Aς πούμε επιτέλους την αλήθεια για την αμυντική βιομηχανία

Είναι καιρός να μιλήσουμε με τη γλώσσα της αλήθειας για την αμυντική βιομηχανία, για τις τρεις εταιρείες που είναι ένα βήμα πριν το λουκέτο, όπως τουλάχιστον ζητά η τρόικα. Ας πούμε αλήθειες που πονάνε κι ας βρούμε μια λύση που θα συμφέρει τους πάντες και κυρίως την Ελλάδα. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

1. Οι τρεις εταιρείες,

ΕΑΣ, ΛΑΡΚΟ και ΕΛΒΟ είναι ζημιογόνες και όχι μόνον αυτό. Έχουν οι περισσότερες συσσωρευμένες κρατικές ενισχύσεις δισεκατομμυρίων ευρώ. Δίνονταν στο παρελθόν αφειδώς χρήματα στο όνομα μιας αμυντικής βιομηχανίας η οποία είχε περιέλθει σε απραξία. Με την ευθύνη όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων.

2. Η εταιρεία ΕΑΣ έχει κρατικές ενισχύσεις ύψους 1,1 δις ευρώ. Μπορεί κάποιος να πληρώσει αυτό το ποσό; Μπορεί να το διαγράψει; Επίσης, η εταιρεία το 2011 είχε έλλειμμα της τάξης των 85 εκατ. ευρώ, πέρυσι το έριξε στα 60 εκατ. και φέτος θα πάει στα 45 εκατ. ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι είχε περιθώρια να κάνει περικοπές. Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο πολύ σοβαρό. Οι δαπάνες μισθοδοσίας ανέρχονταν το 2011 σε 40,9 εκατ. ευρώ, πέρυσι μειώθηκε κατά 10 εκατ. ευρώ και για φέτος θα δοθούν περί τα 25 εκατ. Αυτό σημαίνει ότι πριν δύο χρόνια, εν μέσω κρίσης, η εταιρεία έδινε κατά μέσο όρο περίπου 50.000 ευρώ σε κάθε εργαζόμενο, αφού απασχολεί περί τα 850 άτομα. Δηλαδή ο μέσος μηνιαίος μισθός ανέρχεται σε πάνω από 4.000 ευρώ. Κρατείστε το αυτό, αν και είναι κάπως παραπλανητικό αφού μπορεί ένας επικεφαλής να παίρνει 20.000 ευρώ το μήνα και ένας απλός υπάλληλος 1.000 ευρώ.

3. Η ΛΑΡΚΟ, η εταιρεία του Μποδοσάκη που έχει σήμερα τεράστια προβλήματα καθώς η τιμή του νικελίου έχει πέσει στα 14.000 δολάρια ο τόνος όταν το μέσο κόστος της παραγωγής εργοστασίου είναι 18.000 δολάρια ο τόνος. Οι κρατικές της ενισχύσεις φτάνουν τα 130 εκατ. ευρώ ενώ η επιχείρηση φέρεται να χρωστά περί τα 200 εκατ. σε φόρους, με το κράτος να την κυνηγά εδώ και τρία χρόνια. Χρωστά επίσης περί τα 160 εκατ. ευρώ στη ΔΕΗ ενώ έχει σοβαρές εμπλοκές με τα δικαστήρια για μια σειρά περιβαλλοντικών παραβάσεων. Απασχολεί περί τα 1.000 άτομα άμεσα και 4.000 έμμεσα. Οι ζημιές το 2012 ήταν 35 εκατ. και υπάρχουν κι άλλα 60 εκατ. που είναι απαιτήσεις παλαιών μετόχων. Για να ξαναγίνει μεγάλη εταιρεία, εκτός από την απαλλαγή από τα βάρη πρέπει να βρεθεί επενδυτής που θα δώσει πάνω από 50 εκατ. Πληροφορίες αναφέρουν ότι υπάρχει ένα σχέδιο εξυγίανσης της εταιρείας που προβλέπει την εξυγίανση εν λειτουργία σε βάθος 5ετίας. Αλλιώς, είτε θα πωληθεί πακέτο η εταιρεία με τα ορυχεία, είτε θα γίνει διαχωρισμός. Αλλά ποιος να επενδύσει την παρούσα χρονική στιγμή;

4. Η ΕΛΒΟ, που είναι σε κάπως καλύτερη κατάσταση, έχει έλλειμμα για φέτος μόλις 15 εκατ. από 17,1 πέρυσι και 21 εκατ. το 2011. Δεν φαίνεται να έχει κρατικές ενισχύσεις και απασχολεί 361 άτομα όταν πριν μερικά χρόνια ήταν 1.200 άτομα. Φαίνεται να έχει κάνει γενναίες περικοπές, ειδικά στο κόστος μισθοδοσίας που έχει συρρικνωθεί κατά 27%

