Δεν είμαστε λωτοφάγοι, ούτε έχουμε κοντή μνήμη

Την ώρα που τα νταβατζοΜΜΕ ποντάρουν στην κοντή μνήμη για να εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη λεηλασία της Πατρίδας, ας τους αποδείξουμε ότι δεν ξεχνούμε, διδαχθήκαμε πολλά, δεν θα επιτρέψουμε ξανά να εκμεταλλευτούν τα χαρακτηριστικά της από δω πλευράς για να ξανακερδίσουν. Ξέρουν τις (δικαιολογημένες) πικρίες της πλευράς μας, ξέρουν ότι δεν μας συνδέει η κόλλα της κατοχής και νομής της εξουσίας, ξέρουν ότι οι κυβερνήσεις μας αδίκησαν τον κόσμο μας και συνέχισαν να ευνοούν τους πολλαπλώς ευνοηθέντες τα τελευταία 30 χρόνια. Ξέρουν να

πατούν πάνω στις απογοητεύσεις μας και να προχωρούν τους σκοπούς τους. Απέναντι στην «εταιρία» ΠΑΣΟΚ, ξέρουν ότι υπάρχουμε εμείς. Έχουν μελετήσει, έχουν «χαρτογραφήσει» επιστημονικά τα χαρακτηριστικά μας, τις αδυναμίες και τα προτερήματά μας, τα αξιοποιούν και τα εκμεταλλεύονται αναλόγως. Απέναντι στο πολιτικό εργαλείο τους, το ΠΑΣΟΚ, στο οποίο «έδεσαν» πελάτες μέσα από μια πολύμορφη μισθοφορική σχέση, ξέρουν ότι υπάρχει ο κόσμος της αξιοπρέπειας της περηφάνιας, του πατριωτισμού (μαξιμαλιστικού πολλές φορές).  Ο κόσμος που δεν θα πάει να ψηφίσει με φανατισμό στην φαρσοκωμωδία του ενός υποψηφίου, αλλά και ο κόσμος της χαμηλής, πολλές φορές, πολιτικής συνειδητοποίησης. Και με πολλή μαεστρία, την ώρα που κρατούν τσιμενταρισμένη την δική τους πλευρά, παίζουν με δηλητηριώδη πονηριά το παιχνίδι του μαξιμαλισμού, του μη συμβιβασμού, των αυξημένων απαιτήσεων, απευθυνόμενοι σε μας.

Να τους δείξουμε λοιπόν ότι δεν ξεχνούμε:

Στην αντιπολίτευση έθεταν πολύ ψηλά τον πήχη των «απαιτήσεών» τους. Έγκλημα καθοσιώσεως ότι ο Μαγγίνας είχε ανασφάλιστο τον Ινδό κηπουρό, μονοθεματικό δελτίο για μήνες ότι ένα Γενικός Γραμματέας είχε σχέση με μια εκπαιδευμένη 35χρονη συντρόφισσα. Τσιμπήσαμε τότε. Πιστεύει κανείς ότι τέτοια δεν συνέβαιναν επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ , ή ότι θα γίνονταν ποτέ πρωτοσέλιδα για μήνες; Εδώ πέρασε «ντούκου» η ομολογία Τσουκάτου για μαύρο χρήμα στο κομματικό ταμείο. Τσιμπήσαμε όμως και στις μεταξύ μας συζητήσεις ισχυριζόμαστε επιπόλαια: δίνουμε και εμείς αφορμές. Οι φορείς της διαφθοράς απευθύνονταν στον κόσμο μας με τις υψηλότερες απαιτήσεις διαφάνειας. Και δεν καταλαβαίναμε ότι όλα αυτά ήταν ενταγμένα στον στόχο της διάσπασής μας και στον πόλεμο φθοράς και αποδυνάμωσης του Κώστα Καραμανλή, που δεν ήταν συνεργάσιμος και προσπαθούσε, πατριωτικά και μόνος πολλές φορές, να φέρει σε πέρας το ωφέλιμο για τον Πατρίδα γεωστρατηγικό παιχνίδι. Όπως και οι φωτιές και τα Δεκεμβριανά (και τότε δεν βλέπαμε πέρα από την διαλαλούμενη κυβερνητική «απραξία» και την «αδράνεια» Παυλόπουλου, που έντεχνα μας σερβίριζαν οι νταβατζήδες). Δεν είδαμε και πίσω από τις κινητοποιήσεις στον Πειραιά για το «ξεπούλημα» στους Κινέζους, ή τις «οικολογικές» ανησυχίες για τον Μπουργκάζ – Αλεξανδρούπολη.

Στην αντιπολίτευση ήταν με το «λαό», πλειοδοτούσαν σε κάθε αίτημα. Λύσσαξαν οι ΓΣΕΕέδες όταν προσπάθησε η κυβέρνηση της Ν.Δ. να βάλει κάποια τάξη στο ασφαλιστικό. Οι σημερινοί όψιμοι εκφραστές της σύνεσης, θεωρούσαν θαυμάσια κατάσταση, που κ