Η “ΕΡΤ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΑΕ» μας τελείωσε

Μέχρι χθες πολλοί από τους Έλληνες πολίτες και ανάμεσά τους και ο γράφων, ζητούσαμε από τον Πρωθυπουργό να σπάσει αυγά για να κάνει ομελέτα.

Ε, χθες ο Αντώνης Σαμαράς έσπασε το μεγαλύτερο αυγό: την ΕΡΤ – «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΑΕ». Συμβολικά, αυτό το σπάσιμο σηματοδοτεί πολλά, κυρίως για το βάθος και την ένταση που θα μπορούσαν να λάβουν οι δομικές αλλαγές και οι βαθιές μεταρρυθμίσεις που λογικά θα ακολουθήσουν. Και τούτο επειδή είναι

βέβαιο πως με ένα αυγό δεν κάνεις ομελέτα όσο μεγάλο και να είναι. Άλλωστε, σπάζοντας έρχεται η όρεξη όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας.

Πολλοί είναι αυτοί που θα πανηγυρίσουν σήμερα, οι περισσότεροι όχι από συναίσθηση αλλά από διαίσθηση. Φαίνεται πως η χώρα ετοιμάζεται να γυρίσει σελίδα, ο Πρωθυπουργός το πήρε απόφαση και το πρώτο αίμα θα χυθεί στην αμαρτωλή Αγία Παρασκευή. Κανείς δεν έχει καταλάβει μέχρι την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές τι ακριβώς σκέφτονται να πράξουν τόσο ο «παρορμητικός» κ. Βενιζέλος, όσο και ο «ανήσυχος» κ. Κουβέλης. Το βέβαιο είναι πως πρέπει να σταθμίσουν πολύ καλά την στάση τους, καθώς κάθε λάθος κίνηση τούτη την ιστορική ώρα, μπορεί να τους κοστίσει ακόμη και ολόκληρο το πολιτικό τους «τομάρι». Η αλήθεια είναι πως δεν με πιάνει και ο πόνος για τα συγκεκριμένα πολιτικά «τομάρια», αλλά πιστεύω πως θα ήταν ασύγκριτα πιο ωφέλιμο για την χώρα αν τα πουλούσαν ακριβότερα υποστηρίζοντας μέχρι τέλους την κυβερνητική προσπάθεια της τρικομματικής κυβέρνησης στην οποία συμμετέχουν με την θέλησή τους.

Τα γρανάζια άρχισαν να γυρίζουν όμως και «μάγκωσαν» ήδη στα δόντια τους το πολυκέφαλο και ανοικονόμητο τέρας της κρατικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης. Εξαιρετική επιλογή μα τον Τουτάτη, που θα έλεγε και ο πολυμήχανος Αστερίξ. Όταν είσαι αποφασισμένος να καθαρίσεις τον τόπο από την κόπρο του Αυγεία, ξεκινάς οπωσδήποτε από το πιο βρώμικο σημείο. Δεν θα επισημάνω εδώ το όργιο σπατάλης, διασπάθισης δημοσίου χρήματος, πολιτικής διαφθοράς και πελατειακών σχέσεων που χαρακτηρίζει εδώ και δεκαετίες την συγκεκριμένη κρατική δομή, λίγο – πολύ όλοι μας έχουμε κάποια έστω και αμυδρή ιδέα για αυτά. Θα σταθώ μονάχα στην αντικειμενική δυσκολία του εγχειρήματος που ανέλαβε ο Πρωθυπουργός και τον συμβολισμό που αυτό εμπεριέχει εν σπέρματι εντός του. Το αποτελεσματικό κλείσιμο του κρατικού «μαγαζιού» με την μεγαλύτερη θεωρητικά «προστασία», μπορεί να δώσει το σύνθημα πως καμιά αλλαγή δεν είναι ακατόρθωτη ή αδιανόητη στην Ελλάδα του 2013.

Ο Πρωθυπουργός λοιπόν έδωσε το σύνθημα. Οι μεταρρυθμίσεις έχουν ήδη ξεκινήσει. Η πορεία της χώρας προς τα εμπρός είναι αδύνατη χωρίς τέτοιας έκτασης και βάθους δομικές αλλαγές σε όλους του τομείς. Τώρα είναι η ώρα των πολιτών. Είναι η ώρα που θα φανεί αν η ίδια η κοινωνία επιθυμεί την κάθαρση και την αλλαγή πολιτικο-οικονομικού μοντέλου ή αν προκρίνει την επιστροφή στο οικείο, ψευδώς παρηγορητικό για πολλούς, αλλά τόσο καταστροφικό παρελθόν. Δεν υπάρχουν περιθώρια για επαμφοτερίζουσες στάσεις που πολλοί ήδη μοιάζουν να κρατούν, μεμφόμενοι δήθεν την «μεθόδευση» του πολιτικού τολμήματος του Πρωθυπουργού μέσω πράξης νομοθετικού περιεχομένου. Υπάρχει κανείς που να αμφιβάλλει πως η χώρα βρίσκεται σε εξαιρετικές περιστάσεις, ίσως και σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης; Υπάρχει κανείς που να είναι έτοιμος να καταδικάσει μια απαραίτητη κίνηση με την οποία κατά βάθος συμφωνεί, κρυπτόμενος πίσω από το έωλο επιχείρημα μιας κακώς νοούμενης «πολιτικής νομιμότητας» ακόμη και όταν αυτή καλύπτεται οριακά από τις επιταγές του Συντάγματος;

Οι ώρες είναι κρίσιμες όχι τόσο για την κυβέρνηση, όσο για τον τόπο. Ο Πρωθυπουργός ξεκίνησε να σπάει τα αυγά για την ομελέτα της συνολικής μεταμόρφωσης της χώρας. Εμείς θα πρέπει να διαλέξουμε πλευρά. Είμαστε μαζί του; Είμαστε έτοιμοι να σταθούμε δίπλα του και να τον υποστηρίξουμε σε αυτό το δύσκολο εγχείρημα; Είμαστε άξιοι για τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις που τόσον καιρό τον προτρέπαμε να επιχειρήσει; Αν εμείς, η κοινωνία, οι πολίτες, σταθούμε δίπλα του στην πρώτη και δυσκολότερη αναμέτρηση με το παλιό και το σάπιο, τότε κανένας Βενιζέλος και κανένας Κουβέλης δεν είναι ικανοί διανοηθούν καν να τον σταματήσουν. Ο κύβος έχει ριφθεί, όσοι κάνουν πως δεν τον ακούνε να κροταλίζει στα πλακάκια της ιστορίας, δεν είναι ικανοί να συν-διαμορφώσουν τα δεδομένα της μελλοντικής τους επικράτησης. Όσοι αντί να βλέπουν τα αυγά στο τηγάνι, προτιμούν να κλαίνε πάνω από τα σπασμένα τσόφλια τους, δεν έχουν καμιά θέση στο καινούριο ξεκίνημα της χώρας και των πολιτών της. Ο Πρωθυπουργός ξεκίνησε τον χορό των ρήξεων, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο οπισθοχώρησης. Είτε είμαστε μαζί του πάση δυνάμει, είτε εναντίον του και εναντίον της πορείας της χώρας προς ένα άλλο, καλύτερο μέλλον. Ενδιάμεση στάση δυστυχώς ή ευτυχώς δεν υπάρχει. Σήμερα, καθένας Έλληνας αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Ο Σαμαράς ανέλαβε ήδη τις δικές του και με το παραπάνω.