουργεί πάντα υπέρ μας.

Οι εχθροί είναι καλύτερο να αποφεύγονται, διότι και τα πυρομαχικά είναι περιορισμένα, αλλά κυρίως επειδή σηκώνονται ξανά ύστερα από κάποιο διάστημα εάν δεν τα αποτελειώσουμε με αντικείμενα φωτιάς -που είναι ακόμα σπανιότερα από τα πυρομαχικά. Ακόμα και η ίδια η στόχευση είναι με τέτοιο τρόπο σχεδιασμένη ώστε να προσθέτει ένταση στις αναμετρήσεις. Από όπλα βρίσκουμε ό,τι ακριβώς θα περιμέναμε, ενώ μπορούμε να κρατάμε και ένα δευτερεύoν, που είτε θα ακινητοποιούν είτε θα καίνε τον αντίπαλο. Στο ίδιο slot τοποθετείται και ο φακός που βρίσκουμε αργότερα, επομένως η άνεση της περιήγησης στα σκοτάδια ή η ασφάλεια που προσδίδει ένα δευτερεύoν όπλο μπαίνουν και αυτά στην εξίσωση των αποφάσεων.

Κάποιες μάχες σαφώς είναι αδύνατο να αποτραπούν, ιδίως όταν μιλάμε για boss fights, όπου το παιχνίδι φροντίζει με τοn τρόπο του να μας προετοιμάσει για την αναμέτρηση που έρχεται. Σε άλλες περιπτώσεις, κυρίως όταν βρισκόμαστε αρκετό διάστημα στους ίδιους χώρους προς επίλυση των γρίφων, η επιλογή ποιων εχθρών θέλουμε να εξοντώσουμε δια παντός αποτελεί και αυτό μέρος της survival horror λογικής του Signalis. Σε κάθε πάντως περίπτωση, ο τίτλος ορθά ερμηνεύει τους εχθρούς ως obstacles και όχι ως challenges, κρατώντας την ισορροπία στο τρίγωνο «εξερεύνηση-γρίφοι-μάχες» εκεί που πρέπει.

Ειλικρινά, δεν έχουμε να προσθέσουμε κάτι άλλο. Δεν θέλουμε να χαλάσουμε τις εκπλήξεις που κρύβει ο τίτλος, ιδίως εάν επιμείνετε μέχρι τέλους. Σε normal επίπεδο δυσκολίας αγγίξαμε τις 10 ώρες παιχνιδιού, στις οποίες θα λέγαμε ότι η λήψη πυρομαχικών και ιατρικών βρισκόταν σε καλή συχνότητα, με τη δοκιμή σε survival να τονίζει πράγματι το survival στοιχείο του τίτλου.

Διανύουμε μια περίοδο εκτεταμένης επιστροφής της κατηγορίας στην ΑΑΑ σφαίρα κυκλοφοριών, και το Signalis έρχεται από το πουθενά ως μια αναπάντεχα αριστοτεχνική υλοποίηση της παράδοσης του είδους. Μην το χάσετε.

Το Signalis κυκλοφορεί από τις 27/10/22 για PS5, PS4, Switch, PC, Xbox Series και Xbox One. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για το Xbox Series με review code που λάβαμε από την rose-engine.

The post Signalis | Review appeared first on GameOver.