Doom: 20 χρόνια First-Person Shooters

Happy birthday to Doom!

Ήταν 10 Δεκεμβρίου του 1993 όταν οι πύλες της κολάσεως άνοιξαν και ξεχύθηκε στη Γη το πρώτο (σχεδόν, εξαιρείται το "πρωτόλειο" Wolfenstein 3D), το πιο δαιμονισμένο, το πιο πωρωτικό και το πιο ιστορικό πλέον FPS που τόλμησε να συλλάβει ο νους του ανθρώπου! Ήταν μεσάνυχτα της αποφράδας (με την καλή έννοια) εκείνης ημέρας, όταν στον server του πανεπιστημίου του Winsconsin και στο Software

Ανάθεμα την ώρα, κατάρα την στιγμή
Η παρέα των John Carmack και John Romero είχαν δημιουργήσει ένα παιχνίδι που ενδεχομένως ούτε οι ίδιοι φαντάζονταν το μέγεθός του και το πλήθος των καινοτομιών που θα έφερνε στον κόσμο των video games. Για να καταλάβετε καλά πως μιλάμε για μια άλλη εντελώς εποχή, το Doom φτιάχτηκε από μια μικρή ομάδα ανθρώπων σε ένα διάστημα περίπου εννέα μόλις μηνών.

Ο John Carmack είχε αναπτύξει μια νέα 3D μηχανή, την Doom engine, η οποία μας χάρισε την πιο ρεαλιστική (ψεύδο) τρισδιάστατη απεικόνιση που είχαμε δει ποτέ σε κάποιο παιχνίδι μέχρι εκείνη την εποχή, αναβαθμίζοντας κατά πολύ το αποτέλεσμα που μας παρουσίασε η ίδια η εταιρεία στο Wolfenstein 3D. Το στόρι και η ατμόσφαιρα δε του εν λόγω τίτλου, βγαλμένα από επιρροές των δημιουργών όπως τα κινηματογραφικά φιλμ Aliens και Evil Dead II, δεν μας κάνει εντύπωση πως τότε αποτέλεσαν -κλασικά- στόχο έντονης κριτικής από πουριτανούς κάθε είδους, αφού ο ρεαλισμός, η "σατανίλα" και η βία του ήταν αξεπέραστα!

Το σενάριο ήταν cult και απλό, αρκετό για να μας κάνει να σκαλώσουμε! Το Doom μας μετέφερε αρχικά στον έναν από τους δύο δορυφόρους του πλανήτη Άρη, τον Φόβο (Phobos - πιο ταιριαστό όνομα δεν υπάρχει), όπου σαν τελευταίοι επιζώντες από μια μονάδα διαστημικών πεζοναυτών έπρεπε να αποτρέψουμε την εισβολή δαιμονικών πλασμάτων από μια άλλη διάσταση στον κόσμο μας. Ο σιωπηλός αλλά πολύ ζόρικος πρωταγωνιστής του παιχνιδιού έμεινε γνωστός με το παρατσούκλι "Doomguy" και η πιο άμεση, αιματοβαμμένη, κάφρικη και απολαυστικά μαζοχιστική περιπέτεια ήταν γεγονός, δίνοντας πνοή ζωής παράλληλα σε αυτό που σήμερα εννοούμε όταν λέμε First-Person Shooters!

Υπάρχει ζωή στις τρεις διαστάσεις
Μπορούμε να γράψουμε βιβλίο για τις καινοτομίες που έφερε το Doom, αλλά χαλαρά το πιο χαρακτηριστικό και πιο σημαντικό γνώρισμα του παιχνιδιού ήταν τα πρωτοποριακά 3D γραφικά του που ζωντάνεψαν την προοπτική πρώτου προσώπου στις οθόνες μας. Αυτό που είχαμε πρωτοδεί στο Wolfenstein 3D του 1992, στην νέα τότε δημιουργία της id Software "ξέφυγε" πραγματικά από κάθε φαντασία.

