70 χρόνια…Βόλφγκανγκ Σόιμπλε

Ευτυχώς δεν πέρασε και τις επτά δεκαετίες της ζωής του στην πολιτική ζωή-αν και τίποτα δεν διαφαίνεται πλέον από την ηλικία της αθωότητας. Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε μόλις έκλεισε τα 70 του χρόνια. Και παρότι δεν είθισται να «γιορτάζονται» τα γενέθλια των πολιτικών με μακροσκελή αφιερώματα στα Μέσα, αυτή ήταν η εξαίρεση, αφού σχεδόν όλοι του αφιέρωσαν μελάνι. Γιατί;

Ο άνθρωπος που παρατρίχα να γίνει καγκελάριος – όντας έμπιστος του Χέλμουτ Κολ-καθηλώθηκε σε αναπηρικό καροτσάκι έπειτα από

απόπειρα δολοφονίας εναντίον του. Αν θες να κάνεις ένα δράμα, λένε οι κινηματογραφιστές, βάλε στον πρωταγωνιστή σου ένα φυσικό ελάττωμα και έτοιμη η συνταγή. Απογοητευμένος και χτυπημένος από τη μοίρα λοιπόν _θα έλεγε κανείς μιλώντας με κινηματογραφικούς όρους- έμελλε να παίξει έναν δραματικό ρόλο στο οικοδόμημα που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση. Εξ ου και η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα.

Όσον αφορά το πρώτο σκέλος του δράματος, το γεγονός δηλαδή ότι δεν κατάφερε να γίνει ούτε καγκελάριος ούτε πρόεδρος, τον σημάδεψαν. Πόσο; Επωμίστηκε για λογαριασμό του μέντορά του, καγκελάριου Κολ, το βάρος της συνθήκης επανένωσης της Γερμανίας και ως «ανταμοιβή» κέρδισε τον ρόλο του «αιώνιου διαδόχου». Πρέπει να του καταλογιστεί πάντως ο άθλος της ειρηνικής μετάβασης. Έγινε πρόεδρος της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης το 1998, όταν ο Κολ αναγκάστηκε να αποχωρήσει γιατί δεν αποκάλυπτε τους χρηματοδότες της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης.  Το σκάνδαλο που ακολούθησε σηματοδότησε μια κρίσιμη καμπή στην πολιτική βιογραφία Σόιμπλε. Τον Δεκέμβριο του 1999, ο ίδιος αρνήθηκε αρχικά στο κοινοβούλιο ότι είχε λάβει χρήματα από τον έμπορο όπλων Καρλχάιντς Σράιμπερ, αλλά στη συνέχεια έκανε λόγο για 100.000 μάρκα. Αργότερα απολογήθηκε δημόσια.

Μετά την ρήξη του με τον Κολ, ο Σόιμπλε αρνήθηκε να μιλήσει στον πρώην καγκελάριο. Ο Κολ τον απέφευγε επίσης και συνεχίζει να το κάνει _αρνήθηκε την πρόσκληση του CDU για το επίσημο πάρτι γενεθλίων του Σόιμπλε, χωρίς να εξηγήσει το λόγο. Ο Σόιμπλε ξεπέρασε την απόρριψη και επανήλθε δριμύτερος, μέσω της οικονομικής κρίσης. Το 1990,κάποιος διανοητικά διαταραγμένος τον πυροβόλησε κατά τη διάρκεια συνεδρίασης της προεκλογικής του εκστρατείας. Οι γιατροί αγωνίστηκαν για να τον κρατήσουν ζωντανό. Τον έσωσαν, αλλά καθηλώθηκε σε μια αναπηρική καρέκλα.
Το 2004, η Άνγκελα Μέρκελ αρνήθηκε να τον διορίσει ως υποψήφιό της για την προεδρία και αντ’ αυτού επέλεξε τον Χορστ Κέλερ. Το γεγονός ότι ο Σόιμπλε προσχώρησε αργότερα στα υπουργεία της είναι ένα σημάδι της τεράστιας αυτοπειθαρχίας του, που είναι ίσως το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό του. Εκείνη την εποχή έτρεφε για τη Μέρκελ μια βαθιά μνησικακία, έγραψε ο βιογράφος του Χανς Πέτερ Σουτς. Φυσικά και θα ήθελε να είναι στη θέση της. Αλλά ακόμα και ο Σουτς αναρωτιέται αν θα ήταν κατάλληλος για την καγκελαρία, παρά τις ικανότητές του. Πάραυτα, είναι αναμφισβήτητα ένας δαιμόνιος ειδήμων της οργάνωσης, όπως απέδειξε και από τη θητεία του στο γραφείο του Κολ.

Στην τρέχουσα