Afterimage review

Με τα metroidvania παιχνίδια να φυτρώνουν σαν μανιτάρια, είναι πλέον λίγο δύσκολο και για τους ίδιους τους φαν του εν λόγω είδους να αφοσιωθούν στους τίτλους που πραγματικά αξίζουν τον χρόνο τους. Το Afterimage ομολογουμένως εντυπωσιάζει με την πρώτη ματιά χάρη στο ιδιαίτερο εικαστικό του, αφού μοιάζει όλο να είναι ζωγραφισμένο στο χέρι. Έχει όμως να προσφέρει κάτι παραπάνω ή μένει στην εντυπωσιακή επιφάνειά του;

Το Afterimage διαδραματίζεται στο Engardin, έναν πρώην ακμάζων κόσμο που δημιουργήθηκε από

έναν υπέρτατο θεό και για χρόνια προστατεύονταν από τους Goliaths. Οι άνθρωποι θέλησαν να ξεπαστρέψουν τους Goliaths και οργάνωσαν ένα απαγορευμένο τελετουργικό ανοίγοντας την πύλη που οδηγεί στην θάλασσα των ψυχών, με αποτέλεσμα να σπείρουν τον όλεθρο και να επιφέρουν πλημμύρες που διέλυσαν τον κόσμο του Engardin. Λίγα χρόνια μετά, σκοτεινές δυνάμεις εισέβαλαν σε ότι ψήγματα πολιτισμού είχαν απομείνει. Η μοναδική ελπίδα για να ερευνηθούν οι επιθέσεις αυτές και να σωθεί ο κόσμος είναι η ηρωίδα μας ονόματι Renee, η οποία πάσχει από αμνησία (τί πρωτότυπο…) και προσπαθεί να επαναφέρει τις χαμένες της μνήμες. Η παραμυθένια ιστορία του παιχνιδιού καλύπτει ικανοποιητικά το gameplay χωρίς να είναι κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο. Η αφηγηματικά ροή είναι πραγματικά αργή και ανακαλύπτετε πληροφορίες για τον κόσμο προχωρώντας σταδιακά στις διάφορες περιοχές του παιχνιδιού. Σημαντικό «γρανάζι» στην επεξήγηση του κόσμου αποτελεί η Ifree, ένα μυστηριώδες πλάσμα που συντροφεύει την Renee σε όλη την διάρκεια της περιπέτειας (και ώρες-ώρες κουράζει με την πολυλογία της). Προσωπικά δεν μου αρέσει να ξετυλίγεται τόσο αργά η ιστορία σε ένα παιχνίδι, αλλά λόγω του είδους του δεν είναι κάτι που προβληματίζει σημαντικά.

Ένα καλό metroidvania πρέπει οπωσδήποτε να έχει τρία συγκεκριμένα στοιχεία: στιβαρό platforming, σύστημα μάχης με βάθος και φυσικά καλό level design. Το Afterimage καταφέρνει να ανταποκριθεί και στα τρία ζητούμενα σε ικανοποιητικό βαθμό. Τόσο το platforming όσο και η κίνηση στον χώρο είναι πραγματικά άρτια εκτελεσμένα. Όσο προχωράτε και αποκτάτε έξτρα δυνατότητες περιήγησης στον κόσμο, τόσο ξεχωρίζει η εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στον έλεγχο της ηρωίδας. Όταν πέφτετε σε κάποια παγίδα όπως καρφιά, ξέρετε ότι πραγματικά κάνατε λάθος και δεν είναι αποτέλεσμα ενός «ξύλινου» animation όπως συμβαίνει σε αρκετά αντίστοιχα παιχνίδια.

Στον τομέα της μάχης υπάρχει η απαραίτητη ποικιλία σε όπλα και εξοπλισμό, ενώ δεν λείπουν και οι μαγείες που αποκτάτε σταδιακά ανακαλύπτοντας αντίστοιχα βιβλία μαγείας που βρίσκονται στον κόσμο. Οι μάχες αποκτούν ακόμη μεγαλύτερο βάθος καθώς ξεκλειδώνετε διαφορετικές κινήσεις για κάθε όπλο μέσα από ένα ιδιαίτερο σύστημα αναβάθμισης ικανοτήτων που θυμίζει έντονα το sphere grid του Final Fantasy 10. Δυστυχώς ενώ το σύστημα αναβαθμίσεων με την πρώτη ματιά σας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι σας δίνεται η ευκαιρία να χτίσετε πραγματικά τον χαρακτήρα σας όπως εσείς θέλετε, στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο περιοριστικό, καθώς χρειάζεται να είστε σε κάποιο συγκεκριμένο level κάθε φορά για να μπορέσετε να ξεκλειδώσετε την αναβάθμιση ή την έξτρα κίνηση που θέλετε. Ναι, η απόλυτη ελευθερία θα οδηγούσε σε builds που θα έκαναν το παιχνίδι πολύ εύκολο, αλλά πιστεύω θα μπορούσε να βρεθεί μία χρυσή τομή για μεγαλύτερη ελευθερία στο χτίσιμο του χαρακτήρα.