Το Doom περιελάμβανε ποικιλία στους φωτισμούς (σκοτάδι και δαίμονες - και ξέρετε τι έφτανε μέχρι την κάλτσα), πλήρες texture mapping σε όλες επιφάνειες, διαφορετικά υψομετρικά επίπεδα, τοίχους που δεν ήταν πάντα κάθετοι με το έδαφος και γενικώς ένα σωρό χαρακτηριστικά που δεν είχαν εμφανιστεί ποτέ ξανά στο PC gaming. Το παιχνίδι τότε ήταν μια πραγματικά πρωτόγνωρη και πάνω από όλα συναρπαστική εμπειρία χωρίς προηγούμενο (σκεφτείτε ότι εν έτει 1993 δεν υπήρχε τίποτα παρόμοιο) και φυσικά αποτελεί τον "παππού" των διάσημων games που όλοι γνωρίζετε και παίζετε σήμερα, από το Battlefield και το Halo μέχρι το Half-Life, το Unreal Tournament, το CS ή και το Call of Duty.

{youtube}yr-lQZzevwA|500|300{/youtube}

Κόλαση στο δίκτυο
Το φαινόμενο Doom βέβαια επηρέασε γενικώς τον κόσμο όσο λίγα games στην ιστορία. Εκτιμάται ότι στα πρώτα δύο χρόνια της κυκλοφορίας του σχεδόν 10 εκατομμύρια άνθρωποι δοκίμασαν την τύχη τους ενάντια στις ορδές της κόλασης και υπάρχουν αναφορές πως η δημιουργία της id Software ήταν εγκατεστημένη τότε σε περισσότερους υπολογιστές από όσους ήταν τα Windows 95. Μάλιστα ο ίδιος ο Bill Gates σκεφτόταν για κάποιο διάστημα να εξαγοράσει την id Software, ενώ η Microsoft αναγκάστηκε να δημιουργήσει ένα port του παιχνιδιού συμβατό με το τότε λειτουργικό της. Η πρώτη μορφή του Doom ήταν θυμίζουμε shareware, κάτι που βοήθησε την εξάπλωσή του μέσω του τότε Internet, δισκετών και CD-ROMS. Διάφορες εκδόσεις με αυξομείωση στην ποιότητα εμφανίστηκαν για άλλα μηχανήματα όπως SNES, Mega Drive, Jaguar, Saturn κτλ.

Τέλος δεν γίνεται να μην κάνουμε ιδιαίτερη μνεία στο multiplayer κομμάτι του Doom -ναι είχε και τέτοιο! Το Doom λοιπόν υποστήριζε μεν co-op έως και τέσσερις παίκτες, αλλά κυρίως έμεινε στην ιστορία για τα ανελέητα deathmatches που προσέφερε, έναν όρο που προφανώς γνωρίζετε ότι χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα. Μάλιστα, το εν λόγω mode αποτέλεσε θέμα στους χώρους εργασίας, αφού τα deathmatches έδιναν και έπαιρναν, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να ...χαλαρώνουν υπερβολικά και να "μπουκώνουν" τα δίκτυα των υπολογιστών! Φυσικά άπειρα είναι και τα mods που κατά καιρούς έχουν εμφανιστεί για το εν λόγω game.

"Χρόνια πολλά Παππού!"
Το Doom χθες έκλεισε τα 20 του χρόνια. Ακολούθησαν διάφορες συνέχειες και ειδικές εκδόσεις, εκδόθηκαν κόμικς με την θεματολογία του ενώ έφτασε μέχρι τις κινηματογραφικές αίθουσες με μία απαράδεκτη ταινία που αξίζει μόνο για την πεντάλεπτη περίπου σεκάνς σε προοπτική πρώτου προσώπου. Ωστόσο δεν είναι η ταινία που μας νοιάζει, αλλά το παιχνίδι, το οποίο είναι απλά ένα από τα κορυφαία και πιο επιδραστικά games όλων των εποχών και του ευχόμαστε χρόνια πολλά και ακόμη περισσότερα! Βέβαια αυτό είναι το μόνο σίγουρο, καθώς όσο θα υπάρχουν τα FPS θα συνεχίσει να ζει για πάντα το Doom στις καρδιές μας.

Διαβάστε εδώ το review του Doom από το GameWorld και ενημερωθείτε κάνοντας κλικ εδώ για όλες τις πληροφορίες μέχρι στιγμής για το επερχόμενο Doom 4.