Είναι ώρα μάχης και όχι συσκέψεων

Καλώς ή κακώς η μάχη είναι πολιτική. Δεν θα κριθεί μόνο στο πεδίο τις αστυνομικής ή δικαστικής έρευνας, χωρίς να κρίνω ότι αυτό δεν είναι απαραίτητο. Πρέπει όμως να δοθεί πρωτίστως πολιτική μάχη με τους ναζιστές ρεβανσιστές της Χρυσής Αυγής.

Η μάχη αυτή πρέπει σε επόμενη φάση και πολύ γρήγορα να δοθεί με καθαρό μέτωπο προς την χειμαζόμενη κοινωνία που θέλει να τιμωρήσει το πολιτικό σύστημα, δίνοντας ψήφο στους ναζιστές.

Η μάχη πρέπει να διεξαχθεί με επιχειρήματα, με ιστορικές αναφορές

στην πατρίδα και στις εθνικές απώλειες που προκλήθηκαν. Δεν χρειάζεται καμία επιφύλαξη, ούτε ενοχικά ή φοβικά σύνδρομα.

Η Δημοκρατία είναι ισχυρή και έχει ειπωθεί πολλάκις. Το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι η Χρυσή Αυγή είναι στην παρούσα φάση το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελληνικής Δημοκρατίας. Μόνο όσοι φορούν παρωπίδες και φοβούνται την αλήθεια, δεν το κατανοούν και δεν αντιλαμβάνονται ότι την ίδια την Δημοκρατία θέλει να ανατρέψει η Χρυσή Αυγή.

Πολλοί θα πούνε ότι η Δημοκρατία καθυστέρησε να δράσει. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ. Αυτή τη στιγμή χρειάζεται ενιαίο μέτωπο και όχι γκρίνια και κόντρες, για το εάν θα πρέπει ή όχι να συγκληθεί σύσκεψη πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπως θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή τη στιγμή είναι ώρα μάχης και όχι συσκέψεων. Εξάλλου, το μέτωπο είναι κοινό: οι ναζιστές της Χρυσής Αυγής. Όσοι έχουν παρακολουθήσει τη διαδρομή των κεντρικών στελεχών που την συγκροτούν, γνωρίζουν ότι έχουν να κάνουν με νοσταλγούς της Χούντας, οι οποίοι διαθέτουν ιδεολογικό – πολιτική κατάρτιση, με πρόσωπα που έχουν στερηθεί -μένοντας ηθελημένα για τις ιδέες τους στο περιθώριο της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής- αλλά και δράσει με όλα τα μέσα και μάλιστα επί δεκαετίες για τις νοσηρές αντιδημοκρατικές αντιλήψεις τους.

Πρόκειται εντέλει για μια ομάδα δογματική και αποφασισμένη, που προετοιμαζόταν χρόνια και χρόνια και ένιωσε ότι έχει τώρα την ευκαιρία να ξαναγράψει την Ιστορία κατά τις πεποιθήσεις της.

Το ζήτημα είναι να αντιμετωπισθεί επαρκώς. Ο Μιχαλολιάκος, ο Παπάς και οι άλλοι «πατέρες» του εθνικιστικού μορφώματος φέρουν το στίγμα του «αποκλεισμένου» και στον πυρήνα της σκέψης τους είναι η ρεβάνς της ήττας που ένιωσαν στην πρώιμη νιότη τους.

Το ακροδεξιό, εθνικιστικό, με χουντικές και νεοναζιστικές καταβολές, κόμμα του Μιχαλολιάκου είναι το μεγάλο κερδισμένο της οικονομικής κρίσης και το δυστύχημα είναι ότι έρχεται δεύτερο στη νέα γενιά. Κέρδισε πρώτα από τις «μούντζες» της πάνω πλατείας και τις φωνές για κρεμάλες για τους προδότες πολιτικούς και αργότερα ενδυόμενο μανδύα εθνο-λαϊκό, άλλοτε με διανομές τροφίμων και άλλοτε με παράνομες ακτιβιστικές δράσεις κατά των ανήμπορων μεταναστών, κέρδισε τη μάχη των εντυπώσεων.

Το δυστύχημα ήταν ότι την αποδέχθηκε μια σημαντική μερίδα φτωχοποιημένων στρωμάτων και μεγάλο τμήμα της απηυδισμένης νεολαίας, που δεν έχει παραστάσεις από τη Χούντα των συνταγματαρχών, ούτε από τις σφαγές των ναζί στην Ελλάδα.

Είναι ώρα ευθύνης. Η Δημοκρατία οφείλει να υπερασπισθεί τη νομιμότητα και να τελειώνει με τις εγκληματικές οργανώσεις.

Μάρκος Αυρήλιος