Αυτά λοιπόν ως προς τα οικονομικά. Όσο για το ποιοι κατάντησαν την αμυντική βιομηχανία έτσι, ας ρωτήσουμε όλους τους πολιτικούς που άσκησαν εξουσία, έδιναν κρατικές ενισχύσεις, προσλάμβαναν κόσμο χωρίς έλεγχο και την ίδια στιγμή απαξίωναν το έργο των τριών εταιρειών. Διότι εδώ είναι το ζουμί. Ενώ άλλες χώρες, αντίστοιχες με την Ελλάδα, διατηρούν αμυντική βιομηχανία σε ικανοποιητικά επίπεδα, εδώ έγινε ότι ήταν δυνατόν για να διαλυθούν. Κι ενώ η Τουρκία φτιάχνει αεροσκάφη, εμείς δεν μπορούμε ούτε διόπτρες να κατασκευάσουμε. Γιατί; Μα γιατί μια κλειστή κάστα επιχειρηματιών από το χώρο των οπλικών συστημάτων, ήθελαν τα πάντα να αγοράζονται από το εξωτερικό. Ας πούμε την αλήθεια. Νταβατζήδες έμποροι όπλων, αντιπρόσωποι Γερμανικών, Γαλλικών, Αμερικανικών και Βρετανικών εταιρειών κατά κύριο λόγο, έκαναν ότι ήταν δυνατόν για να απαξιωθεί η αμυντική βιομηχανία και όλα να αγοράζονται πανάκριβα από το εξωτερικό. Έπαιρναν προμήθειες δισεκατομμυρίων, μοίραζαν μίζες απίστευτες σε πολιτικούς και δημοσιογράφους που έχουν μοιραστεί κι εξυπηρετούν τα συμφέροντα εταιρειών. Μα η δίκη του Ακη για τις μίζες στα αμυντικά συστήματα δεν γίνεται; Μόνο να τολμήσει κανείς να ανοίξει τους φακέλους με όσους έχουν «λαδωθεί» τότε θα καταρρεύσει το σύστημα. Κι έτσι η Ελλάδα αναγκάστηκε να είναι εξαρτημένη ακόμη και για σφαίρες από ξένους σ’ ένα στημένο παιχνίδι. Διαλύθηκαν οι εταιρείες της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας με διάφορους τρόπους και ήρθαν οι ξένοι έμποροι όπλων να κάνουν κάθε μέρα πασαρέλα στο Πεντάγωνο. Πλήρωσαν πολιτικούς, στρατιωτικούς, μέσα ενημέρωσης, διαμόρφωσαν την κοινή γνώμη και κάθε φορά που γινόταν… αγορά του αιώνα, να ‘σου οι νταβατζήδες των όπλων που έκαναν περιουσίες, αγόρασαν σπιταρόνες στα βόρεια προάστια και τη Μύκονο, κυκλοφορούν με Πόρσε και αεροπλάνα.

Και την ίδια ώρα ένα κάκιστο μάνατζμεντ στις τρεις κρατικές εταιρείες τις κατέστησε βάρος για το δημόσιο. Όταν υπήρχαν λεφτά δε μιλούσε κανείς. Τώρα, ξεσηκώθηκαν οι πάντες γιατί δε μπορεί ο λαός να πληρώνει τα χρέη και τις ζημιές τους.

Φυσικά και θέλει η τρόικα να κλείσουν οριστικά. Μ’ ένα σμπάρο δύο τρυγόνια. Κάνει… μεταρρύθμιση και ταυτόχρονα δίνει όλη τη δουλειά στους ξένους νταβατζήδες και τους εγχώριους φίλους τους.

Ας πούμε την αλήθεια. Η κυβέρνηση βρίσκεται στη δύσκολη θέση να πάρει πολύ δύσκολες αποφάσεις και να βρει λύση για ένα πρόβλημα που έχει πολύ παρελθόν, και μάλιστα βρόμικο. Η αμυντική βιομηχανία πρέπει να εξυγιανθεί, να πάρουν τα καλά τους κομμάτια και να φτιάξουν μια εταιρεία διαμάντι, χωρίς προσλήψεις από το παράθυρο, σοκαριστικούς μισθούς και δουλειά δημοσίου υπαλλήλου. Και ταυτόχρονα πρέπει να δοθούν κίνητρα σε μικρές και μεσαίες ελληνικές εταιρείες που κινούνται στο χώρο των οπλικών συστημάτων, να κάνουν καλύτερη και περισσότερη δουλειά. Υπάρχουν επιχειρήσεις διαμάντια, με τεχνολογία αιχμής που προτιμούν να εξάγουν στο εξωτερικό παρά να ασχολούνται με την Ελλάδα.

Τέλος, η κυβέρνηση έχει ένα άλλο μεγάλο στοίχημα. Να σπάσει το απόστημα στο χώρο του εμπορίου όπλων. Φτάνει πια η κοροϊδία και οι μίζες στην πλάτη του ελληνικού λαού.