Ένα σήριαλ για τη Hillary

Στο νέο σήριαλ Political Animals που προβάλλεται αρχής γενομένης από χθες 15 Ιουλίου στην Αμερική, η Sigourney Weaver παίζει την… Hillary Clinton. Φυσικά η Κλίντον δεν κατονομάζεται, έχουμε όμως να κάνουμε με μια υπερφιλόδοξη πρώην Πρώτη Κυρία ενός «άτακτου» προέδρου των ΗΠΑ, η οποία τυγχάνει πλέον υπουργός εξωτερικών, και λοιπά και λοιπά που αφαιρούν κάθε ενδεχόμενο αμφιβολίας. Μάλιστα, αμερικανικά μέσα ενημέρωσης ονομάζουν την σειρά The Hillary

Δεν είναι η πρώτη φορά που μια τηλεοπτική σειρά μπλέκεται, καθόλου εμμέσως και απολύτως σαφώς, στην πολιτική πραγματικότητα των ημερών της απεικονίζοντας συγκεκριμένους πολιτικούς. Ως ελάχιστο παράδειγμα να θυμίσουμε την βρεττανική σειρά House of Cards του BBC το 1990. Ακριβώς την εποχή της πτώσης της Θάτσερ και μόλις δέκα ημέρες πριν την παραίτησή της από την πρωθυπουργία, η πολιτική αυτή σειρά άρχιζε με την εξής πρώτη σκηνή: ένας ηγέτης των Συντηρητικών κρατά μια μικρή ασημένια κορνίζα με την κάποτε Θάτσερ ψιθυρίζοντας «τίποτα δεν κρατά για πάντα» (“Nothing lasts forever. Even the longest, the most glittering reign must come to an end someday”). Οι Βρεττανοί πολιτικοί ανέπτυξαν έναν… μεταφυσικό φόβο για τη σειρά, με αποτέλεσμα το επιτελείο του διαδόχου των Συντηρητικών John Major να σταματά ό,τι έκανε την ώρα προβολής της σειράς, ώστε να την δουν όλοι μαζί για να μάθουν «τί θα γίνει μετά» όχι μόνο στην σειρά, αλλά και… στη χώρα.

Το ερώτημα είναι ποιά ακριβώς σκοπιμότητα έχει ένα τέτοιο “Hillary Show”, αν έχει κάποια σκοπιμότητα. Να «στρώσει» την κοινή γνώμη για μια ενδεχόμενη προεδρία της Κλίντον; Να την εκθέσει και να την γελοιοποιήσει; Να την καταστήσει ακόμη πιο οικεία στον τηλεοπτικό πολίτη; Διαπλέκονται τέτοια φαινόμενα με την «εμπορευματοποίηση της πολιτικής», ή δεν έχουν καμμία σχέση;

Τίθεται ζήτημα σκοπιμότητας, διότι το είδος της πολιτικής ταινίας/σειράς γενικά έχει μια θεμελιώδη διαφορά από την ταινία/σειρά που κατ’ ουσίαν απεικονίζει συγκεκριμένο πρόσωπο. Ένα πρόσφατο αντι-παράδειγμα από την Αμερική είναι η ταινία The Ides of March με τον George Clooney, όπου δεν υπάρχει κάποιος παραλληλισμός με υπαρκτό πολιτικό πρόσωπο. Ακόμα και στα καθ΄ ημάς, που έχουμε ελάχιστη εμπειρία στο πεδίο της πολιτικής ψυχαγωγικῆς σειράς, η κάποτε καρικατούρα του Χάρη Ρώμα «ο Κακός Βεζύρης» δεν απεικονίζει συγκεκριμένο πολιτικό. Πρόκειται για μια τυπικά αμερικανική “τηλεοπτικοποίηση” της τρέχουσας πολιτικής σκηνής και άρα δεν ευδοκιμεί τόσο πολύ στα ευρωπαϊκά (continental – πλην Αγγλίας) εδάφη;

Πάντως στο “Political Animals” παρουσιάζεται μια κατ’ ουσίαν παρηκμασμένη οικογένεια η οποία διακατέχεται από ψύχωση όσον αφορά την παραμονή της στον Λευκό Οίκο. Μένει να δούμε πως θα εξελιχθεί και πως θα (τείνει να) επηρρεάσει τις φιλοδοξίες της πραγματικής πρώην Πρώτης Κυρίας – ή την αποδοχή τους από το τηλεοπτικό κοινό/ εκλογικό σώμα.

Αστυάναξ Καυσοκαλυβίτης