Στην απόλαυση της μάχης βοηθάει και η τρομερή ποικιλία εχθρών, οποίοι στις περισσότερες περιπτώσεις είναι «πειραγμένα» είδη από το ζωικό βασίλειο όπως τεράστιες σαύρες, παράξενα σχεδιασμένοι πίθηκοι κτλ. Εξίσου εντυπωσιακό είναι ότι ανάλογα με την περιοχή όπου βρίσκεστε υπάρχουν και οι αντίστοιχοι εχθροί, κάνοντας ακόμη πιο πειστικό τον κόσμο του παιχνιδιού. Κανένα παράπονο ως προς την ποικιλία δεν υπάρχει και στα πολυάριθμα boss. Πολλά από αυτά όμως έχουν πολύ συγκεκριμένη κινησιολογία, οπότε είναι αρκετά εύκολο να τα ξεπαστρέψετε με την δεύτερη ή την τρίτη σας προσπάθεια. Προσωπικά θα ήθελα και λίγο πιο σκοτεινούς τους εχθρούς, αφού παραείναι χαριτωμένοι για το ύφος του παιχνιδιού, αν και αυτό είναι δεν είναι κάτι που «χτυπάει» πολύ άσχημα στο μάτι. Τέλος, στο θέμα του level design τα πράγματα είναι λίγο διφορούμενα. Το παιχνίδι έχει πολλές μυστικές περιοχές, διασυνδεδεμένους κόσμους και πανέξυπνα shortcuts, αλλά έχει και τόσο μεγάλη, δαιδαλώδη έκταση που δεν καταφέρνει να τα αναδείξει σωστά. Έτσι, υπάρχουν πολλά σημεία όπου απλά προχωράτε, χωρίς καμία καθετότητα, σκοτώνοντας εχθρούς εδώ και εκεί χωρίς κανένα νοήμα. Αυτό αυξάνει χωρίς λόγο και την ήδη μεγάλη διάρκεια του παιχνιδιού που μπορεί εύκολα να ξεπεράσει τις 25-30 ώρες.

Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα του Afterimage, που μπορεί να αποτελέσει και λόγο για να το αγνοήσουν οι φαν των metroidvania, είναι ότι δεν φέρνει στο τραπέζι ούτε μία νέα ιδέα ή κάποιο φρέσκο μηχανισμό για να αλλάξει λίγο την τετριμμένη εμπειρία. Ναι, το platforming είναι στιβαρό, το σύστημα μάχης έχει το απαραίτητο βάθος και το level design παρά τα στραβοπατήματα είναι ικανοποιητικό, όμως συνολικά λείπει η προσωπικότητα και ο νεοτερισμός που θα έκαναν το παιχνίδι να ξεχωρίζει. Το παιχνίδι κάνει σχεδόν τα πάντα σωστά, αλλά όχι διαφορετικά ώστε να μπορέσει να κρατήσει το ενδιαφέρον των έμπειρων παικτών του είδους.

Οπτικά το Afterimage είναι πραγματικά χάρμα οφθαλμών. Όλος ο κόσμος, οι χαρακτήρες και οι εχθροί είναι σα να έχουν ξεπηδήσει από τις σελίδες κάποιου παραμυθιού, αφού τα πάντα φαντάζουν ζωγραφισμένα στο χέρι. Εξίσου εκπληκτική δουλειά έχει γίνει και στο animation, ιδιαίτερα της πρωταγωνίστριας. Μικρές πινελιές όπως πχ ο τρόπος που κινούνται τα μαλλιά της ή οι κινήσεις της με το δόρι ή το μαστίγιο αναδεικνύουν το άρτιο αποτέλεσμα επί της οθόνης. Επίσης πολύ καλή δουλειά έχει γίνει και στον ήχητικό τομέα, με ωραίες μελωδίες να σας συντροφεύουν κατά την περιήγησή σας στον μαγικό κόσμο του παιχνιδιού. Πειστικοί είναι και οι ήχοι των εχθρών, καθώς και των όπλων όταν τα χρησιμοποιείτε στις μάχες κτλ. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στις ερμηνείες των ηθοποιών, ειδικά αυτών που παίζουν τις Renee και Ifree, που χωρίς υπερβολή θυμίζουν ΑΑΑ παραγωγή και όχι κάποιο indie. Εύγε.

Το Afterimage έχει όλα τα βασικά συστατικά που χρειάζεται ένα καλό metroidvania, όμως δεν προσφέρει κάτι πραγματικά καινούριο για να ξεχωρίσει από τα υπόλοιπα παιχνίδια του είδους. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, αποτελεί μία καλή προσπάθεια με χορταστική διάρκεια, που συστήνεται για τους λάτρεις των metroidvania (ή και των platformers).

Εξαιρετικό εικαστικό και animationΠοικιλία εχθρών και bossΆψογος χειρισμός και platformingΆριστες ερμηνείες, μελωδικά μουσικά θέματαΤο σύστημα αναβαθμίσεων έχει ενδιαφέρον...…αλλά είναι πιο γραμμικό από ότι δείχνειΗ ιστορία αργεί να πάρει μπροςΟύτε μία νέα ιδέα ή κάποιος φρέσκος μηχανισμόςΠολύ μεγάλες εκτάσεις χωρίς ιδιαίτερο νόημαΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS5, Xbox Series X/S, PS4, Xbox One, Switch, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Aurogon ShanghaiΕΚΔΟΣΗ:Modus Games

Game20.gr, το Άσυλο των gamers