Εγχειρίδιο για την… επιλογή ενός ηγέτη

Μεγάλη αναταραχή…ωραία κατάσταση έλεγε ο Μάο. Δε γνωρίζω αν ισχύει σε κάθε περίπτωση.

Γιατί όμως είναι τόσο δύσκολη η επιλογή…του μεγάλου τιμονιέρη;

Πρώτον, η εμπιστοσύνη των πολιτών στους κατέχοντες την εξουσία και τη δύναμη βρίσκεται στο ναδίρ. Για παράδειγμα, στην πολιτική, η αποχή στις εκλογές στο δυτικό κόσμο είναι τόσο μεγάλη που εκλέγονται κυβερνήσεις από μια μικρή μειοψηφία και με τη λογική «το μη χείρον βέλτιστον».

Δεύτερον, υπάρχει τεράστιο έλλειμμα αξιών και ηθικής.  Kυριαρχούν οι αξίες του

εύκολου πλουτισμού, της απληστίας, της διαπλοκής, της διαφθοράς, του ατομικισμού, της αλαζονείας, του βραχυπρόθεσμου, της «αρπαχτής», της ίντριγκας, της αδικίας, του lifestyle και της χλιδής.

Τρίτον, αν αξιολογήσουμε την παγκόσμια «ελίτ» με βάση τα αποτελέσματα, όλες οι έρευνες δείχνουν ότι ενώ η κατανάλωση στο δυτικό κόσμο αυξάνεται, η ευημερία (well being) των πολιτών δεν βελτιώνεται. Ο πλούτος συγκεντρώνεται, οι οικονομικές κρίσεις λόγω της απληστίας και της δικτατορίας του χρηματιστηριακού κεφαλαίου έχουν τεράστιες κοινωνικές συνέπειες και το περιβάλλον καταστρέφεται. Το μοντέλο κατανάλωσης που έχει επιβληθεί και η κυριαρχία της οικονομίας πάνω στην κοινωνία έχουν ως συνέπεια αυτό που υποστηρίζει ο P. Bruckner: «Ο αχαλίνωτος καταναλωτισμός έγινε το υπέρτατο ιδεώδες του δυτικού πολιτισμού και ο πλούτος έχει μετατραπεί σε μια ανελέητη θεότητα». Εκτός αυτού, «οι καρποί του καπιταλισμού» δεν είναι μόνο μοιρασμένοι άδικα, αλλά ταυτόχρονα, είναι και δηλητηριώδεις. Ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού της γης πεθαίνει «για λίγο νερό, λίγο ψωμί και λίγα φάρμακα».

Είναι δύσκολο σε τούτο το σύντομο σημείωμα να αναλύσω πώς αναδεικνύεται και διαιωνίζεται αυτή η παγκόσμια «ελίτ». Σίγουρα, όμως, δεν αναδεικνύεται με τους τρόπους και για τους λόγους που αναδεικνύονται οι ηγέτες.

Ως πολίτες, καταναλωτές, εργαζόμενοι, επιχειρηματίες, στελέχη, διανοούμενοι πρέπει να κατανοήσουμε και να αντιμετωπίσουμε αυτό το τεράστιο έλλειμμα ηγεσίας και παγκόσμιας ηθικής, αν θέλουμε να ζήσουμε μια «καλή ζωή» με τη φιλοσοφική έννοια και να αφήσουμε κληρονομιά έναν καλύτερο κόσμο. Στην πατρίδα μας, αυτό το έλλειμμα είναι πολύ μεγαλύτερο από ό,τι στις άλλες χώρες του δυτικού κόσμου. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι μία χώρα με τόσα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, τόσες ευκαιρίες (πχ. η κατάρρευση των κομμουνιστικών χωρών, η συμμετοχή μας στην ΕΕ) και τόσο ικανό λαό έφτασε στη χρεοκοπία, έχει χάσει την αξιοπρέπεια, την αξιοπιστία της, την εμπιστοσύνη των άλλων χωρών, και είναι ουραγός σε όλα σχεδόν τα θετικά και πρώτη σχεδόν σε όλα τα αρνητικά.

Όλα αυτά τα αντιπαλεύει ένα μόνο πράγμα: Η συμμετοχή του κόσμου, μέσα από τη πιο δημοκρατική διαδικασία. Αυτή των εκλογών.

Για ένα άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά…

Βανζέτι