Διαρθρωτικές αλλαγές και ξύλωμα του πράσινου κράτους

Η αξιολόγηση στο δημόσιο τομέα, η απόλυση χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, η κατάργηση διευθύνσεων και δομών που υφίστανται εδώ και χρόνια χωρίς κανένα λόγο, είναι η βασική δουλειά του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης με τη συνδρομή της task force.

Σύμφωνα με μια πρώτη απογραφή που έχει γίνει, στα υπουργεία υπάρχουν 157 γενικές διευθύνσεις, 1.978 διευθύνσεις και 5.027 τμήματα. Δηλαδή κατά μέσο όρο κάθε υπουργείο έχει περισσότερες από 10 γενικές διευθύνσεις, 132 διευθύνσεις και 335 τμήματα.

Όσο για τον αριθμό

των δημοσίων υπαλλήλων, άγνωστος παρά την δήθεν απογραφή που έγινε πριν δύο χρόνια. Άλλοι λένε ότι είναι 700.000, άλλοι ότι ξεπερνούν το 1,2 εκατ. Υπάρχουν οι εργαζόμενοι στο στενό δημόσιο τομέα, στον ευρύτερο, σε ΝΠΔΔ, στους ΟΤΑ, οι στρατιωτικοί, οι αστυνομικοί και πάει λέγοντας.

Αυτός ο κρατικός μηχανισμός που διογκώθηκε με το πέρασμα των χρόνων, στηρίζει ένα κράτος… χύμα. Ένα κράτος που ταλαιπωρεί τους πολίτες καθημερινά, που διογκώνει τα ελλείμματα, που γεννά μια απίστευτη γραφειοκρατία η οποία διαλύει κάθε ελπίδα για επενδύσεις στην Ελλάδα.

Αυτή είναι η πραγματική αλήθεια που βιώνουμε τα τελευταία τριάντα χρόνια στην Ελλάδα.

Και το πολιτικό σύστημα με την πελατειακή του δομή έχει βασική ευθύνη για την κατάσταση της χώρας.

Όμως, εδώ θα πρέπει να πούμε μια μεγάλη αλήθεια. Το μαγαζάκι που στήθηκε όλα αυτά τα χρόνια φέρει τη σφραγίδα του ΠΑΣΟΚ, είναι το σύστημα αυτό που εκτράφηκε στα υπόγεια της Χαριλάου Τρικούπη και της Ιπποκράτους, αυτό το σύστημα που πρέπει τώρα να ξηλωθεί για να φτιαχτεί από την αρχή ένα άλλο, μικρότερο και με λιγότερο κόστος.

Σχεδόν τριάντα χρόνια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ (αλλά να λέμε και την μαύρη αλήθεια, και κάποιες άλλες «φωτισμένες» κυβερνήσεις όπως αυτές του Μητσοτάκη και την τελευταία διετία της κυβέρνηση Καραμανλή) δημιούργησαν ένα «τέρας».Το χειρότερο στη σύγχρονη μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας. Μαγαζιά και παραμάγαζα του ΠΑΣΟΚ δημιουργήθηκαν για να στηρίξουν μια σαθρή πολιτική ιδεολογία. Ο δήθεν σοσιαλισμός του Ανδρέα Παπανδρέου ήθελε τους κομματικούς του στρατούς για να στηριχθεί, ύστερα από τη διάψευση των ψεύτικων υποσχέσεων.

Στη συνέχεια, οι κυβερνήσεις αρχικά και πάλι του Ανδρέα, και στη συνέχεια του εκσυγχρονιστή Σημίτη, χρειάζονταν τους κομματικούς στρατούς για να εδραιώσουν την πολιτική κυριαρχία τους. Οι πασοκικές κυβερνήσεις ήταν, αυτό που λέει ο λαός, «μανούλες» στις προσλήψεις, στη δημιουργία επιτροπών, διευθύνσεων, υποδιευθύνσεων, γραμματειών και κάθε άλλης μορφής δημοσιο-υπαλληλικό έκτρωμα. Το κράτος διογκώθηκε γιατί ακριβώς δημιουργήθηκαν όλες αυτές οι δομές, η κάθε μια από τις οποίες ήταν και μια μικρή εξουσία μέσα στον κρατικό μηχανισμό.

Κι έτσι, ακόμη κι όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν στην αντιπολίτευση, ο μηχανισμός ήταν πάντοτε βαμμένος πράσινος. Και οι νεοδημοκράτες κοιτούσαν σαν… χαμένοι να εξελίσσεται μπροστά τους ένα απίστευτο έργο. Αυτοί να είναι στην εξουσία, αλλά να κυβερνά το ΠΑΣΟΚ.

Είναι τυχαίο άραγε ότι ακόμη και στα χρόνια τη