Ευρωπαίοι λαϊκιστές προ των πυλών

Επενδυτές, αναλυτές, ακόμα και κάποιοι αξιωματούχοι, αρχίζουν να υπονοούν ότι η κρίση του ευρώ πέρασε. Οι επενδυτές όμως ξεχνούν το βασικό ρίσκο: την κατάρρευση της λαϊκής στήριξης στα μέτρα λιτότητας, που χρειάζεται για να ξεπεράσουν οι χώρες τα βαριά χρέη και για να εφαρμόσουν οι κυβερνήσεις αυτές τις πολιτικές, γράφει στο project-syndicate ο Barry Eichengreen, καθηγητής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια Berkeley και πρώην σύμβουλος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

«Τελείωσε η κρίση της Ευρώπης; Επενδυτές, αναλυτές, ακόμη και αξιωματούχοι αρχίζουν

σιγά-σιγά να υπονοούν ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει. Το ευρώ έχει ενισχυθεί σχεδόν κατά 10% έναντι του δολαρίου από τότε που ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι δεσμεύτηκε στις 26 Ιουλίου να κάνει «ό,τι χρειάζεται» για να κρατήσει το κοινό νόμισμα.

Παράλληλα, το Euro VIX , ένα δημοφιλές μέτρο εκτίμησης της μεταβλητότητας του ευρώ, έχει μειωθεί σημαντικά. Το κόστος προστασίας αγορών ενάντια στις διακυμάνσεις της συναλλαγματικής ισοτιμίας ευρώ /δολαρίου υποχώρησε τον περασμένο μήνα στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων σχεδόν πέντε χρόνων. Το κόστος δανεισμού για τις ισπανικές και ιταλικές κυβερνήσεις έχει επίσης πέσει δραματικά.

Μία συνεπής αφήγηση ενισχύει αυτή την αλλαγή σε συνθήκες αγοράς. Οι ευρωπαίοι ηγέτες έχουν θέσει σε εφαρμογή μηχανισμούς για να υποστηρίξουν την Ιταλία και την Ισπανία. Από τον Οκτώβριο, η ήπειρος έχει ένα επιχειρησιακό Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας για την αγορά νέων ιταλικών και ισπανικών κρατικών ομολόγων.

Παράλληλα, η ΕΚΤ ανακοίνωσε ένα πρόγραμμα «οριστικών χρηματικών  συναλλαγών» (OMT) για να αγοράσει τα ομόλογα που ήδη διαπραγματεύονται στη δευτερογενή αγορά. Στην τελευταία σύνοδο κορυφής, οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης επανέλαβαν τη δέσμευσή τους να ολοκληρώσουν το σχεδιασμό ενός ενιαίου εποπτικού μηχανισμού από την 1η του Γενάρη του 2013 και να το ενεργοποιήσουν από το τέλος του επόμενου έτους.

Τα βήματα αυτά, όπως υποστηρίζουν, έχουν θέσει εκτός συζήτησης τόσο τα  θέματα εθνικής κυριαρχίας όσο και την ενδεχόμενη τραπεζική κρίση. Με το πλαφόν στα επιτόκια των κρατικών ομολόγων του ΕΜΣ και της ΕΚΤ, οι χώρες θα έχουν όσο χρόνο χρειάζονται – και θα χρειαστεί αρκετός- για να μειωθεί η επιβάρυνση του χρέους τους σε διαχειρίσιμα επίπεδα.

Και, με μια ενιαία εποπτική αρχή στη θέση του, ο ΕΜΣ θα επιτρέπεται να εισφέρει κεφάλαια απευθείας σε προβληματικές τράπεζες. Η νέα ένωση τραπεζών μπορεί στη συνέχεια να επεκταθεί για να συμπεριλάβει ένα κοινό ταμείο ανάλυσης ώστε να καταστεί δυνατή η ομαλή διάλυση των αφερέγγυων ιδρυμάτων.

Να είστε σίγουροι ότι υπάρχουν κάποια κενά σε αυτή την αφήγηση. Ο ΕΜΣ έχει περιορισμένη δύναμη πυρός, και, μαζί με την ΕΚΤ θέλει να αγοράσει μόνο τα ομόλογα των κυβερνήσεων που ζητούν, κάτι που οι υπερήφανοι ηγέτες είναι απρόθυμοι να κάνουν.

Η προθεσμία στο τέλος του 2013 για την εφαρμογή της ένωσης τραπεζών είναι πολύ μακριά. Ακόμη και αν υπάρχει