The Settlers Online Beta Preview

Καιρός επιτέλους να… τελειώνει αυτή η μόδα των “free-to-play” (πολλά ζητάω ε;). Πραγματικά. Δεν είναι ότι έχω πρόβλημα με το τσαμπέ. Κάθε άλλο. Όμως ας το ξεκαθαρίσουμε: το όνομα αυτής της καινούργιας κατηγορίας παιχνιδιών είναι απλά παραπλανητικό. Γιατί ούτε free είναι ακριβώς, ούτε… παιχνίδια μπορούν να θεωρηθούν ακριβώς. Τουλάχιστον όχι έτσι όπως θα θέλαμε να είναι. Η γνωστή σειρά στρατηγικής και management Settlers είναι η τελευταία που ενέδωσε στον δρόμο που χάραξε η Zynga. To The

Settlers Online είναι εξ ολοκλήρου browser-based και στοχεύει σε μια φιλοσοφία πιο multiplayer. Όμως από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω…

Ωραία, ας ξεκινήσω από τα γραφικά. Με το που τα αντίκρισα ναι μεν είχα ένα ωραίο μπλαστ φρομ δε παστ, όμως αυτό δεν κράτησε παρά λίγα λεπτά. Το Age of Empires II είχε σίγουρα ομορφότερα γραφικά από αυτά. Τα animations άθλια, σχεδόν ανύπαρκτα, ο σχεδιασμός κτιρίων και μονάδων μπερδεμένος, τι να σας λέω. Το interface επίσης πολύ δυσλειτουργικό. Μετά, ο ήχος! Το παιχνίδι δεν έχει μουσική αλλά μερικούς κονσερβοποιημένους ήχους που είμαι σίγουρος ότι έχω ακούσει και σε δεκάδες άλλα παιχνίδια. Οι δε ασυνάρτητες κραυγές και γέλια των ειδικών μονάδων είναι απλά τόσο εκνευριστικά που το σκεφτόμουν πριν διαλέξω τις λειτουργίες τους.

Πριν λίγες μέρες ξεκίνησε η ευρωπαϊκή open beta, οπότε αν θέλετε μπορείτε να το δοκιμάσετε.

Το χειρότερο όμως όλων είναι σίγουρα το gameplay. Εκτός από το ότι, όπως και τα γραφικά, παραπέμπει σε μακρινές, μακρινές εποχές, οπως είδη υπονόησα, επιπλέον λειτουργεί με μια φιλοσοφία Farmville, αλλά στο χειρότερό του. Φανταστείτε να παίζατε ένα παιχνίδι στρατηγικής και κάθε μονάδα των πρώτων υλών να έκανε ένα 10λεπτο για να μαζευτεί, και θέλατε 10 από τρεις-τέσσερις διαφορετικές πρώτες ύλες για να φτιάξετε τον πιο βασικό στρατιώτη! Οι πρώτες ύλες μαζεύονται και όταν ο παίκτης είναι offline, εντάξει, αλλά ενώ παίζει, κατά την διάρκεια αυτού που κανονικά θα έπρεπε να είναι διασκεδαστικό, δεν υπάρχει τίποτα που να κεντρίζει το ενδιαφέρον. Μόνο ατελείωτες αναμονές. Ακόμα και το κομμάτι του online με το ζόρι υπάρχει. Η μόνη διάδραση με άλλους παίκτες βασίζεται στο μπάφαρε-με-να-σε-μπαφάρω. Τι ωραία που θα ήταν να μην χρειάζεται να περιμένω για να χτίσω άλλο ένα από τα πραγματικά δεκάδες κτίρια που απαιτούνται… Έτσι δεν θα χρειαζόταν να μπαίνω στην διαδικασία να περιμένω τα μπαφς των φίλων μου…

Μα τι λέω! Μπορώ! Αν σκάσω το παραδάκι θα μπορώ να ΜΗΝ περιμένω για να χτίσω κτίρια και να φτιάξω μονάδες. Ιδιοφυές δεν είναι; Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να πληρώσω κάτι για να κάνω τους εργάτες μου να βιαστούν, ήταν δωράκι της Ubisoft ένας συγκεκριμένος αριθμός gems. Όμως σύντομα θα τέλειωναν, και τότε τι; Είναι τρελό: πληρώνεις για να μην παίζεις. Κι αν δεν πληρώνεις αναγκάζεσαι να περιμένεις – γιατί όλο το παιχνίδι είναι μια ατέλειωτη ουρά. Όλος ο σχεδιασμός είναι βασισμένος στην αγανάκτηση και στην ανυπομονησία.

Toυλάχιστον έχει ωραίο art.

Για